De muzikale scene in Tel-Aviv is eentje die bij ons niet zo vaak passeert, maar met hun gelijknamige debuutalbum heeft Şatellites zichzelf toch wel op onze radar weten te plaatsen. Met Yuli Shafriri als sterke vocaliste, gesteund door drie bandleden, spelen ze alles in hun invloedssfeer van Istanbul tot Israël. Ze brachten eerder al een aantal singles uit van het album, waaronder het hypnotiserende “Disko Arabesque“. Ze beschrijven hun muziek als een tocht doorheen mystieke steegjes in Istanbul anno 1970, uiteindelijk uitmondend in de zonovergoten zee van hun thuisstad Jaffa. Hoewel Şatellites intercontinentale invloeden herbergt in hun instrumentatie en nummers, ligt de focus vooral op klassieke Turkse folk en psychedelische muziek. Hierin zweven ze van funk naar disco tot pyschedelische passages. Inspiratie qua grooves en sfeer halen ze duidelijk ook bij Khruangbin en Altin Gün.
Zoals wel vaker in de Turks-psychedelische folk zijn het merendeel van de nummers herwerkingen, adaptaties of covers van traditionele nummers, verborgen parels of cultklassiekers. Beginnen doet Şatellites stevig met “Big Baglama”. Een instrumentale Turkse beat zet meteen de toon. Baglama verwijst hier naar het instrument dat ook de funky riffs voortbrengt. We merken meteen dat het goed voelt om eens uit die westerse toonladders te breken. Zo klinkt het verfrissend en enorm dansbaar. Een betere introductie kunnen we ons niet bedenken. Een andere instrumental “Yekte”, wat een herneming is van een compositie van gitarist Zafer Dilek uit 1976, doet ons toch vermoeden dat de westerse hardrock ook in dialoog stond met de Turkse scene. Stevige drums en harde, Turkse riffs in dialoog met synths doen ons hoofd lichtjes bewegen, we durven net niet ‘headbangen’ zeggen. Ook in “Yar Oi” is er zo een dialoog tussen de traditionele instrumenten en analoge synths. Alleen had het evenwicht in deze herinterpretatie van Ferda Gül wel beter gekund, het haalt de drive een beetje uit het album. Ook de stijl van “Yar Oi” wijkt af van de rest. Missschien komt dat door het feit dat het origineel uit de jaren tachtig is.
We hebben het nog niet echt over de sterke zang op dit album gehad. In “Olurmu” krijgen we deze voor het eerst echt te horen. Een luchtig riedeltje zet deze cover van Kâmuran Akkor in. Het geheel voelt meteen feestelijk aan en ondertussen trekt Şatellites ons mee naar een zwoele dansvloer. Ook “Seni Sen Olduğun İçin Sevdim” is een echte knaller – en misschien wel het beste plaatje van het hele album. Deze onbekende parel van Hakki Bulut vertaalt als ‘Ik hield van je om wie je bent.” Het nummer brengt pit op een plaats in het album waar het nodig was en is daardoor enorm opzwepend. Inhoudelijk haalt het zaken als liefdesverdriet en de pijn die daarmee gepaard gaat aan. De melancholie in de vocalen contrasteert mooi met de vurige instrumenten.
Helaas hebben niet alle werken op het album diezelfde magie. Zo voelt “Hudayda”, hoewel de melodieuze baslijn enorm catchy is, repetitief aan. Net zoals het eerder besproken ‘Yar Oi”, voelt ook een liveversie van “Zühtü” aan als net te veel. Beide nummers zitten zeker wel nog goed in elkaar en ook de teksten blijven inhoudelijk pakkend. Toch halen de liedjes het vuur een beetje uit het album.
Gelukkig zijn de afsluiters twee etherische parels. “Yağmur Yağar Taş Üstüne” is een traditional uit de jaren ’60 en daarin zingt Yuli in een minimalistisch-poëtische tekst over hoop koesteren. Naar het einde toe barst er door weer goeie riffs toch nog een klein feestje los. Het einde van de folklore is in zicht, maar nog niet helemaal. Net zoals “Big Baglama” een ideale intro was, vormt “Cecom” misschien wel de perfecte afsluiter. Het zet een aangename sfeer met een sobere invulling: alleen een snaarinstrument begeleidt de zang.
De psychedelisch-Anatolische kermis is gedaan en een slotakkoord doet ons afscheid nemen van dit toch wel impressionante debuutalbum. ‘ben bir martı olsam uçsam denizlere. rüzgarlara açsam giderim sehere. her kanadımı çarpısta. gülüm ninna ne na nay.’ (Was ik maar een zeemeeuw, dan vlieg ik over de zeeën. Als ik tegen de wind in zeilde, zou ik de dageraad bereiken met elke slag van mijn vleugels.)
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
