InstagramLiveRecensies

Sparks @ Ancienne Belgique (AB): Muziek als theateropvoering

© CPU – Bert Savels

‘Het moet je ding zijn.’ ‘Je bent fan, of snapt er helemaal niets van.’ Het zijn maar enkele van de vele manieren waarop je Sparks kan beschrijven. En toch heeft dat de gebroeders Mael er niet van weerhouden een carrière van meer dan vijftig jaar en 24 albums uit te bouwen. Toen de lockdown nog maar in zijn eerste maanden was, brachten ze hun laatste langspeler uit, A Steady Drip, Drip, Drip. Gisteren in de Brusselse Ancienne Belgique kwamen ze echter eerder iets anders voorstellen. Hun passieproject, de muzikale film Annette, met Marion Cotillard en Adam Driver in hoofdrollen, werd na bijna tien jaar aan getrek en gesleur eindelijk uitgebracht in 2021. Daarnaast bracht populair Brits regisseur Edgar Wright een documentaire over hen uit en ook die kreeg behoorlijk wat positieve recensies. Het zal veel fans naar de zoekmachines op hun computer hebben geleid met de vraag wanneer Sparks nog eens langskwam. Wel, nu dus.

Het is toch wel apart volk, die broers Mael. Ontzettend triomfantelijk, alsof ze de strijd al gewonnen hadden, kwamen Ron en Russell onder trompetgeschal en mysterieuze rook het podium van de uitverkochte zaal op. Het volksfeest kon beginnen. Toch was de extravagantie redelijk sober. De backingband die vijf muzikanten telde, stond op een verhoogje dicht bij elkaar. Russell kreeg een microfoon in de hand gedrukt, zoals met zangers wel vaker gebeurt en Ron zat zoals verwacht kurkdroog achter zijn Ronald-toetsenbord. Alle gekende Sparks-elementen waren keurig aanwezig. Toch kwam er veel energie uit de sterk gecontroleerde houdingen. Zelfs al zat Ron als een hark achter dat toetsenbord, elk besmettelijk melodietje begon en eindigde ook bij hem, zoals op “Angst In My Pants” of “Tips For Teens”. Als een enthousiast kind huppelde Russell tijdens het zingen en zijn heupen deden dingen waar de meeste zeventigers nog maar van kunnen dromen.

© CPU – Bert Savels

De energie die de band de zaal instuurde, kreeg het in overvloed terug. Vooraleer “Under The Table With Her” begon, leek Russell zichtbaar verheugd zijn Frans eens van stal te kunnen halen en was dat meer dan degelijk. Zelfs dat kreeg al een halve staande ovatie en deed het de meute superfans vooraan hun spandoeken een eerste keer bovenhalen. Het nummer zelf toonde dan weer aan dat de hoge noten Russells 73-jarige stem nog steeds genegen zijn.

Sparks bestaat ondertussen nu al zo lang, dat het met zijn 24 albums wel een stempel drukte op zowat elk genre dat populariteit kende. Dat toonde de opeenvolging van “Wonder Girl”, “Stravinsky’s Only Hit”, “Shopping Mall of Love” en “Johnny Delusional”. Allemaal andere periodes, allemaal andere genres en tevens toch typisch Sparks. “Wonder Girl”, van het eerste album toen de band nog andere naam had, schreeuwde het theatrale en weelderige glamrock dat vanaf het begin op het lijf geschreven leek te staan van Sparks. “Stravinsky’s Only Hit”, een elektropopnummertje, stond op het laatste album terwijl “Shopping Mall of Love” het synthpop-tijdperk van de eighties ook niet onbesproken liet. Met “Johnny Delusional” betrok Sparks zelfs een projectje die het deed met Franz Ferdinand.

© CPU – Bert Savels

“Music You Can Dance To” was nog zo’n hoekig en blieperig hoogstandje waarbij de lichttechnieker het podium tot een echte retroclub omtoverde. We zaten ondertussen al aan het veertiende nummer en de laatste ‘act’ van dit theaterstuk werd ingezet, de climax. Hits als “When Do I Get To Sing ‘My Way’?” en “The Number One Song In Heaven” passeerden, waarbij die laatste Ron van achter zijn keyboard kroop en zijn ondertussen roestig, maar niet minder iconisch dansje deed. Luid gejoel verzekerd. En toen was het tijd voor ’the big one’. Voor “This Town Ain’t Big Enough For The Both of Us” werd vijftig jaar bombast nog eens op een rijtje gezet en het nummer klonk nog steeds even levendig en uitbundig, alsof het pas gisteren werd uitgebracht. De band had er duidelijk op geoefend alsof hun leven ervan afhing.

Dat er een staande ovatie plaatsvond, lijkt vanzelfsprekend. Een lange zelfs. Dat dwingt een band als Sparks moeiteloos af, met nalatenschap maar ook met performance. En deze was theatraal, zoals niet anders kan. De muziek van Sparks mag dan wel vaak leunen op een gimmick, een ‘shtick’ zoals Amerikanen dat zeggen, maar het is onmogelijk je niet te amuseren tijdens een concert van de band. Het zijn nummers, zoals het afsluitende “Suburban Homeboy”, die niet verkeerd zouden staan tijdens een carnavalstoet, of waarmee je niet al te moeilijk een polonnaise op gang kan brengen. Voor een leutig en nooit serieus feest kan je maar op één adres terecht: Sparks.

Setlist:

So May We Start
Angst In My Pants
Tips for Teens
Under The Table With Her
Get In The Swing
I Married Myself
I Predict
Wonder Girl
Stravinsky’s Only Hit
Shopping Mall of Love
Johnny Delusional
We Love Eachother
Edith Piaf
Lawnmower
Music You Can Dance To
The Rythmn Thief
Never Turn Your Back On Mother Earth
When Do I Get To Sing ‘My Way’?
The Number One Song in Heaven
This Town Ain’t Big Enough For The Both Of Us

Suburban Homeboys
All That

182 posts

About author
guess this must be the place
Articles
Related posts
LiveRecensies

Kokoroko @ Ancienne Belgique (AB): Met de ogen dicht

Als een band met een meer exotisch klinkende naam naar ons land komt, dan kan dat al eens een uitdraaien in een…
InstagramLiveRecensies

Jazz Brak @ Ancienne Belgique (AB): Alleen is nooit alleen

Brusselaar Jasper De Ridder, beter bekend als JAZZ BRAK, staat sinds 2010 als kernlid in het bekendste hiphopcollectief van België: STIKSTOF. Vanavond…
InstagramLiveRecensies

Ezra Collective @ Ancienne Belgique (AB): Plezier in euforie

Ezra Collective is een band die maar al te graag de oversteek maakt richting ons Belgenlandje. Sinds het ontstaan van de groep…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.