© Fehti Sahraoui
In het begin van dit jaar kon Imarhan met trots zijn derde langspeler Aboogi op de wereld loslaten. De band uit Algerije nam ruim de tijd om een opvolger te maken voor Temet, maar het resultaat mocht er zeker zijn. Dat de muziek iets rustiger werd, hoefde niet te baten want zelfs met iets minder spannende en dansbare muziek kon Imarhan ons laten genieten. Maar hoe zou dit zich live verstalen? De band liet ons kennismaken met die liveshow in De Centrale van Gent. Daar liep de Turbinezaal goed vol met nieuwsgierigen die zowel het weekend goed wilden inzetten als van een tof concertje wilden genieten.
Zonder voorprogramma kon Imarhan lekker vroeg beginnen en iets na acht stond het vijftal op het podium. De set begon redelijk gemoedelijk met enkele rustige nummers uit Aboogi. “Temet” en “Laouni” namen ons mee op een frisse reis naar woestijnachtig landschap waar we op kamelen rustig door de leegte struinen en genieten van kalmte en exotische sferen. Dat is ook waar het begin van deze set op staaft. Gedurende een goed halfuur horen we vooral die exotische sfeer zonder echt te ontploffen, en dat hoeft ook helemaal niet.
Alleen, na een halfuur begint het publiek wel te morren dat het toch iets liever wat heftiger aan het dansen slaat. Maar Imarhan blijft gewoon op zijn gemak leuke liedjes spelen, al krijgen we hier en daar al een voorsmaakje van wat zou kunnen volgen. Zo is “Achinkad” eerst nog een braaf liedje, maar ontspoort het wanneer de akoestische gitarist achter zijn drums plaatsneemt en het tempo de hoogte in gooit. Alleen gaat de voet daarna weer van het gaspedaal en moeten we ons verlangen weer even opbergen.
Het publiek gooit het dan ook op een praatje over allerlei zaken. Je wilt niet weten wat voor persoonlijke dingen we allemaal opgevangen hebben vanuit het publiek, maar Imarhan was eigenzinnig en moet veel nieuwe liedjes voorstellen. Gelukkig is daar dan “Tahabort”, een eerste bewijs dat we vanavond ook wel zullen dansen. Dat is ook de manier waarop iedereen het weekend wil inzetten. Maar voor iedereen te euforisch werd, sloeg de sfeer weer om. Het vervolg van de set blijkt een afwisseling tussen euforie en relaxen.
Het is pas bij het tiende nummer “Imarhan” dat we zien dat het publiek zich volledig aan het uitleven is. Het gaat zelfs zo ver dat er een toeschouwer het podium betreedt om mee te dansen met de band. Leuk, maar de volgende drie nummers gaat het tempo dan weer volledig uit de set. Gelukkig is er nog een sterke eindsprint waarmee de band Noor Vidts-gewijs alles uit de kast haalt om de gouden medaille binnen te halen.
“Derhan” zet de sfeer volledig naar zijn hand en plots blijkt Imarhan heel virtuoos en dansbaar te werk te gaan. De gitaren gaan aan het gieren, de percussie draait volle toeren en de dansbenen doen overuren. Het is zo dat we zien dat iedereen plots toch aandachtig luistert naar Imarhan. En dan verdwijnt de band van het podium. Gelukkig is er de bisronde waarbij zelfs het rustige “Tarha Tadagh” iedereen meekrijgt. De band had dus veeleer in het begin ook wat op dat tempo moeten spelen om zo het publiek mee te krijgen. Door heel rustig te beginnen, krijg je natuurlijk een zaal niet volledig mee en dat is jammer.
Met “Achinkad” krijgen we een extreem opzwepend nummer waarbij zelfs de stijfste hark zwoel aan het dansen gaat. Als de lichten in de zaal weer aanschieten, wil het publiek meer en dus speelt de band nogmaals “Imarhan”. Dit keer met meer overtuiging waardoor het nummer de zaal in een soort van heksenketel laat veranderen. Ook de percussionist smijt zich volledig waardoor we kunnen concluderen dat de band samen met ons een goede tijd beleefde.
Imarhan had de setlist dus ietwat anders kunnen indelen om iedereen van begin tot eind mee te kunnen krijgen. Nu was het in het begin wat te zacht en daarna te wisselvallig om ons te blijven entertainen. Gelukkig was er een overweldigende eindspurt die toch nog de volledige zaal aan het dansen kreeg. Muzikaal was alles tot in de puntjes in orde en zien we in Imarhan een band die niet altijd per se een zaal aan het dansen moet krijgen, maar gewoon zijn muziek zo perfect mogelijk voor de dag wil brengen. Dat lukte, maar dan moet het publiek ook iets aandachtiger zijn. Missie half geslaagd dus, al blijft onze trip richting Sahara iets wat ze ons niet meer afnemen.
Setlist:
Temet
Assof
Laouni
Achinkad
Zinizjumegh
Imaslan N’Assouf
Taghadart
Tahabort
Tarha Nam
Imarhan
Ideslegh
Idarchanet
Ihad Saman
Tindjatan
Derhan
Tarha Tadagh
Achinkad
Imarhan
