Het was de voorbije jaren even wachten op een nieuwe passage van de immer sympathieke Paolo Nutini door de lage landen. Van 2015 was het geleden tot hij vlak voor de zomer De Helling te Utrecht aandeed, om ons nu meteen extra te verwennen met een stop in Brussel en maar liefst twee uitverkochte avonden in Amsterdam dit weekend. Dat de Schot wel wat volk op de been weet te brengen, heeft natuurlijk alles te maken met de nieuwe langspeler die deze zomer verscheen. Last Night In Bittersweet is een plaat die rechttoe, rechtaan de liefde bezingt. Alle complexe kantjes van ’s werelds meest bezongen thema werden door Nutini herleid naar wondermooie popriedeltjes, zonder afbreuk te doen aan de teksten die de zanger voorlegt. De Schot wist perfect te bewijzen dat niet alle schoonheid ingewikkeld hoeft te zijn.
Even rechttoe, rechtaan was de manier waarop de singer-songwriter het podium betrad. Onder de stevige tonen van “Afterneath” mat de man zichzelf een rockster imago aan dat extra kracht werd bijgezet door vocals die Led Zeppelins “Whole Lotta Love” deden verbleken. De dreigende gitaar wist daar meteen een verlengstuk aan te naaien met “Lose It” om vervolgens weer naadloos aan te sluiten op “Scream (Funk My Life Up)” en het feestje zo compleet te maken. Het tempo lag hoog en het publiek trok grote ogen.
Ook wanneer Nutini de rauwe bolster van zich afwierp en de melancholie de vrije loop liet met “Acid Eyes”, bleef hij begeesterend. We zien wel vaker stevige openers waarna een set tijdens rustigere momenten in elkaar zakt, maar daar was deze avond absoluut geen sprake van. De Schot wist gedurende het hele optreden de perfecte balans tussen rockinvloeden en ontwapenende, semi-akoestische nummers te behouden. Dit alles overgoten met een stevig sausje van meligheid, maakt van Nutini een hoogstaande revival van de befaamde knuffelrockcompilaties. En die liefde spat er ook in het publiek vanaf.
Hoewel de zaal zich niet uitbundig liet gaan, beantwoordde ze Paolo Nutini’s vraag naar liefde tijdens “Radio” met oorverdovend applaus en oplichtende glimlachen. Zo wist de Schot ons niet enkel te vervoeren, maar ons ook met een warme mantel van gelukzaligheid achter te laten.
Als we de tienermeisjes naast ons moesten geloven, deden de charmes het meeste werk, maar wij durven stellen dat er ook muzikaal heel wat te beleven viel. Zo passeerden we bescheiden hit na hit en wist de set met “Petrified In Love” na het rustigere middenstuk terug op te bouwen naar stevige rock & roll dat zijn conclusie vond in een fijne medley van debuutalbum-klassiekers “Jenny Don’t Be Hasty” en “New Shoes” om vervolgens via publiekslieveling “Candy” en “Everywhere” het podium te verlaten.
Aangevoerd door visuals uit Disney’s film Dumbo kwam de Schot ons vervolgens nog een laatste keer betoveren met een encore die verassende elektronisch van wal stak met “Let Me Down Easy” om vervolgens via “Iron Sky” en “Shine A Light” af te bouwen naar een akoestische afsluiter. Aan “Writer” de eer om ons rustig en voldaan de nacht in te sturen.
Paolo Nutini bracht in het Koninklijk Circus alles wat hij te bieden heeft. Charmes, betoverende teksten en muzikale pracht en praal. De optredens in Paradiso zijn jammer genoeg uitverkocht, maar wij hopen de Schot alvast snel weer op enkele festivalpodia tegen te komen.
Setlist:
Afterneath
Lose It
Scream (Funk My Life Up)
Acid Eyes
Stranded Words (interlude)
Radio
Heart Filled Up
Dream a Little Dream of Me (cover)
Through the Echoes
Coming Up Easy
Cherry Blossom
Petrified In Love
Pencil Full of Lead
Jenny Don’t Be Hasty / Teenage Kicks (The Undertones cover) / New Shoes
Take Me Take Mine
Candy
Everywhere
Bus Talk (interlude)
Let me Down Easy
Iron Sky
Shine a Light
Writer
