Saint Motel @ Botanique (Rotonde): Goed gevoel op voorschrift

De Amerikanen van Saint Motel steken dit jaar nog eens de grote plas over om hun gloednieuwe plaat The Original Motion Picture Soundtrack aan het publiek voor te stellen. Voor de tweede keer stonden ze bijgevolg ook in België, voor een van hun eerste stops tijdens die tour. De vorige keer dat de band in België speelde, was in 2017 en toen deden ze de Witloof Bar aan. Nu mocht de Rotonde dienstdoen voor hun spektakel en werd het bordje uitverkocht zelfs bovengehaald. En dat bleek meer dan terecht, want Saint Motel is live gewoon een feest van goed gevoel en escapisme.

Voor de band zelf van wal stak, kregen we nog lokaal talent te horen. Bobbi Lu won Sound Track en was begin dit jaar ook een van onze ‘Grote Beren Van Morgen‘. Dat ze talent heeft, kwam nog maar eens tot uiting in de Rotonde van Botanique. In een halfuurtje toonde ze dat haar muziek nu al internationale allures aanneemt. Het gaat van dansbare indiepop naar zwoele elektronica tot experimentele synthgeluiden. Dat brengt ze allemaal alleen, maar wel boordevol overtuiging en ook met een mooie zweverige stem op die sound. De zaal was nadien dan ook tevreden over wat ze hier te zien kreeg en ook wij zien Bobbi Lu enkel nog maar bekender worden.

Saint Motel had duidelijk nagedacht over hoe het zijn set in elkaar zou steken. Van spontaniteit was er weinig sprake, maar dat stoorde helemaal niet. De band wilde namelijk de titel van hun nieuwe plaat, The Original Motion Picture Soundtrack, ook in het echt uitvoeren. Hierdoor werden we in het begin verwelkomd door een verteller die ons welkom heette en ook meteen zei wat de frontman moest doen. Hij moest het publiek begroeten en vertelde ook met welke song de band van wal moest steken. “Cold Cold Man” bleek meteen een schot in de roos, want het publiek begon instant uitbundig in het rond te springen vol enthousiasme.

En zo bleef de set eigenlijk op een heel fijne manier verdergaan. Saint Motel is dan ook een band die enkel maar nummers maakt waar je gelukkig van kunt worden, en live doen de mannen daar nog een tikkeltje meer mee. Zo staan er twee blazers (een saxofonist en trompettist) op het podium, waardoor ieder lied extra panache en natuurlijk gelukzaligheid met zich meedraagt. Ook de samenzang en natuurlijk het uitzinnige publiek maken van een Saint Motel-show iets waar je hart van openbloeit.

De band voorzag ons ook van spektakel, want om de vijf nummers kwam de verteller terug. Bij de eerste pauze kwam zanger AJ Jackson gekleed als een dictator het podium op om “Dear Dictator” in te zetten. We hadden voordien nooit gedacht dat een nummer met zo’n zwaar onderwerp voor een feestje zou zorgen, maar de zaal brulde het uitbundig mee. Naast de kledij (iedereen was mooi voorzien van een lederen vestje), kregen we op het podium ook drie grote gekleurde bollen die de show altijd van de nodige kleur voorzagen.

Naast al het visuele, kon Jackson het publiek ook bespelen als geen ander. Bij “Sweet Talk” moest iedereen zijn rechterbuur aanspreken om daarna samen mee te zingen met de ‘pa pa pa’s’ en nadat we met “Bullet” iets rustigere muziek van de band hoorden, ging hij meteen aan de verteller vragen hoe hij terug schwung in de set kon krijgen. Bij “Move” spoorde hij iedereen aan om de titel mee te brullen, wat voor een geluidsexplosie van jewelste zorgde. Op die manier blijft het publiek ook constant meebewegen, want ondanks deze vele interacties, kwam het nooit geforceerd over. We leken allemaal deel te zijn van de show en dat werkte uitmuntend.

Het is frappant, maar de enige song die wat uit de boot viel was de cover van New Radicals’ “You Only Get What You Give”. Het publiek leek het niet echt te kennen waardoor het gewoon een fijn extraatje bleek. Het beste werd echter voorzien in de bisronde. Grootste hit “My Type” was een glinsterbom van fun. Jackson deelde de zaal in twee waarna hij de hele Rotonde rondliep om met iedere fan, zowel vooraan als achteraan, aan het dansen te slaan. Op die manier betrek je iedereen bij je show en voelt iedereen zich belangrijk. Het resultaat was dan ook een en al euforie bij het publiek, en een goed gevoel dat iedereen de hele zaterdagavond nog met zich meedroeg.

Met alleen maar positieve indiepopsongs, zou je Saint Motel al snel als muzikaal makkelijk kunnen zien. Het is niet de meest moeilijke muziek en veel vernieuwends komt er ook nooit uit, maar dat bleek eigenlijk helemaal niet erg te zijn. Onder het dunne laagje kitsch, zat namelijk vooral een goed doordacht spektakeln dat tot in de puntjes is uitgewerkt. Dat er dan nog eens een uitzinnig publiek bij was dat bijna iedere song van begin tot eind meezong, maakte van Saint Motel in Botanique de perfecte remedie tegen alle ongeluk in de wereld. Iedereen verliet de zaal met een gigantische smile op zijn gezicht en we zijn ervan overtuigd dat dit bij iedere show van de band zo is.

Deze zomer kan je de band op de Lokerse Feesten aan het werk zien, bereid je maar al voor op enkel maar positieve vibes!

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Cold Cold Man
Diane Mozart
For Elise
Sweet Talk
Sisters
Dear Dictator
A Good Song Never Dies
Bullet
Puzzle Pieces
It’s All Happening
Move
The Moment
You Get What You Give (New Radicals cover)
Born Again

Butch
Van Horn
My Type