De afgelopen weken stuurde Whitney reeds vijf nummers van hun toekomende album SPARK de wijde wereld in. We konden in die nummers een kleine ‘shift’ bemerken in de sound van de mannen uit Chicago. Julien Ehlrich en Max Kakacek introduceerden zo een subtiel elektronisch laagje in hun huiskamer poprockmuziek. Toch klonk het heel herkenbaar en heel erg Whitney. Het was dan maar de vraag of ook de resterende zeven nummers van het album verder zouden gaan met toevoeging van elektronische hoekjes en kantjes of eerder zouden terugkeren naar de oudere roots vanuit debuutalbum Light Upon the Lake, dat erg goed ontvangen werd.
Whitneys tweede album werd in 2019 uitgebracht onder de naam Forever Turned Around en hoewel ook dit album een succes bleek, leek het alsof Julien Ehlrich en Max Kakacek het plezier waren verloren in het schrijven van liedjes. Zoals al vaker bleek, is een ijzersterk debuutalbum een mes dat aan twee kanten snijdt en hoge verwachtingen en druk met zich meebrengt. Voor het schrijven van hun derde album (wanneer je het coveralbum Candid niet meerekent) gooiden de bandleden het dus maar beter over een andere boeg. De coronacrisis en de lockdowns die het met zich meebracht, zorgden ervoor dat Julien en Max weer op hun oude getrouwe manier aan nummers konden werken, waarbij niets moest en alles mocht. ‘Elk nadeel heb zijn voordeel’, zoals een legende ooit sprak. Julien trok zich terug in Portland om zijn hoofd leeg te maken na een stukgelopen relatie, en Max volgde hem om daar samen wat moois uit hun mouwen te schudden in de vorm van SPARK.
Zoals de singles reeds eerder deden vermoeden, is het nieuwste album er een dat gehuld is in een elektronisch jasje. Ook experimenteren de leden hier en daar met wat jazzy invloeden. Ondanks deze nieuwigheidjes, wijken de nummers op SPARK niet al te fel af van hun eerdere werk en blijft de muziek van Whitney gezellig dromerig en lekker vertrouwd aanvoelen. Die kleine, maar weliswaar noemenswaardige heruitvinding van hun muziek staat volgens de bandleden symbool voor het verleden te vergeten en te focussen op het heden en wat komen zal.
Zanger (en eveneens drummer) Julien zingt dan ook hoofdzakelijk over de toekomst in dit nieuwe werk. Of hij het nu heeft over zijn angsten in “REAL LOVE”, een hopeloze liefdesrelatie in “NEVER CROSSED MY MIND” of over dood gaan in “MEMORY”; steeds spatten de fonkels van hoop -sparks!- van tekst en melodie af. Nog zo’n voorbeeld van hoop is het muzikaal sterk ineen geknutselde “TERMINAL”. Het is een nummer over afscheid nemen en de tekst is treurig en repetitief. De melodie start neerslachtig en donker, maar loopt dan stapsgewijs over in een krachtig en strijdvaardig slot. Dit wordt bekomen aan de hand van onder andere een saxofoon en strijkers die precies op het juiste moment invallen. De subtiele toevoeging van een lijntje dat op iets als een kerkklok lijkt, maakt het geheel nog dat tikkeltje ingenieuzer.
Wie een eerste keer luistert naar de muziek van Whitney, zal misschien vinden dat de liedjes nogal fel op elkaar lijken, maar wie zich aan een tweede en eventueel ook derde luisterbeurt waagt, die merkt dat elk nummer toch zijn eigen karaktertrek heeft. Het ene heeft een sombere tekst, maar een fijn gitaarrifje, het andere gaat dan weer over iets vrolijks, maar is vermomd in een trage pianoballad. SPARK dreigt nooit te vervelen en lijkt de perfecte soundtrack te zijn in verschillende settings: je kan hem bij het ochtendgloren vergezeld met je hipster chai latte opleggen, maar ook tijdens een warme zomerrit in de wagen of gezellig in de winter bij het knetteren van het haardvuur.
SPARK is een plaat geworden waarmee Whitney nieuwe elementen introduceert, maar daarbij op geen enkel moment afbreuk doet aan de eigenzinnige en unieke sound van hun eerdere werk.
Whitney is volop aan het touren en daar zijn ook stops in De Roma in Antwerpen en in Paradiso in Amsterdam bij, en dit respectievelijk op 8 en 9 november. Voor beide shows zijn nog tickets te koop, allen daarheen!
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
