LiveRecensies

God Is An Astronaut @ Kunstencentrum Vooruit (Concertzaal): Postrockgoden eren Gent met hun aanwezigheid

God Is An Astronaut behoeft geen introductie voor mensen die helemaal ondergedompeld zijn in het postrockgenre. Al twee decennia lang verkent de Ierse band de grenzen van het introspectieve, emotionele en instrumentale. Donderdagavond nodigde dunk!festival de legendes uit in de Vooruit, samen met het Duitse Kokomo en het Zweedse Barrens, als voorbereiding op hun festival dat eind mei zal doorgaan, niet meer in de Zottegemse velden, maar in de zalen van de Vooruit.

Barrens mocht de halfvolle zaal opwarmen. De Zweden uit Göteborg bekoorden het binnenstromende publiek met hun duistere, doch hoopvolle, muziek. De hardere stukken wisten ons te overtuigen, maar bij sommige zachte delen sloeg de band soms de bal mis. Veel woorden maakten de mannen van Barrens er niet aan vuil: met een simpele ‘dankjewel’ en de aankondiging van een laatste lied verlieten ze de zaal. In postrocktermen betekent dat wel dat we nog een achttal minuten muziek tegoed hadden weliswaar.

De Duitsers van Kokomo vervolledigden het voorprogramma. De heren lopen contract bij dunk!records en mochten hun nieuwe plaat Totem Youth aan het Belgische publiek voorstellen. Ze brachten een mix van donkere, intense riffs, vermengd met onverwachte maat- en ritmewissels. Met zijn vijven creëerden ze een muur aan geluid waar niemand omheen kon. Kokomo bracht een strakke set die niet verveelde. Tijdens het eerste deel baadde de zaal in een gouden gloed zoals bij het ochtendgloren. Langzamerhand veranderden de kleuren in warm paars zoals bij een valavond. De lichtshow van Kokomo was simpel, maar des te krachtiger.

Dat was minder het geval bij God Is An Astronaut. Bij het aantreden waren alle spots op de Ieren gericht en dat zou zo blijven. Terwijl hun muziek net een duisternis vraagt, verdrong het felle licht alle mysterie. Naarmate de set vorderde, verschenen de kleuren van de Oekraïense vlag en bleef enige sfeerschepping via schaduw en licht uit. Dat is jammer, maar uiteraard is de muziek veel belangrijker. Gelukkig zijn we daarvoor bij God Is An Astronaut aan het juiste adres.

Zeventien jaar geleden brachten de heren het legendarische All Is Violent, All Is Bright uit. In de Vooruit kwamen ze het vijftienjarige bestaan van het album vieren. Het werd een viering, niet alleen ter ere van hun vruchtbare carrière, maar ook van de band zelf, die al twee decennia rondtourt. Tijdens het optreden vingen we een glimp op van het enorme pedalboard van leadgitarist Torsten. Het deed ons beseffen hoe extreem technisch onderlegd het vijftal is. Dat vertaalde zich in imposante soundscapes en vernuftige songs. Dat de mannen er na twintig jaar muzikaal nog zo sterk voor staan, is tekenend voor hun talent.

We zijn twaalf minuten bezig, amper een tiende doorheen de set van God Is An Astronaut (uiteraard nog maar één lied ver) en het is al glashelder dat de Ieren alle bekende (en onbekende) dimensies weten te overstijgen. De Vooruit wordt getrakteerd op een muzikale ruimtereis en heeft niet meteen heimwee.

Aanvankelijk passeerde er vooral recenter werk van de Ieren. Het publiek was duidelijk in de ban, maar verloor zich pas echt in het universum van God Is An Astronaut wanneer men aan de jarige plaat begon. Zoveel jaren later staan de instrumentale nummers nog steeds als een huis. Hoewel veel songs in het begin worden ingegeven door rustgevende, mysterieuze passages, eindigen de meeste in een oorverdovend gitaargeweld. “Suicide By Star” is hier een lichtend voorbeeld van. Het vormt een hoogtepunt van de avond. De intensiteit van de drums en gitaren na een ellenlange opbouw voelen verlossend. Eindelijk hebben de lichten ook hun nut gevonden en komt de show pas echt tot zijn recht.

Eindigen doen ze met “Fade”, een lied dat ervandoor gaat aan een rotvaart van 210 bpm. Volgens Torsten is drummer Lloyd toe aan zijn proefstuk, de band alvast niet meer. Veel werd er donderdag niet gezongen in de Vooruit, gepraat evenmin, maar er werd wel veel verteld, met muziek. Wie nog niet aan zijn dosis postrock toe was na donderdagavond, kan zich tegoed doen aan de crème de la crème van het genre op het dunk!festival van 26 tot 28 mei in dezelfde Vooruit. Wij kijken er alvast naar uit!

Related posts
LiveRecensies

Doodseskader @ Kunstencentrum VIERNULVIER (Balzaal): Gruwelijk imponerend

Tim De Gieter en Sigfried Burroughs hebben intussen al enkele projecten op hun naam staan (Amenra, Every Stranger Looks Like You, Kapitan…
InstagramLiveRecensies

Neck Deep @ VIERNULVIER: Alle kleuren van poppunk

In de wereld van de poppunkmuziek is er een genre dat bekend staat als ‘generic pop punk’, en laat dat net afdeling…
LiveRecensies

Daniel Romano’s Outfit @ Kunstencentrum VIERNULVIER (Balzaal): Hogesnelheidstrein zonder rem

De carrière van Daniel Romano samenvatten in enkele zinnen, is onmogelijk. De man brengt al sinds 2010 albums uit, waarvan daar sinds…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.