Verwarring alom: is And I Have Been het derde album van de Clementine, of niet? Zelf liet hij op Instagram weten ‘Dat dit inderdaad geen album of derde album is, want het derde album is al opgenomen en verschijnt mogelijk volgend jaar’. Het zal allemaal wel, And I Have Been bevat twaalf liedjes en doet toch verdacht veel aan een album denken. Misschien niet voor de liedjesschrijver zelf, maar dan toch. Om de verwarring compleet te maken spreekt het persbericht van een tweede deel, maar ook van ‘dat het mogelijk zijn laatste album is omdat Benjamin zich ziet als een kunstenaar in plaats van alleen muzikant’.
Benjamin Clementine werd ooit ontdekt als straatmuzikant, in de tijd dat hij ook nog dakloos was in Parijs. Daarna maakte hij met At Least For Now een prachtig debuut album dat overladen werd met goede kritieken en de Mercury Prize. Hij liet zich niet verleiden om zich muzikaal aan te passen aan het grote publiek en bleef eigenwijs zijn eigen muzikale koers varen. Zo was de opvolger I Tell A Fly een album waarop hij juist nog meer experimenteerde en de luisteraar uitdaagde met vocale caperiolen. Daarna werd het een beetje stil. Hij trad sporadisch op en ging acteren, een andere passie.
Dit album, wat dus niet het derde album mag heten en we als tussendoortje moeten zien volgens Clementine, is wel een heel fijn tussendoortje. Waar op het vorige album best wel veel werd geëxperimenteerd, houdt Benjamin het op dit album redelijk ingetogen. Piano en strijkers zijn de basis en geven het album warmte mee. Af en toe klinken er ook andere instrumenten die de nummers inkleuren en verrijken. Zoals een keyboard op de single “Genesis” of elektronische beats op “Atonement”. Op openingsnummer “Residue” krijg je gelijk het hele pakket. Zijn zware stem, melodieus dichtend en enkele vocale uithalen. Een orkestratie die dichterbij kamerpop komt. Om het te eindigen met gefluit en handgeklap. Een typische staalkaart van zijn werk.
Halverwege is “Last Movement Of Hope” een instrumentaal pianostuk dat zo op een album van neo-klassieke pianisten als bijvoorbeeld Joep Beving zou kunnen staan. “Weakend” is een van de sterkste nummers op het album, met name door de dramatische strijkers die de emotionele lading van het nummer een randje meegeven. “Auxiliary” is het vrolijke deuntje op dit album, zoals hij dat op zijn vorige albums ook deed, luchtig, maar toch met de nodige drama.
Met dit album geeft hij uiting aan zijn zoektocht naar liefde, verdriet, huwelijk, kinderen en depressie. En dan moet het tweede deel nog uitkomen. Een plaat waarop hij nog veel dieper wil gaan. Wij zijn daar reuze benieuwd naar, hij heeft de lat nu wel erg hoog gelegd voor zichzelf met dit ‘tussendoortje’. Met zijn muziek blijft hij toch nog steeds zijn eigen weg gaan. Vrij ingetogen vergeleken met zijn vorige album. Waarschijnlijk is dit de stilte voor de storm en zal het komende derde album, dat begin volgend jaar verschijnt, alle registers open trekken.
Benjamin Clementine speelt op 27 september 2023 in Koninklijk Circus.
Facebook / Instagram / Twitter
Groot talent en ontdekt via mijn zoon.