AlbumsFeatured albumsRecensies

Daniel Rossen – You Belong There (★★★½): Het betere gemijmer

Het is ondertussen al van 2017 geleden dat we iets hoorden van onze favoriete beren uit Brooklyn. Painted Ruins is voorlopig het laatste wapenfeit van Grizzly Bear, niet toevallig misschien hun minste album, al is dat relatief bij deze door vriend en vijand gerespecteerde indieband. Tijdens de opnames bleken er steeds meer artistieke spanningen te groeien tussen Rossen en oprichter Ed Droste. Geen Spinal Taptoestanden weliswaar, al zou de daaropvolgende carrièrewijziging van Droste niet misstaan in deze film: de man is tegenwoordig als therapeut aan de slag. Of dit het definitieve einde van Grizzly Bear betekent, wil Rossen in een recent interview niet gezegd hebben. Zowat alle bandleden zijn New York uitgewaaid, onduidelijk of ze elkaar ooit nog terugvinden. Wij zouden alvast geen bezwaar hebben.

Multi-instrumentalist Rossen laat het alleszins niet aan zijn hart komen, zijn bron van creativiteit is nog lang niet opgedroogd. Hij is een vaak gevraagde gast voor andermans projecten, zo heeft hij onlangs nog meegewerkt aan Shore van Fleet Foxes, die andere band met een patent op harmonische samenzang. Nog voor Grizzly Bear richtte hij samen met Fred Nicolaus Department of Eagles op, een mix van folk en elektronica waartoe later ook andere bandleden van Grizzly Bear bijdroegen. Rossen nam in het verleden al solowerk op, de ep Silent Hour/Golden Mine uit 2012, met daarop nummers die hij naar zijn gevoel niet kon thuisbrengen bij de band. Hij producete deze ep zelf na de tour van Veckatimest, het grootste commerciële succes van Grizzly Bear, en kreeg hiervoor uitstekende kritieken.

Nu is er dus de langverwachte eerste soloplaat van Rossen, opgenomen in zijn nieuwe thuisstudio in New Mexico. Hulp krijgt hij wel, o.a. van Grizzly-kompaan Chris Bear (jaja…) op de drums, maar verder bespeelt hij zowat alle instrumenten zelf: gitaar, bas, piano, cello, houtblazers, een vrij indrukwekkend lijstje. Bij de eerste luisterbeurt is het onmogelijk om zich niet terug in het universum van Grizzly Bear te wanen. Alle vertrouwde ingrediënten zijn dan ook aanwezig: meanderende gitaar, rusteloze bas en jazzy, fanfare-achtige drums die op de voorgrond mogen blijven, en vooral de karakteristieke driftig zoekende stem van Rossen, die hier regelmatig met zichzelf in dialoog gaat. Dit alles zorgt voor een psychedelisch sfeertje dat af en toe in chaos lijkt te ontaarden (met als overtreffende trap “I’ll Wait For Your Visit”), maar dan wel van de beter gearrangeerde soort, bijna meesterlijk durven wij te zeggen.  

De plaat opent met “It’s a Passage”, waarin we verwelkomd worden met zowaar een naar flamenco neigende akoestische gitaar. Het wordt meteen duidelijk dat Rossen de laatste tijd de rust probeert op te zoeken in nood aan zelfreflectie. De omgeving rond zijn nieuwe thuis doet alvast zijn werk, ‘Forsaken land/You kept me when I couldn’t face the world’, vertrouwt hij ons toe. Ook in single “Shadow in the Frame” en titelnummer “You Belong There” hebben de natuurelementen vrij spel en wervelt de gitaar heen en weer tussen rust en nervositeit. Doorheen de plaat is er veel gecontempleer over het verleden en over de mogelijkheden in de toekomst, dat kan al eens gebeuren wanneer de veertig aanklopt. Zijn eerste levenshelft heeft veel vragen opgeworpen, waar antwoorden op gezocht worden, maar waarvoor berusting vaak een uitweg biedt. Zo zingt hij in “Unpeopled Space” bijvoorbeeld ‘Whatever was/Whatever will/We belong here now’.

Het leven alleen in Santa Fe doet hem hoorbaar deugd, ‘There’s solace here/It’s a choice to live this way’ klinkt het overtuigend in “Celia”. Gelukkig voor ons leidt dat niet tot een monotone rust bij Rossen. Er blijft nog veel te worstelen, zo bewijst het koortsige walsje “Tangle” waarin de klassieke piano floreert. Naar het einde van de plaat toe lijkt de kalmte terug de bovenhand te nemen met meer traditionele nummers als “Keeper And Kin” en “The Last One”, maar boeiend en meeslepend blijft het zeker. Rossen neemt ons tenslotte met “Repeat The Pattern”, gedreven door  cello, mee op stap door zijn magisch bos: ‘Conjured life/I’ve arrived’, mijmert hij schijnbaar opgelucht. Eind goed al goed, zou je dan denken, ware het niet dat hij hieraan toevoegt: ‘If only I could keep you/But it wasn’t real’. Nog werk aan de winkel dus!

De vrees dat het solodebuut van Rossen een light-versie van Grizzly Bear zou worden, blijkt dus ongegrond. Het is aanvankelijk misschien even wennen om de stem van Droste niet te horen aanschurken tegen die van Rossen, en zijn alleenzang durft al eens te ruiken naar een zweem van hoogdravendheid, maar deze plaat levert zóveel dat er weinig reden is tot gemis of geklaag. Ook al beleeft Rossen op stilaan middelbare leeftijd vele momenten van contemplatie en twijfel, nu hij – letterlijk – de volledige controle heeft, voelt hij zich muzikaal bevrijd en zelfzekerder dan ooit. Blij voor hem, blij voor ons, maar het gsm-nummer van Droste misschien toch nog even bijhouden, Daniel!

Daniel Rossen stelt zijn solo-debuut You Belong There voor op 17 mei in de Handelsbeurs (Gent).

Facebook / Instagram / Twitter / Website

Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify!

Related posts
2022FeaturesInstagramUitgelicht

De 101 beste singles van 2022

Het jaareinde komt nu echt wel in zicht, maar wij zijn nog lang niet klaar met onze eindejaarslijstjes. Nu we alle albums…
LiveRecensies

Daniel Rossen @ Handelsbeurs: Onversaagde muzikant, bescheiden meneer

Daniel Rossen maakte vooral naam als lid van de New Yorkse indierockband Grizzly Bear, eind jaren nul een van de subtoppers van…
AlbumsRecensies

LNZNDRF - II (★★½): Verspreide brokstukken na een frontale botsing

The National heeft een meer dan gerenommeerde status in het indielandschap. Dat de verschillende leden van de Amerikaanse band zich storten in…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.