© CPU – Bert Savels
Wanneer je een ticket koopt voor een show van Tool, weet je meteen dat het al zijn geld zal waard zijn. In het Sportpaleis waren de tickets niet goedkoop, maar toch vlogen ze als zoete broodjes over de toonbank. Iedereen wilde erbij zijn, want de laatste keer dat we de band in een Belgische zaal aan het werk konden zien, is al van 2006 in Vorst Nationaal geleden. Sindsdien speelde de band wel nog twee keer op een festival, waarvan de laatste keer op Rock Werchter in 2019, waar ze een onvergetelijke indruk naliet. Iets later dat jaar verscheen hun langverwachte plaat Fear Inoculum en het was ook daaruit dat dit keer heel wat geput werd. Het Sportpaleis zat (maar niet te lang) erbij en keek ernaar en liet zich meer dan twee uur vervoeren in een hypnotische wereld waarbij angst en vernieling je omarmen als een goeie vriend.
Opener Brass Against blijkt een blazercollectief te zijn dat covers brengt van metalnummers in een brassjasje. Zo hoorde we Rage Against the Machine, Led Zeppelin en ja, zelfs Tool. Een beetje vreemd om de hoofdact al in je eigen set te stoppen, en dat was ook wel beetje de teneur van de hele set. De band weet wel een bepaalde energie te brengen, maar houdt het vooral zeer simpel en tamelijk voorspelbaar. Er zitten namelijk ook gitaar- en drumwerk in, waardoor de covers enkel verschillen van het origineel door de blazers. Een band die je dus evengoed op een lokaal dorpsfeest zou kunnen zien en waarbij de sfeer even goed zou zijn als hier. Alleen kwam de coverband nu uit New York en bevatte ze steengoede muzikanten.
© CPU – Bert Savels
Dan was het toch allemaal stukken beter en origineler bij Tool. De band had alles uit de kast gehaald om er muzikaal én visueel een spektakel van te maken. Met een doek rond het podium was het begin bevreemdend, maar net op die manier spelen ze ook in op het spektakel. Er werd op dat doek geprojecteerd om het geheel allemaal rijker te maken, maar ook om de muziek voor zich te laten spreken. Het visuele aspect is belangrijk bij Tool, zoveel is duidelijk, want van begin tot eind waren er achter de band indrukwekkende beelden te zien.
Zo ging er bij opener “Fear Inoculum” een zon schijnen achter de band, al was het meer een zonne-explosie, die voor het extravagante geheel zorgt. Op die manier weten we al meteen waarvoor we in het Sportpaleis zijn: een mythische dominantie. En die dominantie gebruiken de mannen doorheen het hele concert. Zo spelen ze eerst anderhalf uur aan een immens tempo muziek, om nadien doodleuk tien minuten pauze te nemen. Een bisronde waarvoor je niet diende te applaudisseren als het ware.
© CPU – Bert Savels
Voor de show begon, werd de zaal opgeroepen om geen foto’s te nemen en zeker ook geen moshpit te starten. Gelukkig mocht er wel nog geheadbangd worden, en dat werd bij de vleet gedaan. Tool had gekozen voor een furieus openingssalvo waarbij de duivels ontbonden werden en volledig uit de diepste krochten van de hel werden gehaald. Daarvoor hadden ze de hulp in geroepen van “The Pot”, dat al heel vroeg in de set aan bod kwam. En dat werkte, want het publiek stelde zich recht en liet zich volledig meenemen door de sound die Tool met zich meebracht. Een imposante sound die zelfs in een Sportpaleis tot zijn recht kwam.
Toch was de Tool-show in het Sportpaleis er eentje voor de echte fans, want er werden niet veel hits gebracht. Nadien hoorden we dan ook veel gelegenheidsconcertgangers jammeren. Dat wil niet zeggen dat ze niet genoten van hetgeen de band op display bracht, maar het was toch meer een intense ervaring dan een hitshow, iets dat velen wel verwacht hadden. Voor die intense ervaring werd iedereen verplicht om te zitten, al kon frontman Maynard James Keanan het na vijf nummers wel niet meer aanzien. ‘Als ik hier als 58-jarige kan rechtstaan, dan kunnen jullie dat ook’, en het publiek volgde gezwind. De band heeft duidelijk lef en daarvoor staat ze natuurlijk ook bekend.
© CPU – Bert Savels
Het lefgehalte van Tool zit hem niet enkel in de setlist. Zo steekt de bassist zijn middelvingers uit na de reguliere set en is de frontman niet altijd even vriendelijk tegen zijn roadies. Het leven van een rockster is lastig en dat merkten we duidelijk. Het visuele beperkte zich dus niet alleen tot de visuals, maar ook de muzikanten maakten er een showtje van. Toch waren het vooral de visuals achter de band die voor het indrukwekkende schouwspel zorgden. Zo werden we hypnotiserend in bedwang gehouden door bezwerende en bewegende Rorschach testen. Op die manier ga je natuurlijk altijd op zoek naar jezelf, en jezelf vinden, dat doe je bij Tool niet. Het enige wat je vindt is het zwartste wat je in jezelf hebt zitten. Bij de een is dat een afgrijselijke euforie, bij de ander gewoon even een eigen wereld.
Tool had hun set heel goed in elkaar gestoken, al zakte het toch even in na “The Grudge”. Zo een nummer is natuurlijk lastig te overtreffen, en “Descending” en “Right In Two” deden dat niet echt. Het zorgde voor een rustmoment, en daarna knalde “Hooker With A Penis” alles aan gort. Het publiek werd gek en nadat de gitaren nog even doorgierden, verscheen plots een klok van tien minuten op het scherm. We kregen een pauze, waarna drummer Danny Carey zijn moment kreeg met “Chocolate Chip Trip”. Overbodig, maar wel een leuke intro voor “Culling Voices”. Voor de gelegenheid ging de band er bij zitten en zo werd de intro heel intiem. We kregen zelf fleurige confetti, wat toch wel raar is bij een band als Tool. Alleen was het meer bedoeld als een sfeerschepping en dus paste het wel in het geheel.
© CPU – Bert Savels
Tool rondde daarna in schoonheid af met “Invincible”, waarna we beseften dat we meer dan twee uur in hun wereld hadden vertoefd. Een band zoals deze is live altijd een ervaring en zelfs als ze de focus legt op Fear Inoculum, kan niets dat overtreffen. “Pneuma” is een echte klassieker in wording en live werd dat zonder toeters of bellen nog duidelijker. Tool in levende lijve is gewoon een fenomeen en niets kan daar aan tippen, of het nu ook probeert of niet. Toch hadden we in het Sportpaleis net iets meer herkenbaarheid verwacht zonder al die te lange, nieuwe nummers. Maar goed, zelfs nu was het weer genieten van begin tot eind, en dat moet je maar doen als band.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Fear Inoculum
Opiate
The Pot
Pushit
Pneuma
The Grudge
Right in Two
Descending
Hooker With a Penis
Chocolate Chip Trip
Culling Voices
Invincible
