Hot Chip @ Ancienne Belgique (Ballroom): Niet micro, maar macro

Hot Chip kunnen we gerust al de oude garde van de elektronische indiepop noemen. De band is al bezig sinds het begin van de jaren 2000 en hun grootste hits liggen dan ook in de periode op het eind van dat decennium. Dat neemt niet weg dat de band zichzelf nog steeds probeert relevant probeert te houden door het uitbrengen van nieuwe muziek. Midden augustus verscheen zo hun achtste plaat en dat was meteen een goeie reden om nog eens op een wereldtournee te trekken. In het begin van die tour hield de band halt in de Ancienne Belgique Ballroom die net niet uitverkocht was, waar het zevental bewees dat ze ook nu nog steeds een feestje kunnen bouwen.

Openen mocht Movulango, het project van Mozes Mosuse. Deze zomer konden we hem al op verschillende festivals aan het werk zien, en ook nu bewees hij dat hij een eclectische mix van experimentele elektronica kan brengen. In het begin vonden we het nog wat traag naar Animal Collective neigend, maar eens opgewarmd kwam de vlam echt in de pan. Het publiek begon rustig mee te bewegen en we merkten dat eens het experiment plaats ruimde voor wat meer melodie, alles op zijn pootjes kwam. We hoorden wat referenties naar de Soulwax uit de jaren negentig, geen wonder dat Movulango ook op DEEWEE zit. Eindigen deden Mosuse en compagnon snedig met een elektronische cover van “Breed” van Nirvana. Uniek, maar wel meteen een bewijs dat het nog alle kanten uit kan gaan met Movulango.

Tussen het concert van het voorprogramma en de hoofdact hoorden we een constante elektronische toon. Naarmate de show dichterbij kwam, ging die dreun iets sneller tekeer tot de lichten volledig doofden en de band het podium betrad. Al snel werd de toon gezet met “Freakout/Release”, een song van de nieuwe plaat die meteen toonde dat zelfs die nieuwe nummers op het podium perfect tot hun recht komen. Met een robotachtige vocal op de achtergrond, een explosie van synths en natuurlijk de falset van Alexis Taylor, wisten we dat het hier goed zou komen.

Ook visueel hield Hot Chip het simpel, maar effectief. Zo stond het podium al vol genoeg met instrumenten om geen extra ledscherm te voorzien op de achtergrond. Toch kregen we genoeg waar voor ons geld, want bij iedere song namen de lichten een bepaald kleur aan die perfect bij het gevoel pastte. Zo zagen we bij het meer positieve “Eleanor” een kleurrijker pallet op het podium, terwijl “Hard To Be Funky” een mix van blauw en roze herbergde. Die laatste maakte zijn naam trouwens volledig niet waar, want we werden gekatapulteerd naar de discovibes van de jaren tachtig.

Dat was trouwens niet de enige keer dat het gebeurde. Op heel wat van die nieuwe songs viel het ons op dat de band duidelijk disco als invloed gebruikte deze keer. Het was dan ook des te opvallender dat de oudere nummers als een ware verademing werden onthaald. Waar het publiek het nieuwer werk wel omarmde, maar vooral heel rustig aan het dansen ging, sloeg de set na een goeie vijvenveertig minuten volledig om eens de band met “Hungry Child” startte. Hoewel het nummer van de vorige plaat dateert, is er een iets duidelijkere electrovibe in de horen wat de dansbeentjes enkel maar meer in beweging kreeg. Dat grote hit “Ready For The Floor” hierna meteen alle opgewarmde beentjes mocht in brand steken, was een understatement. ‘number one guy’, zong Joe Goddard en iedereen in het publiek stak zijn wijsvinger in de lucht. Het is een leuke gimmick die blijft werken, ook nu.

Muzikaal kunnen we stellen dat ze met zijn zevenen een erg rijke sound kunnen neerzetten en nummers live naar een ander niveau tikken dan op plaat. Het viel op bij de hits dat er altijd een extra outro, intro of subtiele wijziging inkroop. Maar ook de muzikanten zelf amuseerden zich duidelijk te pletter op het podium. Bij “Flutes” gingen ze zo op de melodie als het ware de macarena dansen en bij andere songs hitsten ze elkaar op om meer te bewegen. Het is duidelijk dat naast de breinen Alexis Taylor en Joe Goddard ook vijf rasmuzikanten staan die weten waar ze mee bezig zijn, want ze wisselden zelfs onderling van plek en instrument zonder dat het echt opviel. Dan weet je dat er klasse op het podium staat.

Het laatste halfuur van de set kunnen we weliswaar omschrijven als het beste halfuur van onze hele dag en misschien zelfs hele week. “Over and Over” zette in met een baslijn die extreem groovy binnenkwam en het publiek kon zich niet meer inhouden. De extra dynamiek die de band in het nummer live stak, zorgde voor een nog vollere sound en bij de gitaarsolo in het nummer, ontplofte de zaal volledig. De AB veranderde in een opgezweepte mensenmasse die met het lijf geen blijf wist. Dat ze hierna even van het podium verdwenen, zorgde ervoor dat we terug met hernieuwde energie de bisronde konden aanvatten. Die was waarlijk nog beter met het geweldige “Huarache Lights”, die volle synths naar voor bracht, en natuurlijk de klassieker “I Feel Better” als afsluiter (waarbij Taylor met een Vedett zijn gitaarsolo speelde). Bij die laatste kon geen persoon meer blijven stilstaan, zelfs op het podium niet en het bewijst toch maar eens dat sommige nummers echt tijdloos blijven, want zowel jong als oud ging er wild op.

Hot Chip gaat volgens ons niet direct een nieuw publiek meer aanspreken, dat zagen we aan de leeftijd in de zaal die makkelijk gemiddeld boven de dertig lag. Toch blijft hun nieuwe muziek perfect blenden in een set vol klassiekers. In de Ancienne Belgique speelden ze acht nieuwe songs, wat de helft van de set bevatte, maar het was slechts zelden dat het voelde alsof ze er niet pasten. De echte euforie zit hem weliswaar nog steeds in het ouder werk, maar de band en de muzikanten van Hot Chip zijn zo sterk dat alles gewoon als een perfect gesmede hoef binnenkomt. Steek de Hot Chip in je computer en hij gaat spontaan aan het dansen.

Setlist:

Freakout/Release
Eleanor
Flutes
Down
Night & Day
And I Was a Boy From School
Hard to Be Funky
Broken
Hungry Child
Ready for the Floor
Straight to the Morning
Guilty
Melody Of Love
Miss the Bliss
Over and Over

Huarache Lights
Out of My Depth
I Feel Better