AlbumsRecensies

Balthazar – Fever (★★★★): Een sfeervolle koortsdroom vol frisse ideeën

Twee jaar. Zo lang duurde het alvorens ons bezoekrecht aan Balthazar herzien werd. De rechters van dienst zijn Jinte Deprez, Simon Casier en Maarten Devoldere, die besloten dat het tijd was om hun soloprojecten eventjes in de archiefkast op te bergen en de zaak omtrent hun eerste muzikale liefdeskind te heropenen. Na succesverhalen bij zowel het speelse J.Bernardt, het tot ontucht aanzettende Warhaus als het melancholische Zimmerman, werd het immers tijd om Balthazar uit het vriesvak van de Belgische muziekfrigo te halen en gezapig te laten ontdooien.

De vorige drie muzikale porties van het vijfkoppige collectief uit Kortrijk en Gent werden alvast bijzonder smakelijk bevonden. Enkele niet zo stille getuigen daarvan die nooit onze Spotify playlist zullen verlaten waren de dwepende, lome baslijn in “Sides”, de beginakkoorden van “Then What” die spontaan uw productie van serotonine in overdrive laat gaan en het eeuwige feit dat we spontaan onze goudgele pretcilinder in de lucht te steken telkens de eindstrofe van “Blood Like Wine” ergens de revue passeert.

Het is dan ook oud nieuws om te vermelden dat de verwachtingen omtrent het nieuwe album hoger lagen dan het aantal boelzoekers in het commentaarvak van het grotendeel aan HLN artikels. Met overtuigende singles zoals “Fever“, “Entertainment” en het recente “I’m Never Gonna Let You Down Again” – die solo! – kon Balthazar alvast de nodige muzikale bevestiging bieden en het laatstgenoemde nummer – minus de again dan – in praktijk omzetten. Niet dat ze ons ooit al teleurgesteld hebben. De vierde vervelling van de groep omvat immers een drieënveertig durende, sfeervolle koortsdroom vol frisse ideeën en enkele dikke knipogen naar de ‘oude’ Balthazar. Maar dan in een nieuw jasje. Of zeggen we beter dat deze band goed in het – nieuwe – vel zit?

De aftrap van Fever is voorbestemd voor de titeltrack van het album waarna Devoldere ons na een kleine zes minuten staat op te wachten voor het tweede nummer, “Changes”. ‘I’m not the man for changes.‘ zingt de man, die nonchalance een gezicht gaf, ons toe terwijl de geur van een net gedoofde sigaret en een sloot whiskey de lyrics figuurlijk vergezelt. Na twee nummers is het echter wel heel duidelijk dat de stelling van de frontman niet op diens muziek moet worden verhaald. Het kleurenpalet van Balthazar oogt op dit album duidelijk kleurrijker en frisser dan op de voorgaande worpen; waar het kwintet vroeger vooral in sepia effect opereerde, lijkt er nu toch geïnvesteerd te worden in een meer kleurrijke filter die nieuwe accenten belicht.

Een mooi voorbeeld van deze vernieuwingen zijn de elektronische elementen die we terughoren in het broeierige “Whatchu Doin” en het sensuele “Grapefruit” dat voor ons – samen met “Phone Number” – alvast in de hoek met relevante seksplaten mag gaan staan. Gelukkig horen we ook op tijd en stond een classic Balthazar vibe passeren op Fever. Zo treden de charismatische strijkers, ondanks het vertrek van violiste Patricia Vanneste in april, nog steeds regelmatig op de voorgrond om die extra atmosferische toets te bezorgen. Die had immers de decency om haar partijen nog in te spelen als zwanenzang alvorens de fakkel door te geven aan nieuwe telg Tijs Delbeke.

Verder bouwen veel nummers verder op de groovy fundamenten die ontspruiten aan het brein en de vingers van Casier. Zo is de baslijn in “Wrong Faces” ééntje om de vingers van af te likken, bezorgt de onbezonnenheid in “Wrong Vibration” ons een spontane smile en dwingt de bassist onze heupen tijdens “You’re So Real” in bepaalde poses waar we niet verder op zullen ingaan om onze brave communiezieltjes te sparen. Naast het zorgvuldig uitrekenen en uitwerken van de grove constructies, is er ook aandacht besteed aan de details die het geheel gaan opvullen. Niemand minder dan the boy wonder himself, Jasper Maekelberg, tekende present om in de muzikale verfpotten te roeren en ieder nummer te voorzien van de nodige laag opfrissing om de aanwezige details nog eens extra in de ehm, verf te zetten. Wanneer we het eindresultaat bekijken kunnen we dan ook niet anders dan concluderen dat de eclectische stijl die Balthazar aangemeten kreeg eigenwijs, fris en feestelijk, maar tegelijk heel herkenbaar klinkt. We komen thuis in hetzelfde huis maar met een nieuw, vrolijker interieur.

Balthazar slaagt erin om met Fever wederom de grenzen van hun creativiteit te verleggen en verder te groeien in hun eigen, typerende sound. Het resultaat is een album dat na meerdere luisterbeurten nog steeds niet al zijn geheimen prijs weet te geven en ook duidelijk enkele invloeden uit de soloprojecten van de bandleden weet te integreren. Kruisbestuiving pur sang. Ondertussen geeft onze muzikale thermometer een gloeiende veertig graden weer. We betrappen ons er echter op dat we de duik van de temperaturen richting vriespunt gaan waarderen en overwegen om onze winterjas even aan de haak te hangen, aangezien we nog niet snel van plan zijn om deze koorts uit te zweten.

Fever verschijnt op 25 januari via PIAS Recordings. Wie Balthazar live aan het werk wil zien kan tickets kopen voor hun Belgische passage in de Lotto Arena op 8 maart.

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single J. Bernardt - "Mayday Call"

Balthazar is al enige tijd een van de grootste bands van België en het vijftal heeft dan ook al heel wat hits…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

25 nieuwe namen voor Rock Herk met o.a. The Afghan Whigs, Therapy? en shame

Rock Herk viert dit jaar zijn veertigste verjaardag en dat zal het niet zomaar laten aan zich voorbij gaan. Nadat we in…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Cactusfestival vervolledigt de line-up!

Cactusfestival zorgt elk jaar voor een van de hoogtepunten van het jaar in Brugge en omstreken. De mooie omgeving en gezellige festivalomgeving…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.