AlbumsFeatured albumsRecensies

Harry Styles – Harry’s House (★★★★): Een avond op de dansvloer

Een kleine twee maanden geleden, op 23 maart om precies te zijn, deed Harry Styles de aardbodem beven toen hij uit het complete niets zijn derde soloplaat Harry’s House aankondigde. Een album waar al zijn fans op zaten te wachten, maar waarvan niemand echt durfde te dromen dat het al zo snel na Fine Line zou verschijnen. Niet veel later bood de Brit ons een voorproefje met de single “As It Was”, die als boodschap had dat niets meer zou zijn als voorheen. Een geladen thema dus, dat de toon zette voor zijn nieuwste plaat. Harry’s House is, zoals die eerste single al duidelijk maakte, de muzikale verwezenlijking van het punt in Harry’s leven waarin hij persoonlijke vrijheid centraal heeft gezet. Het album moet een eerste stap zijn richting een hele eigen stijl, gekenmerkt door persoonlijke verhalen.

Het prioriteren van persoonlijke vrijheid is best een grote stap voor een zanger die in de jaren sinds zijn solodebuut in 2017 voortdurend onder grote druk van de wereld stond om te slagen. Harry moest en zou bewijzen dat hij het ook in zijn eentje kon doen, zonder de gasten van One Direction aan zijn zijde. Het is een moeilijke opdracht, die overgang van commercieel tieneridool in een boyband naar een volwassen soloartiest, maar Harry Styles lijkt die best goed te ondergaan en doet het nu helemaal op zijn eigen manier. Waar op zijn tweede langspeler Fine Line duidelijke referenties waren naar Bowie en Van Morrison, krijgen we op Harry’s House vooral Harry Styles zelf. Hij schreef het album zonder invloeden van buitenaf, of artiesten die hem in een bepaalde richting konden sturen. Hij luisterde zelfs alleen klassieke muziek tijdens het maakproces. Harry’s House stelt ons de échte Harry voor, doormiddel van muziek die hij altijd al wilde maken.

Mede door Harry’s zelfreflectie de afgelopen jaren werd Harry’s House zijn intiemste, meest persoonlijke album. De plaat refereert naar hoe de zanger leerde kamers te openen waarvan hij zelf het bestaan nooit wist en om te graven naar emoties die je liever niet wil voelen, om zo de lelijkere kanten van het leven te accepteren. Harry’s House is niet alleen dit: het gaat ook over de mooie kanten en hoe je die kan appreciëren. Het album is dus eigenlijk een soort spirituele reis, die start in een sushirestaurant.

“Music for a Sushi Restaurant” neemt ons rechtstreeks mee naar de zeventigerjaren en vormt de ideale intro voor de rest van de plaat, want de disco-invloeden in dit nummer horen we terug doorheen de rest van het album. Dat is echter niet het enige genre dat we horen op Harry’s House. Ook zijn liefde voor folkrock horen we op nummers als “Boyfriends” en “Matilda”, waarop Harry experimenteert met zijn rauwe stem en akoestisch getokkel. Het is al gauw duidelijk dat de plaat rijk is aan aan daverende drums, sterke vocals en hier en daar een synthesizer of keyboards. Het zijn de twee laatste die zorgen voor het heerlijke sfeertje doorheen het album. Ze doen ons dromen over een zonnige dag in een ander tijdperk, alsof we in het gras liggen te picknicken en de vogels rondom ons horen zingen.

Laat die vrolijke deuntjes je echter niet om de tuin leiden, want dit is zonder twijfel het intiemste album van de Engelsman. De plaat is gevuld met teksten over persoonlijke ervaringen en emoties die we nog niet eerder hoorden. Het blijft een kunst: het combineren van trieste teksten met blijmoedige deuntjes, maar Harry Styles doet het wellicht als de beste. Het voelt soms zelfs verkeerd om te dansen op bepaalde teksten die duidelijk zijn pijn weerspiegelen. “As It Was” is hier het perfecte voorbeeld van, met lyrics zoals ‘Harry, you’re no good alone / Why are you sitting at home on the floor? / What kind of pills are you on?’ Ondanks dat er minder directe tranentrekkers verscholen zitten tussen de optimistische nummers zoals op Fine Line, komt “Little Freak” het dichtst bij een huilbui. Het trage nummer kan ook niet anders dan opvallen in een tracklist die vol opgewekte liedjes zit. Ook “Matilda” is overduidelijk breekbaar. Beide songs zorgen voor een sereen middendeel van het album, waarbij Harry zijn stem tot het uiterste drijft en gretig gebruik maakt van onder andere pure akoestiek en piano.

