© CPU – Peter Verstraeten
Suzanne Vega werd als twintiger bekend met “Luka” en behoorde zo tot de eerste populaire vrouwelijke singer-songwriters van de late jaren 80. Met mannen als Bob Dylan, Leonard Cohen en Lou Reed als inspiratiebronnen blies ze nieuw leven in de huiselijke, vertellende folk van eenmansteams die eens heel persoonlijk en dan weer maatschappelijke teksten bevat. Ondertussen tikt Vega de 63 jaar, maar dat had je haar op geen enkele manier gegeven in het uitverkochte Depot. Ze was er toe aan de tweede dag van haar Europese tournee van zeven weken. Die geeft ze naar aanleiding van het album An Evening of New York Songs and Stories waarop ingetogen liveversies staan van eerdere singles.
Suzanne kwam op en stelde zichzelf even voor. ‘I’m Suzanne Vega’, zei ze, en het was alsof het publiek nu pas echt besefte voor wie het twee jaar geleden kaarten hadden gekocht. Een enthousiast applaus zette het eerste nummer in, waarbij Vega even een zwarte hoge hoed opzette. Meteen klonk een herkenbare stem door de zaal waarbij je je op je gemak voelde. Er was na veertig jaar nog niets veranderd aan haar zachte, heldere stem en met haar croptop en losse broek leek ze vanaf pakweg halverwege de zaal gewoon nog op het meisje van hit “Luka”.
© CPU – Peter Verstraeten
Suzanne Vega had een akoestische gitaar bij en naast haar stond trouwe compagnon Gerry Leonard op de elektrische gitaar. Daarbovenop kwam Vega’s vertellende zangstem, die soms fluisterde en dan weer knerste. Eigenlijk zeggen we beter zingende vertelstem, want Vega’s teksten klinken als hele verhalen in plaats van versjes. Die eenvoud zorgde voor een best wel tijdloze sound, al doet dit ons ook beseffen waar de Taylor Swift de mosterd haalde voor haar verhalende folkplaten folklore en evermore. Daardoor voelden we een ontroerend en verzachtend kampvuursfeertje opkomen: er werden liedjes gezongen, verhalen gedeeld en iedereen voelde zich thuis.
Ook Suzanne Vega voelde zich thuis. Ze straalde niets van hautaine bekendheid uit en kwam hier gewoon wat verhalen delen, als vriendin, terwijl een kleine duizend man aandachtig en stilzwijgend luisterde naar wat ze te vertellen had. Tussen de nummers door vertelde ze bijvoorbeeld stukje bij beetje iets meer over haar eerste grote liefde met wie ze, zo kwamen we na een spanningsopbouw van drie nummers te weten, nog steeds spreekt via het internet.
© CPU – Peter Verstraeten
Dat er maar twee instrumenten op het podium stonden, hoefde niet te betekenen dat alles gelijkaardig klonk. Zowel Vega als Leonard speelden zachte noten, maar ook krachtige akkoorden met telkens net een andere sfeer tot resultaat. Op “Caramel” klonk het opzwepend, op “Queen and Soldier” dan weer triest en “New York Is My Destination” zorgde voor een theatrale jazzvibe. Maar de echte instrumentale verrassing hoorden we in “Tom’s Diner”. Suzanne Vega’s studioversie is a capella, maar DNA mixte het tot een ritmisch catchy geheel, de hit die we vandaag kennen. In Het Depot werd die versie gespeeld, maar ook slechts aan de hand van één instrument: de elektrische gitaar van Gerry Leonard. Hij was daarvoor indrukwekkend hard in de weer met loops, waardoor “Tom’s Diner” heel vol en gelaagd klonk. Ondertussen zongen Vega en het publiek lichtvoetig ‘du du du du du du du du’, net zoals tijdens die andere verrassing van de avond: een cover van Lou Reeds “Walk on the Wild Side”.
Na dik anderhalf uur en twee bisreeksen was Suzanne Vega uitverteld. Het Depot ging tevreden naar huis na een reeks mooie verhalen. Het ene was ons al bekender dan het andere, maar toch voelde alles vertrouwd en herkenbaar aan. Wie ook eens wil meegenomen worden in Vega’s verhalen, kan onder andere naar Summer Nights Fever in Lessen op 9 juli, daarvoor zijn nog tickets. De (deels uitverkochte) rest van haar passages door België en Nederland vind je via deze link.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Marlene on the Wall
Small Blue Thing
Caramel
Gypsy
In Liverpool
The Queen and the Soldier
When Heroes Go Down
Rock in This Pocket (Song of David)
Horizon
New York Is My Destination
Left of Center
I Never Wear White
Some Journey
Luka
Tom’s Diner
Solitude Standing
Walk on the Wild Side (Lou Reed cover)
Blood Makes Noise
Rosemary
Tombstone
