© CPU – Leni Sonck (archief)
Met The Club gaat het Koninklijk Circus rechtstreeks de concurrentie aan met de AB Club en Rotonde. Dat betekent meer speelkansen voor artiesten en meer keuzestress voor bezoekers. Hoewel het waarschijnlijk niet zo’n vaart zal lopen, want de agenda van The Club is nog niet zo goed gevuld dit najaar. Laat dat je niet misleiden, want er vallen wel degelijk leuke dingen te zien. Zo wordt het festival FrancoFaune afgesloten in de zaal met op het programma twee artiesten die dezelfde initialen dragen. De Franse Martin Luminet en Brusselse ML, die we nog kennen uit het muzikale trio Sonnfjord, delen het podium terwijl de Franse taal zegeviert.
Martin Luminet is als eerste aan de beurt en begint met een vertraging van ongeveer tien minuutjes. Niks waar wij over struikelen, maar hij begint meteen met een inhaalbeweging. Spoken word gaat over in catchy refreintjes en wordt steeds bijgestaan door elektronische, muzikale golven. We ontdekken gaandeweg het universum van Luminet en dat is er een waar verhalen in liedjesvorm gebracht worden en stilte opgevuld wordt met humor. Bij momenten betrappen we onszelf erop dat het toch wat meer vooruit zou mogen gaan, want hoe leuk de intermezzo’s ook zijn, we zijn nog altijd gekomen voor de muziek.
Gelukkig komt daar in het tweede deel van de set verandering in en krijgen we meer van de muzikale versie van Luminet te horen. Zo toont hij op “REVENIR” hoe chanson overgaat in rap en weer rust vindt in de coupletten. Het geluid is echter niet altijd even goed in The Club, wat de ervaring niet helemaal ten goede komt, terwijl het licht net een heel sterke bijdrage levert om de set naar een hoger niveau te tillen. We krijgen een aantal liedjes te horen van de nieuwe plaat van Luminet waarbij hij ook meldt dat er op het einde nog gestemd kan worden, mochten bepaalde songs toch niet zo goed overkomen. Wat ons betreft zit dat eigenlijk wel goed. We horen vooral een enthousiaste, spontane man die graag zijn verhaal met de aanwezigen deelt en dat op een aangename wijze doet. “Monde” vormt het laatste nummer van de relatief korte set, maar weet wel indruk te maken door de opbouw naar een groots, kamervullend geluid. Het geheel is catchy en weet zichzelf nog een keer te overtreffen in het instrumentale outro. Een geslaagde passage in Brussel dus voor Luminet!
Na een korte pauze begint ook ML met enige vertraging aan haar set. Met slechts vier liedjes op Spotify stond het al in de sterren geschreven dat we heel wat nieuw materiaal van de zangeres te horen zouden krijgen. Het is dan ook een gewaagde keuze om te beginnen met een song die de meeste aanwezigen nog niet kennen, maar daar schrikt Maria-Laetitia duidelijk niet voor terug. Ze pikt de draad op waar Martin Luminet gestopt is en doet dat met een zelfzekerheid die we nog niet eerder bij haar zagen. Het is alweer even geleden dat wij ML live aan het werk zagen en de podiumervaring die ze de afgelopen tijd opgedaan heeft, loont duidelijk. Doorheen de set zien we hoe ze steeds meer haar plekje opeist, terwijl ook de muziek mee evolueert.
Ook ML lijkt af en toe last te hebben van het niet altijd even stabiele geluid in de zaal, maar dat proberen we net als de andere aanwezigen even door de vingers te zien. Met liedjes als “Changé” en “Divagation” bewijst ze dat haar ep nog steeds een bijzonder fijn visitekaartje is om af te geven, maar het zijn de nieuwe songs die de aanwezigen echt aan het dansen brengen. ML lijkt steeds meer voor catchy popsongs te kiezen zonder daarin haar talent als songwriter te verbergen. Dat bewijst ze door “Un Peu Plus Haut” in een intieme setting te brengen waarbij ze zichzelf begeleidt op piano. Wanneer het even mis lijkt te gaan, herneemt ze het betreffende couplet zonder er al te veel woorden aan vuil te maken, ofwel gewoon zoals het hoort. Dat zo’n klein liedje staande blijft naast het geweld van de nieuwe songs, toont ook aan dat ML duidelijk haar stem gevonden heeft.
We betrappen onszelf meer dan eens op de gedachte dat die ene nieuwe song wel eens een hit zou kunnen worden, en dat zowat bij elke nieuwe titel die we voorgeschoteld krijgen. Ook gitaren krijgen steeds meer een plekje binnen haar repertoire; zo schreef ze een nummer voor haar opa nadat haar oma stierf en daarin krijgen we toch enigszins een andere kant van de artieste te zien. Afsluiten doet ML uiteraard met “Nuit Noire“, het eerste liedje dat ze uitbracht en eentje dat hoe we het ook draaien of keren uitnodigt om te dansen. Waar de studioversie nog enigszins bescheiden klinkt, haalt Maria-Laetitia samen met haar band live alles uit de kast om nog een laatste keer indruk te maken. Een brede glimlach tovert zich op het gezicht van ML wanneer het applaus maar niet tot een einde lijkt te komen en dat terwijl heel wat mensen toch kozen om zondagavond op de bank door te brengen.
In The Club waren we getuige van twee artiesten die hun moedertaal ook muzikaal omarmen en zo hun eigen verhalen vol enthousiasme brengen. Een fijne afsluiter van het festival FrancoFaune dat volgend jaar van 5 tot 15 oktober plaatsvindt. Wie Martin Luminet live aan het werk wil zien, zal volgend jaar de grens moeten oversteken. ML kan je dan weer volgende maand aan het werk zien in solo-setting tijdens Fifty Lab.
ML: Facebook / Instagram
Martin Luminet: Facebook / Instagram
