© CPU – Jan Van Hecke
Absynthe Minded staat sinds 2021 al twee decennia op de planken en de band rond frontman Bert Ostyn bracht daarom vorig jaar een verzamelaar uit, Saved Along The Way. Bij die plaat hoorde ook een concertreeks, maar corona strooide roet in het eten. De Gentse fanbase moest dan ook een half jaartje geduld uitoefenen vooraleer ze de lokale helden aan het werk kon zien. Uitstel is echter geen afstel en het publiek had er duidelijk zin in. De Concertzaal van Kunstencentrum Vooruit was uitverkocht.
De groep heeft een reeks Belpopklassiekers op zak om U tegen te zeggen en blijft vrij populair, niet alleen door de muziek, maar ook door Ostyns zakeninstinct. De jazz in debuut Acquired Taste werd al gauw ingeruild voor klassiekere rock- en later popinvloeden, en na een split begin jaren jaren tien lanceerde de frontman een nieuwe versie van de band in 2017. Die spreekt een nieuw publiek aan sinds Ostyn deelnam aan het VTM-programma Liefde Voor Muziek, maar telt behalve de frontman alleen nog bassist Sergej Van Bouwel onder de oude rotten.
‘Begin nooit met zingen, je hebt er geen goeie stem voor’, kreeg Ostyn naar verluidt ooit te horen van een van zijn eerste muziekleerkrachten, maar dat was natuurlijk iemand met een slecht oor. De man heeft een warme, ietwat hese stem die uit de duizenden herkenbaar is en klonk meteen on point, toen hij samen met Van Bouwel het optreden opende met “Easy”. Een toepasselijk begin van het optreden, met alleen een geprogrammeerde beat als backup voor de twee kameraden.
De rest van de band mocht daarna aansluiten en speelde onmiddellijk een reeks hits waaronder “Heaven Knows”, “Moodswing Baby” en “Space” (met drumster Isolde Lasoen in de line-up, die ondertussen op zowat de helft van de Belgische platen lijkt mee te spelen). Het publiek ging meteen uit de bol en klapte enthousiast mee, om tussen de nummers door oorverdovend te applaudisseren. Supertof, ware het niet dat het publiek bijna even enthousiast lulde tijdens de iets minder bekende nummers.
Het VTM-publiek dat de band op de laatste paar platen wist aan te trekken, staat in schril contrast met de ietwat oudere, alternatievere fanbase, die de groep nog kent uit zijn Studio Brussel-dagen. En hoewel die eerste groep luid joelde elke keer als gitarist Toon Vlerick een gitaarsolo liet horen, leek ze soms meer bezig te zijn met het maken van selfies dan met de muziek. Ronduit irritant, zeker met het vele gepraat tijdens de nummers. Misschien lag het aan het muziekvolume in de zaal, dat gerust wat luider had mogen staan.
De oude fanbase werd gelukkig bediend met enkele nummers van de eerste plaat en zelfs de ep History Makes Science Fiction. “Pretty Horny Flow” en “People of The Pavement” swingden als vanouds, al missen wij nog steeds het vioolwerk van ex-lid Renaud Ghilbert. Vlerick hanteert naast de gitaar met verve de cello, maar wist met dat instrument net niet de snijdende kracht van Ghilberts partijen te evenaren.
De achtergrond van het podium was minimalistisch, met een rood gordijn en bescheiden belichting die de focus legde op de performances. En het moet gezegd worden, de band klonk retestrak. Toch misten wij dus wat punch in de muziek, waardoor de groep enkele keren in Jamie Cullum-territorium dreigde te belanden. Opvallend was dat behalve hit “My Heroics Part One” en popnummer “Substitute” ook geen enkel nummer uit New Day de revue passeerde. Nochtans de doorbraakplaat en het beste album dat Absynthe Minded volgens ons heeft uitgebracht. De band liet ook het toepasselijk getitelde There Is Nothing helemaal links liggen.
De focus lag vanavond grotendeels op de popliedjes, en eerlijk is eerlijk, met de ietwat conventionelere arrangementen die de nieuwe line-up brengt, valt het nog meer op hoe goed de melodieën van Ostyn eigenlijk wel niet zijn. Nieuwere liedjes als “Kingpin”, “Riddle Of The Sphinx” en “Mixing The Medicine” pasten naadloos in de set, al wekten de samples in dat laatste nummer gemengde reacties op bij enkele omstaanders. Zelf stoorden we er ons niet aan. Enkel het wat zagerige “Echo Chamber” viel uit de toon.
Absynthe Minded speelde een thuismatch met een laaiend enthousiast publiek én een performance die quasi vlekkeloos was. Er werd vooral geplukt uit het zelfgetitelde album, en voorlaatste nummer “Envoi” deed het publiek de hele tekst meebrullen. Ostyn was ook charmant en sprak geregeld met de zaal – zo werd een mankementje met een elektrische gitaar aan de Russen toegeschreven. Toch viel op dat dit een veel poppier Absynthe Minded is dan de oude bezetting, maar zouden wij opnieuw gaan kijken? Zeker. Goed optreden.
Setlist:
Easy
Pretty Horny Flow
Heaven Knows
Moodswing Baby
Riddle Of The Sphinx
Space
Beam
End Of The Line
People Of The Pavement
Surrender
Cherry Picking
Papillon
My Heroics Part One
Beam
Kingpin
Mixing The Medicine
Echo Chamber
Envoi
Substitute
