© CPU – Frauke Cludts
Met een carrière van veertig jaar en twee jubileumconcerten in de Ancienne Belgique, bewijst Front 242 dat de aanhouder wint. Zelfs in de periode dat de Electronic Body Music-pioniers het voorprogramma verzorgden van Depeche Mode, lieten ze zich niet intimideren door de commerciële logica van de muziekindustrie. Vandaar dat onze nationale trots bijvoorbeeld nooit op een Live Nation-gelieerd festival te zien is, en binnenlandse clubshows schaars zijn. Spilfiguren Richard 23 en Patrick Codenys kozen niet voor de gemakkelijkste weg, maar wel de meest duurzame. Zo mogen ze Al Jourgensen (Ministry), Johnny Rotten (Sex Pistols) en Trent Reznor (Nine Inch Nails) bijvoorbeeld tot hun schare fans rekenen. Samen met de Brusselse generatiegenoten van La Muerte was Front 242 vaneigens populairder in het buitenland dan in België.
Zo behoort Front 242 tot de selecte club dat een livesessie opnam bij het BBC-programma van wijlen John Peel, en zat Nederlands fotograaf Anton Corbijn in de regisseursstoel voor “Headhunter“. Zulke referenties zorgden er doorheen de jaren voor dat Front 242 ‘bon ton’ is om onder vrienden over te babbelen op café of optredens. Omwille van gezondheidsproblemen bij zanger Jean-Luc De Meyer was Front 242 in april genoodzaakt om zijn twee shows in De Kreun af te lassen. Gelukkig kwamen de twee AB-shows niet in het gedrang te staan. Alvorens Richard 23, Codenys en De Meyer van de Main hall een cyberoorlog maakten, mocht ‘de Tom Jones van de electropop’ zijn relevantie komen laten gelden.
Ex-Kraftwerk-lid Wolfgang Flür werd opgetrommeld voor twee avonden zijn pionierswerk te etaleren. Na zijn vertrek bij Kraftwerk in 1987 liet Wolfgang muziekproductie voor wat het was. Sinds 2004 schuimt hij onder de dj-naam MusikSoldat clubs en festivals af. Zijn periode bij Kraftwerk beschreef hij zwartgallig in de biografie I Was a Robot. Hier in de AB liet de componist er geen gras over groeien. Doorheen zijn ganse dj-set zagen we archiefbeelden van drumcomputers en zijn voormalige broodheer. Het is wellicht zijn Kraftwerk-verleden dat de zaal lichtjes deed toestromen. De kille klanken en robotstemmen die uit Flür zijn appraat gonsten, waren niet verkeerd. Al bij al was het toch maar gewoon een dj-set zoals die je ook kan horen op Tomorrowland. De visuals waarschuwden ons voor snelle beats, maar echt gevaarlijk werd het nooit. Zijn pionierswerk is de afgelopen vijftig jaar zo vaak gerecycleerd dat we het allemaal al eens eerder hoorden. Niettemin zijn we blij dat we erbij waren, want je ziet niet elke dag een zeventigplusser zich rot amuseren op een podium. Eens zijn set eindigde, marcheerde hij statisch met een Duitse helm uit de Eerste Wereldoorlog. Over en uit, MusikSoldat.
© CPU – Frauke Cludts
‘Full force ahead’, bestormde Front 242 het podium alsof de kernoorlog tussen mens en machine nog zou moeten uitbreken. Een dik rookgordijn zorgde eerst voor wat mysterie, maar eens we de boeventronies van Richard 23, Codenys en De Meyer zagen, reageerde de zaal heel wild. Tot onze verbazing was de AB voor een keer niet uitverkocht. Dat belette echter niemand om er een zweterige avond van te maken. De elektronische dansmuziek van Front 242 was immers niet voor niets een inspiratiebron voor The Prodigy en Underworld. “First In / First Out” was de eerste banger die het viertal op ons afschoot. De grauwe, futuristische natuurbeelden maakten het plaatje compleet. Daar waar Flür zijn Duitse helm eerder op de avond nogal potsierlijk overkwam, zaten alle leden van Front 242 strak in een grijszwart militair pak. Ook The Matrix-zonnebrillen werden daarbij niet vergeten waardoor de band best tijdloos mag genoeg genoemd worden. Wanneer ze die zonnebrillen afdeden, verraadden de leden toch een beetje hun leeftijd.
Na verloop van tijd groef Front 242 diep in zijn verleden. Dit was ten slotte een jubileumoptreden waardoor “Operating Tracks” niet mocht ontbreken. Deze track is de eerste single op het debuut Geography. De extra drumpartijen van Tim Kroker maakten dat het nummer live een pak harder werd gebracht dan op plaat. Voor het eerst werd het publiek uitzinnig. Middenin de zaal ontstond er een kleine moshpit vol pogoënde mensen van middelbare leeftijd. De spanning bleef hangen in de lucht, want “Headhunter” was nog steeds niet gepasseerd. Eens de cultklassieker dan toch werd gespeeld, zong iedereen het refrein helemaal mee. Doordat de stemmen soms onverstaanbaar waren, raakten we niet helemaal verstrikt in Richard 23 en Codenys hun netten. Dat de track anno 2022 zowel inhoudelijk als muzikaal relevant blijft, is een understatement. De overgang naar “Tragedy >For You<” dreef de opwinding verder op. Chapeau voor de leden dat ze trouw blijven aan hun vestimentaire keuze want zelfs in t-shirt en korte broek was het puffen en zweten.
© CPU – Frauke Cludts
Tijdens “Body to Body” raakte iedereen in een trance en voor we het goed en wel beseften, was de AB één lichaam dat de ene energiedosis na de andere kreeg toegediend. Front 242 bleef namelijk de massa maar opzwepen en verliet nadien gelukzalig het podium. Kort erna werden de fans, entourage en gevallen muzikale helden uitvoerig bedankt. Wij danken ook Front 242 voor zijn eindeloze volharding en het geloof in zichzelf. Diegenen die het viertal begin jaren 80 beschimpten, hadden groot ongelijk. De bisronde werd ingeluid door “Welcome to Paradise”. Voor een laatste maal zette de groep de AB op haar kop en bleef iedereen in een ernstige stemming. Front 242 bleef echter trouw aan zijn Brusselse achtergrond. De outro was “On a soif!” van Grand Jojo, en plotseling vormden al die stoere punkers en newwavers een uitgelaten menigte waarvoor de ambiance niet op kon. Dit was het zoveelste bewijs dat tijdloze muziek geen genre of doordachte marketingstrategieën kent. Front 242 speelde in op onze oerinstincten terwijl zijn outro een herinnering was aan leutige feestjes.
Front 242 speelt vandaag (09/07) zijn tweede verjaardagsconcert in de Ancienne Belgique.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
