Franz Ferdinand @ Koninklijk Circus (Cirque Royal): Jukebox vol hits

Toen Franz Ferdinand in 2004 het Marquee-podium van Rock Werchter beklom, keken ze uit over een overvolle tent; hun titelloos debuutalbum was enkele maanden eerder uitgebracht en singles als “Take Me Out” en “Dark Of The Matinée” waren ingeslagen als kleine bommetjes. Franz Ferdinand was een hippe vogel, en alle nummers van de debuutplaat werden op Rock Werchter dan ook luidkeels meegebruld door een enthousiast springende massa. Ruim twintig jaar later is de liefde van de fans wat bekoeld, want nadat eind vorig jaar eerst een concert werd aangekondigd in Vorst Nationaal werd dit nadien nog verplaatst naar het veel kleinere Koninklijk Circus. Nochtans beloofde het een memorabele avond te worden, want met een recente verzamelaar op zak leek de kans groot dat Franz Ferdinand een stevige hitcollectie zou brengen. Met veel enthousiasme trokken wij dan ook naar onze hoofdstad.

Alvorens Franz Ferdinand de wapens in de hand zou nemen, stond er nog een mooi voorprogramma te popelen om Brussel in te pakken: de Amsterdamse indieband Pip Blom. Wij waren wat verbaasd dat zelfs met zo’n voorprogramma het Koninklijk Circus niet uitverkocht raakte, maar wijten het nog even aan de terughoudendheid die COVID-19 bij concertbezoekers veroorzaakt heeft. De afwezigen hadden in elk geval ongelijk, want Pip Blom bewees het ideale voorprogramma voor Franz Ferdinand te zijn. De gitariste en zangeres waaraan de groep zijn naam dankt, stond met een aandoenlijk enthousiasme op het podium. Samen met broer Tender en vrienden Gini Cameron en Darek Mercks bracht ze aanstekelijke, opgewekte indierock. Met “Tinfoil” werd nog mysterieus geopend, maar met nummers als “Keep it Together” en “Daddy Issues” werden wij instant vrolijk.

Nadat Pip Blom onder een beleefd applaus het podium verliet, bleef het Circus langzaam verder vollopen met voornamelijk jonge dertigers. Niet zo gek als je bedenkt dat Franz Ferdinand zijn grootste successen toch al zo’n tien jaar achter de rug heeft liggen. Het enthousiasme van het publiek was echter groot, want wanneer Alex Kapranos en zijn gevolg om klokslag negen uur het podium betraden, konden ze rekenen op een stevig applaus. Met een geslaagde versie van “No You Girls” bleek de geluidmix meteen goed te zitten, een voordeel van het gezellige Koninklijk Circus ten opzichte van de betonnen grafkelder Vorst Nationaal.

Dat Kapranos in een goede bui verkeerde, zal geen verrassing wezen. De muziek van Franz Ferdinand maakt immers instant blij en zet aan tot bewegen. De frontman sprak het publiek tussen de nummers regelmatig toe, met af en toe een obligate flard Frans en Nederlands. Hij stelde ons al van in het begin gerust: Franz Ferdinand heeft een nieuw album uitgebracht (de verzamelaar Hits To The Head natuurlijk) en ze zouden élk nummer spelen. Na een schalkse knipoog naar de eerste rijen zette hij “Curious” in, een van de twee nieuwe nummers die ons op plaat niet helemaal kon bekoren. Het publiek kon het weinig schelen, want dat schuifelde vrolijk mee op de volle basklanken van Bob Hardy.

Van vrolijk schuifelen ging het naar enthousiast dansen met de kraker “The Dark Of The Matinée”, dat al behoorlijk vroeg in de set zat opgenomen. De klassieker zorgde ervoor dat iedereen op de zitplaatsen rechtveerde. Alex Kapranos grijnsde bij zoveel enthousiasme en liet het niet aan zijn hart komen dat het Koninklijk Circus niet helemaal uitverkocht was geraakt. De hele set bleef hij goed bij stem en bespeelde hij de zaal alsof het een extra instrument was. Nu enkel hij en de stoïcijnse bassist Bob Hardy van de originele bezetting overblijven, is Kapranos overduidelijk de leidende man van de groep geworden. En hoe goed Dino Bardot ook gitaar mag spelen of hoe verliefd we ook mogen worden op de strak drummende Audrey Tait, we zullen Nick McCarthy en Paul Thomson toch altijd wat blijven missen.

Na “The Dark Of The Matinée” was de hitmachine Franz Ferdinand definitief vertrokken. Ze sputterde even toen Kapranos zich de intro van “The Fallen” niet meer kon herinneren, waardoor hij natuurlijk op gemoedelijk gelach in de zaal kon rekenen. Het vijftal bracht vervolgens een set vol hits, en met zoveel uitschieters bij elkaar is het moeilijk om hoogtepunten te kiezen. Nummers als “Do You Want To” krijgen zelfs mensen met gebroken benen uit hun rolstoel om te dansen, en vanzelfsprekend dat “Take Me Out”, “Michael” en “Darts Of Pleasure” insloegen als bommetjes.

Ondanks het enthousiasme van de band verzwakte de sfeer op enkele momenten, en niet toevallig steeds tijdens nummers van de zwakkere platen Tonight: Franz Ferdinand en Always Ascending. Zo zorgde het matige “Glimpse Of Love” voor een dip in de set; de synthriff en melodie zijn op z’n zachts gezegd fout te noemen, en live ontbrak het extra pit om toch voor extase op de dansvloer te zorgen. Het titelnummer van het zoutloze Always Ascending deed het aansluitend dan wat beter met een hypnotiserend discoritme en psychedelische synths. Van de sterke nummers kwamen “The Fallen” en “Lucid Dreams” dan weer minder tot hun recht, voornamelijk omdat ze in lichte chaos uitliepen.

Het publiek kon het allemaal niet veel schelen, want dat bleef vastberaden mee bewegen en applaudisseren. De temperatuur in de zaal liep gestaag de hoogte in, en tijdens “Billy Goodbye” sloeg er zelfs iemand aan het crowdsurfen. Het nummer luidde de bisronde in, en met “Evil Eye” en “Love Illumination” in het eindoffensief steeg het enthousiasme in de zaal alweer naar een kookpunt. Een vurige versie van “This Fire” sloot vervolgens de set af en liet ons met zoemende oren de koele Brusselse nacht intrekken.

Franz Ferdinand bracht in het Koninklijk Circus een gesmaakte set waarin de volledige verzamelaar Hits To The Head de revue passeerde. De band uit Glasgow stond met een aanstekelijk enthousiasme op het podium en kreeg met de overvloed aan klassieke hits het publiek probleemloos in beweging. Een handvol mindere nummers trok de sfeer af en toe weer naar beneden, maar deze momenten bleven gelukkig zeldzaam. Rest nu de vraag hoe het zal verder gaan met Franz Ferdinand: wordt het een band die teert op oude klassiekers, of hervinden ze inspiratie voor fris nieuw materiaal? Het wordt afwachten, maar in de tussentijd willen we gerust nog eens op en neer gaan springen tijdens hun festivaloptredens. Op 9 juli in Brugge bijvoorbeeld, want daar staan ze op de affiche van Cactusfestival.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

No You Girls
Curious
The Dark Of The Matinée
Right Action
Walk Away
Stand On The Horizon
Glimpse Of Love
Always Ascending
Do You Want To
Lucid Dreams
The Fallen
Darts Of Pleasure
Michael
Jacqueline
Take Me Out
Ulysses
Outsiders

Billy Goodbye
Evil Eye
Love Illumination
This Fire