Een van de meest intieme nummers is misschien wel “Cinema”, dat een hele overwinning is voor de zanger. Het vloeit namelijk voort uit vele reflecties over zijn tijd bij One Direction, waar hij zich voorheen nooit durfde uit te spreken over zijn seksleven. Het blijft natuurlijk een privaat deel van zijn leven, maar lijkt toch een van de deuren te zijn die hij durfde openen. Met lyrics als ‘If you’re getting yourself wet for me / I guess you’re all mine’, maakt de zanger duidelijk dat hij wat grenzen durft te verleggen. Het is slechts maar een van de vele nummers met een zwoele bas en teksten die onze harten net iets sneller doen slaan. Naast seks zijn ook drugs een terugkerend onderwerp op deze plaat. Edibles, pillen, cocaïne… noem het maar op: Harry zingt erover.  Niemand is natuurlijk perfect en dat haalt hij zelf ook aan in “Boyfriends”, dat overigens voor het eerst gespeeld werd op Coachella enkele weken geleden. Hij veroordeelt op dit nummer de mannelijke tekortkomingen in relaties, waaronder ook zijn eigen fouten. Over zijn fouten in relaties kunnen we niks zeggen, maar het album is wel zo goed als foutloos.

Het opvallendste aan het album is de hartverwarmende energie. Alledaagse details in de tracks suggereren dat Harry’s leven eigenlijk helemaal niet zo verschilt van dat van ons. Warme thee, fietstochtjes in de zon, pannenkoeken voor twee: we herkennen onszelf erin. Toch zet de combinatie van de vele genres doorheen de plaat ons aan het denken. Het succes van de zanger is zo groot, dat we denken dat de inhoud van Harry’s House compleet irrelevant is. Hij had er even goed een black metal-album van kunnen maken, en dan zou hij hoogstwaarschijnlijk nog steeds de hitlijsten bestormen. Gelukkig worden onder andere de jazz en disco uitstekend geproportioneerd, waardoor het niet te veel van het goede is. Alles is mooi verwerkt tot een volwassen derde album, vol nummers die elk singlewaardig aanvoelen.

Het lijkt bijna onmogelijk voor Styles om te blijven groeien als artiest, maar toch doet hij het bij iedere release. Het album weerspiegelt zijn gestegen zelfvertrouwen en zijn kracht om de muziekwereld naar zijn hand te zetten. In een hokje passen is voor hem niet van belang, we bevinden ons namelijk in zijn huis waar hij kan zingen wat hij wil. En dat doet hij ook. Harry’s House is een bundel vol met oprecht goede popnummers die ver verwijderd zijn van zijn debuut uit 2017. Hij is gegroeid als artiest en bewijst dat nu nog maar eens. Na het beluisteren van Harry’s House kan je niet anders dan concluderen dat hij precies weet waar hij mee bezig is.

Fans van Harry Styles kunnen op 7 juli terecht in een uitverkocht Sportpaleis om de nummers van deze derde langspeler live te horen. Op 9 juli staat de man in een uitverkochte Ziggo Dome te Amsterdam.

Facebook / Instagram / Website

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

113 posts

About author
meisje met grote dromen
Articles
Related posts
LiveRecensies

Harry Styles @ Festivalpark Werchter: Oase van liefde

De kassa in Werchter rinkelde de afgelopen weken aan recordsnelheid. Waar levende legende Bruce Springsteen TW Classic vorige week op minder dan…
2022FeaturesInstagramUitgelicht

De 50 beste albums van 2022

Het jaar loopt langzaam maar zeker op z’n eind. Naar goede gewoonte word je dan gebombardeerd door lijstjes met eindejaarsoverzichten en dit…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Debuutsingle Alice and Jack (Florence Pugh & Harry Styles) - "With You All The Time"

Don’t Worry Darling. De film waar iedereen het al wekenlang over heeft. Niet per se omdat het zo’n cinematografisch meesterwerk is, maar…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.