Elke dag staan er weer ruwe diamanten op in de hedendaagse Nederlandstalige indiescene. Een van deze nieuwe ruwe diamanten is de Zeeuwse band De Toegift. Het viertal combineert de werelden van poëzie en indie tot datgene wat ze zelf het liefst maken: Nederlandstalige indie met invloeden uit de jazz. Altijd op zoek naar het uiterste en het perfecte liedje. Op 1 april brachten ze hun eerste EP uit en onlangs tekende ze een contract bij Snowstar Records en werden ze geselecteerd voor de Popronde.
Eerder werden we al getrakteerd en verrast door het prachtige “Nollestrand” en “Zo Waren De Dagen”. Op beide nummers schetst De Toegift al een dromerige wereld, maar op “De Woonwijk” gaan ze nog een stapje verder. Het begin klinkt als een heerlijke zomerdag waarop je buiten in een park aan het rondlopen bent. De eerste tonen van de basgitaar voelen aan als de warme zonnestralen die op je gezicht vallen en wanneer de eerste zangpartijen van zanger Maxim Ventule er in vallen maakt dat ons nog een stuk gelukkiger. Hij zingt over een bepaalde angst waarin de nostalgie en de herkenning van vroeger een uitvlucht is. Dit hoor je vooral in de coupletten. Het liedje is geschreven door Tom Gudde die de paniek voor alles in het leven zag toenemen tijdens de pandemie. Hij vond een uitweg in zijn eigen woonwijk, een vertrouwde omgeving waarin hij als kind kon buitenspelen en verdwalen in oneindig lijkende zomeravonden. Die avonden hoor je terug in het refrein van “De Woonwijk” waar de hoop een stukje bij beetje terugkeert, gezongen door de prachtige stem van Maxim. In de middenstukjes valt er een synth op die op een speelse manier door het nummer heen zoemt en waar deze tegen het einde ook bij het laatste refrein komt waardoor het extra euforisch klinkt.
Met “De Woonwijk” laat De Toegift maar weer eens horen wat voor unieke band ze eigenlijk zijn. Tekstueel erg sterk maar ook de klasse in het muzikale valt op.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify!
