AlbumsRecensies

Dashboard Confessional – All the Truth That I Can Tell (★★★½): Wanneer eenvoud de gevoelige snaar terug raakt

Toen emo in het begin van de jaren 2000 uit de underground opkwam en de mainstream bereikte, liepen Chris Carrabba en zijn Dashboard Confessional-project voorop. Chris was al gevestigd in de emo-scene als frontman van Further Looks Forever, maar met Dashboard dwaalde hij af van emo’s punkroots met een set akoestische nummers die zachter en intiemer waren dan wat zijn andere bands en de meeste van zijn collega’s deden op dat moment. Dashboard maakte zo’n onmiddellijke en diepe indruk dat akoestische emo al snel zijn eigen subgenre creëerde waar Dashboard de standaard was.

Zijn vroege akoestische platen zoals The Swiss Army Romance, The Places You Have Come to Fear the Most, en ook de niet te vergeten So Impossible ep bepaalden een heel moment en dienden als een lanceerplatform voor zowel Chris’ carrière en emo in het algemeen, en dat tijdperk van zijn carrière blijft vandaag zeer geliefd en invloedrijk. Naarmate de bekendheid van Dashboard groeide, breidde Chris het project uit tot een volledige band en week hij af van het geluid van die eerste twee platen, waarbij hij door de jaren heen in verschillende pop- en rockgeoriënteerde richtingen ging.

Dashboard bracht goeie songs uit op die groter klinkende full-bandplaten, maar de fans van het eerste uur zullen blij zijn te horen dat All The Truth That I Can Tell het meest akoestische en persoonlijke Dashboard Confessional-album in twintig jaar is. Het herenigt Chris met producer James Paul Wisner, die aan het roer stond van zijn eerste twee albums, en het grootste deel van het album wordt gevoed door Chris en zijn akoestische gitaar. Slechts “The Better of Me” en “Pain Free In Three Chords” hebben drums.

Het is niet alleen dat Chris de boel muzikaal weer uitkleedt zoals de albumtitel suggereert, dit zijn ook de meest intieme, eerlijke nummers die hij sinds het begin van de jaren 2000 heeft geschreven. ‘Het heeft me een aantal jaren gekost om erachter te komen hoe ik de weg terug kon vinden en om dat met de diepste overtuiging te kunnen doen. Eerlijkheid was de kern van het schrijfproces, de kern van het opnameproces en de kern van deze verzameling liedjes. Ik had de zeldzame kans om onverschrokken eerlijk te zijn’, wist hij er zelf over te te zeggen.

All The Truth That I Can Tell is een duidelijke terugkeer naar de hoogdagen, maar het is geen regressie. Chris is sindsdien enorm gegroeid als songwriter en dat merk je aan de volwassenheid in de teksten. De nummers doen misschien nostalgisch denken aan 2002, maar Chris had deze nummers twintig jaar geleden niet kunnen schrijven; dit zijn de soorten liedjes die na vele jaren bij je opkomen en de levenservaringen je de tijd hebben gegeven om na te denken.

Meerdere keren op de albums zingt hij over de dagen dat hij te jong was om het perspectief te hebben dat hij nu heeft. ‘I wish all that fault was yours, but it was all mine’, zingt hij op het openingsnummer “Burning Heart”. Op “The Better of Me” wordt hij nog reflectiever: ‘Nobody told me, that I’d dig through my past, that I’d keep looking back to find out who I wanted to be.’ De gepassioneerde songschrijfstijl zonder filter is nostalgisch, maar Chris pretendeert niet de persoon te zijn die hij toen was. Dit album gaat in op zijn huidige diepste gedachten en angsten, en daarom resoneert het in 2022 net zo sterk als “Screaming Infidelities” twintig jaar geleden.

Dit is veruit Dashboard Confessionals beste werk sinds A Mark, A Mission, A Brand, A Scar en het doet ons terugdenken met weemoed aan lang vervlogen tijden. Deze All The Truth That I Can Tell afwegen tegenover het vroegere werk zou niet eerlijk zijn omdat we in een andere tijd leven. Chris Carrabba echter horen zeggen dat hij na al die jaren de weg heeft teruggevonden en dit album enkel en alleen voor zichzelf heeft geschreven, we geloven het graag. We gaan deze nummers waarschijnlijk nooit luidkeels meebrullen zoals vroeger, maar de fans van de oude Dashboard Confessional gaan dit album zeker appreciëren en beseffen dat we allemaal volwassen geworden zijn de voorbije twintig jaar.

Facebook / Instagram / Website

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Dashboard Confessional - "Here’s to Moving On"

Het lijkt erop dat Chris Carrabba eens om de tien jaar zijn gitaar pakt en de grote plas oversteekt voor een Europese…
AlbumsRecensies

Beach Slang - The Deadbeat Bang of Heartbreak City (★★★): Rock 'n' roll blijft immer opwindend

Het is alweer vier jaar geleden dat Beach Slang nieuw materiaal uitbracht, tenzij je Everything Matters but No One is Listening meetelt. Maar…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.