Een van de meest fascinerende singer-songwriters die de laatste jaren de muziekscène betrad, is de Australische Julia Jacklin. In 2016 bracht ze het betoverend debuutalbum Don’t Let the Kids Win, maar in ons land brak ze vooral door met opvolger Crushing uit 2019. Op beide platen legde ze op een moedige en tegelijk kwetsbare manier haar hart bloot, wat resulteerde in pakkende en intieme muziek. Haar dromerige indiefolk sprak meteen enorm tot de verbeelding, maar ze maakte vooral naam met haar openhartige teksten. Daarin schuilt ook vandaag nog steeds de ware kracht van haar muziek.
Op haar derde langspeler PRE PLEASURE zoekt Jacklin de balans tussen nadenken over het leven en daadwerkelijk leven. Ze werkte samen met Marcus Paquin, die eerder al producete voor The National en The Weather Station, en verhuisde daarom tijdelijk naar Montreal. Inspiratie haalde ze bij onder meer Céline Dion en Robyn, illustere voorbeelden die grootse gevoelens in vrij luchtige nummers stoppen. Bovendien liet de Australische zich in het schrijfproces dit keer leiden door een keyboard in plaats van door haar gebruikelijke gitaar. Toch blijft ze op PRE PLEASURE haar authentieke zelve: een compromisloze tekstschrijfster die in de diepten van haar eigen levenservaring graaft en die vertaalt in diep persoonlijke, tijdloze nummers.
Op PRE PLEASURE staan tederheid en minimalisme centraal. Jacklins delicate stem klinkt zwoel en kalm en de begeleidende beats blijven over het algemeen vrij eenvoudig. Hoewel simplistisch, zijn de melodieën wel afwisselend en worden ze regelmatig doorbroken door elegant opbouwende arrangementen of onverwachte uitbarstingen. Opener “Lydia Wears A Cross” bloeit bijvoorbeeld open nadat een dreunende baslijn zijn intrede doet. De tedere piano op “Love, Try Not To Let Go” wordt op zijn beurt gewelddadig onderbroken door een oorverdovend spervuur van drums dat je brutaal van je roze wolk schopt.
Ingewikkelde muzikale composities zijn dan ook niet waar Julia Jacklin om bekend staat. Het is daarentegen de onvoorwaardelijke eerlijkheid in haar liedjes waarmee ze het hart van menig luisteraar verovert. Ze bezingt persoonlijke emoties die herkenbaar zijn voor een breder publiek. Daar bleek ze in het verleden al een wonderlijk talent voor te bezitten en dat bevestigt ze nu opnieuw op haar derde plaat. Op het ietwat grimmige “Less Of A Stranger” heeft ze het over de generatiekloof tussen een moeder en dochter, terwijl “Too In Love To Die” en “Be Careful With Yourself” gaan over ware liefde en de angst die te verliezen. De teksten zijn telkens vrij direct, maar dat maakt de nummers des te treffender en herkenbaarder. De onvervalste gevoelens komen bovendien het best tot uiting in de eenvoudigste liedjes van album. Zo klinkt het lofzangachtige “Too In Love To Die” erg intiem en zou je bijna in trance raken door Jacklins breekbare stem. Ook “Less Of A Stranger” is een lied waar muzikaal niet veel aan te beleven valt, maar dat door meerstemmigheid een donkerdere sfeer krijgt. Die duisternis onderscheidt het nummer bovendien van de andere songs op PRE PLEASURE.
Ontroering en oprechtheid hoeven echter niet altijd gelijk te staan aan ingetogenheid. Zo bevat PRE PLEASURE ook meer uptempo nummers die evengoed gevoelig overkomen. “I Was Neon” heeft bijvoorbeeld een sneller ritme waardoor het contrasteert met de zwoele en rustige singles op de plaat. Geen tedere pianoklanken of weelderige strijkers, maar indringende gitaren benadrukken de diepgaande emoties waarover Jacklin zingt. Ze heeft het meer bepaald over de zoektocht naar je oude, vrolijkere zelf. Ook “Be Careful With Yourself” bevat een grungey gitaarlijn die het lied dynamischer maakt. Toch blijft die net zacht genoeg, zodat de single breekbaar maar hoopvol klinkt.
PRE PLEASURE, Julia Jacklins derde langspeler, is eentje die simpel, maar ook oh zo oprecht overkomt. De Australische singer-songwriter zingt over persoonlijke en tegelijk universele thema’s die dankzij haar breekbare, kalmerende stem extra hard binnenkomen. Zowel de teksten als de begeleidende instrumentatie zijn eenvoudig, maar scheppen een intieme en tedere sfeer die zelfs in de meer uptempo nummers doorklinkt. Jacklin is een zeldzame muzikante die minimalisme erg poëtisch kan doen klinken.
Op 14 november staat Julia Jacklin in de Trix in Antwerpen, op 17 november stapt ze op het podium van de Paradiso te Amsterdam. Voor beide optredens zijn nog tickets beschikbaar.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
