© CPU – Kaat Hellinckx
Sinds 2016 bewandelt de flamboyante Angus Stone deze wereld onder zijn artiestennaam Dope Lemon. In januari bracht hij met Rose Pink Cadillac zijn derde studioalbum als Dope Lemon. Dat album gaf ons dezelfde laidback sfeer die we van de man gewoon zijn, waarvan vooral de elektrisch bewerkte gitaarriffjes ons konden bekoren. Gisterenavond reed zijn roze Cadillac langs de tweede stop van zijn tour in Europa en verblufte hij een goedgezinde, uitverkochte zaal met een heel lekkere maar korte set.
© CPU – Kaat Hellinckx
Het enthousiasme van het publiek maakte van deze avond in de Ancienne Belgique een succes en dat was al te merken bij het voorprogramma. Het publiek onthaalde de Ierse groep NewDad vriendelijk, hoewel we graag wat meer van dat mooie accent hadden gehoord. Tussen de nummers zeiden de bandleden weinig, ze leken verlegen en misten pit. De zangeres zag er -net als de bassiste- uit als een lief grungy feetje, maar helaas was haar mooie dromerige stem moeilijk te verstaan door een te zachte microfoon. Wel had NewDad duidelijk plezier op het podium, op het eind waren de drum -en gitaarlijnen strak. NewDad is zeker een bandje om in het oog te als je van teenagy indierock houdt, maar qua stage presence kunnen ze nog wat leren van Angus Stone zelf.
Bij de release van Rose Pink Cadillac in januari 2022 vergeleken we Stone met een chille koala. Onze verwachting lag dus bij een rustige show, maar niets bleek minder waar. De man zelf bewees zodanig cool te zijn dat hij volledig in het zwart gekleed zijn entree maakte, stoere hoed inclusief. In zijn gezelschap waren een aantal fluweelachtige cowboys die wel een gitaarsolo of twee wisten te brengen. Om over de mondharmonicaspeler maar te zwijgen, die recht uit een film van de jaren zeventig leek ontsnapt.
© CPU – Kaat Hellinckx
Al flink opgewarmd onthaalde het publiek Dope Lemon al juichend in een flikkerende zaal. Stone en zijn band openden met “Stonecutters”, waarvan de gitaren al meteen binnen kwamen. Dat was een fijne verrassing, want – hoewel die op het album zeker amusant klinken – speelden de gitaristen ze nu echt met veel gevoel. Daarbovenop deed een tamboerijn het publiek sidderen van enthousiasme. ‘Here comes de dope train’ zong Stone bij het volgend lied en de toon was gezet. Al een heleboel fans schudde stevig op en neer met het hoofd tijdens de nummers waar live veel gitaar en ritme in zat. De mannen hadden zin om op te treden en die animo beantwoordde het publiek gretig.
Ook de lichten complementeerden de set geweldig wanneer dat stevig begin in een iets rustiger maar vrolijke “Marinade” culmineerde. Bij kleurrijke, maar mistige lichten zong iedereen vrolijk mee op de gitaarriff van “Marinade”. Een slimme zet van Angus, want dat meezingen in een kleurrijke omgeving maakte iedereen goed gezind. “God’s Machete” speelde Stone daarentegen met meer cool. Hij gaf namelijk toe een duiveltje in hem te hebben door te zingen: ‘six, six, six, number on my telephone’. Daarbij pasten de op hem gerichte schuine spots perfect, want zijn hoed wierp zo een donkere schaduw over Angus heen.
© CPU – Kaat Hellinckx
Toch ontbrak het niet aan een iets kwetsbaarder moment wanneer Stone een beetje verlegen een basgitaar op zijn schoot nam. Hij vroeg ons niet te kritisch te zijn, omdat hij dat instrument nog niet helemaal onder de knie had. Daarmee begeleidde hij “Fuck Things Up” en gaf hij ons de wijsheid mee dat het oké is om er soms een zooitje van te maken. Op het album klinkt dat nummer schattig maar een beetje monotoon. Live kon de man ons er al beter mee vermaken aangezien hij er een wijsheid aan knoopte: ‘Tell the people you’re with you love them’, zei hij en er werd geknuffeld in de zaal. Daarna bracht hij het akoestische “Hey Man, Don’t Look At Me Like That”, waarvan hij vertelde het met zijn ex te hebben geschreven. Dit rustiger intermezzo zorgde ervoor dat de rest van het concert nog eens extra hard aankwam.
Zo bleek dat de dopetrein vooral eentje is waar je op wilt zitten. Een ratelende tamboerijn en gierende mondharmonica leidden “Salt & Pepper” in met schwung en zorgden ervoor dat onze benen niet anders konden dan mee zwieren. Dat nummer klinkt in opname als de perfecte soundtrack voor een westernachtige roadmovie, maar sterft op het eind uit in het niets. Live verraste het ons volledig omdat de gitarist er een stevige gitaarsolo aan toevoegde waar we maar niet genoeg van konden krijgen. Het werd toen warm in de zaal. Australisch warm. Alle heupen gingen los, zeker tijdens het voorlaatste nummer “Home Soon”. Die song heeft een speciale plek in ons hart, want het is gebaseerd op “Stories” van de -jawel- Belgische soulband The Chakachas, die vooral populair waren tussen de jaren vijftig en zeventig.
© CPU – Kaat Hellinckx
“Kids Fallin In Love” luidde als encore het einde in van zijn concert dat helaas nog geen anderhalf uur duurde. Dope Lemon ging tevreden met zijn handen langs het publiek. Ze verlieten de stage als rocksterren. Die euforie deelden wij met hem en het was jammer om Angus en zijn bandleden te zien gaan. Wij waren niet de enigen die meer wouden want na de set danste het publiek gewoon lekker door.
In conclusie kregen Stone en co vanavond veel liefde vanuit de zaal en gaven ze die ook terug. Bovendien bewezen de mannen voornamelijk heel erg cool te zijn. Vanavond bolt Dope Lemon met zijn rose pink cadillac naar de Trix in Antwerpen, waar hij ook zal spelen voor een uitverkochte zaal.
Setlist
Stonecutters
How Many Times
Marinade
Hey You
Salt & Pepper
God’s Machete
Fuck Things Up
Hey Man, Don’t Look At Me Like That
Coyote
Rose Pink Cadillac
Uptown Folks
Home Soon
Kids Fallin’ In Love
