Het is 4 maart 2008 en een hoopje mensen verzamelt zich in de AB Club voor een optreden van een Britse zangeres die voor het eerst in een ander land optreedt. Het is 19 november 2021 en diezelfde zangeres brengt haar vierde album uit. Ondertussen staan er vijftien Grammy’s en negen Brit Awards op haar schoorsteenmantel, werd ze door Billboard drie keer tot artiest van het jaar uitgeroepen en gingen haar albums maar liefst zestig miljoen keer over de toonbanken. Het gaat natuurlijk over niemand minder dan Adele. Net als Madonna en Cher heeft ze geen achternaam nodig en heeft ook een hele hoop hits op haar voornaam staan. Van “Chasing Pavements” en “Someone Like You” tot “Rolling in the Deep” en “Hello”, het zijn allemaal klassiekers die we tot vervelends toe op de radio hebben gehoord.
Net als tussen 21 en 25 verdween Adele ook van de aardbol tussen 25 en 30, haar nieuwste plaat. Toch was ze nooit helemaal weg, want zo nu en dan verscheen de Britse toch in de pers, bijvoorbeeld omdat ze fel vermagerd was of nadat ze zei dat haar nieuwe album een drum-‘n-bass-plaat ging worden. Die fans moeten we teleurstellen, want Adele heeft ons voorgelogen. In de plaats krijgen we een collectie nummers waarop pop, jazz en soul met elkaar gecombineerd worden met teksten geïnspireerd door haar scheiding en haar kindje.
Lekker op het gemak begint Adele aan 30 met “Strangers By Nature”. Voor het lied haalde ze de mosterd bij Judy Garland en het brengt dan ook een melancholisch musicalgevoel met zich mee. Denk Sandy die ’s avonds in haar pyjama een hopeloos liedje aan het zwembad zingt voor Danny. Er wordt zuinig met de instrumenten omgegaan, zoals ze dat ook al eerder op single “Easy On Me” deed. Adele toont zich van een eerlijke en oprechte kant en dat betekent dat het met momenten wat minder commercieel klinkt. Er is zelfs plaats voor enkele nummers die meer dan zes minuten duren. Adele pakt niet alleen tijd om aan haar albums te werken, maar neemt ook de tijd om haar liedjes rustig te laten evolueren.
Op “My Little Love” komen de scheiding en het moederschap samen. Terwijl er een zachte baslijn en kalme backings voor een zwoele setting zorgen, richt Adele zich naar haar kind (en we krijgen kleine Angelo zelfs te horen). Adele heeft het over schuldgevoelens en eenzaamheid, op het einde horen we ze zelfs al wenend praten over hoe verloren ze zich voelt. Je hoeft geen gescheiden mama te zijn om dit lied te voelen binnenkomen. “To Be Loved” is er nog zo eentje om je zakdoekendoos bij boven te halen. Bijna zeven minuten lang krijgen we alleen een piano en Adeles stem te horen; met momenten zacht en met momenten ruw en vol emotie. Dit is wanneer we Adele op onze handen dragen, niet bij halve popliedjes als “Cry Your Heart Out”.
Op “Can I Get It” trekt Adele haar countrylaarzen aan en wordt er zelfs vrolijk gefloten. We zouden net niet beginnen line dancen op het lied dat Adele samen met Max Martin en Shellback schreef, die beiden hebben samengewerkt met talloze popsterren als Britney Spears, Taylor Swift en P!nk. Het voelt dan ook eerder aan als een verloren gelopen lied van een popster in de plaats van een creatie van Adele. “Woman Like Me” is dan weer een ingetogen gitaardeuntje met soulinvloeden waarvoor de Britse samenwerkte met Inflo, een producer van het collectief Sault. Dat nummer gaat rustig zijn gangetje zonder grote veranderingen, maar het blijft gezellig en gaat niet vervelen. “Hold On”, ook met Inflo, lijkt ook een rustgevend streepje muziek, maar na ruim vier minuten trekt Adele haar keel toch nog eens open en krijgen we een grootse gospel climax die nog een tweetal minuten aansleept.
Tijdens het beluisteren van 25 stonden we in onze woonkamer met gesloten ogen grote dramatische gebaren te maken met onze armen, maar op 30 is dat net iets anders. Adele kiest hier veelal voor een iets intiemere setting waarbij we ze op een vintage leren barkruk zien zitten met een retro microfoon in de ene hand en een glas wijn in de andere, terwijl gedimde lichten over haar heen vallen. Ze zingt heel open en oprecht over haar gevoelens ten opzichte van haar ex-man en haar kind.
De intieme kant van 30 is mogelijks het beste dat we ooit van Adele te horen kregen, maar de (country)pop uitspattingen die er tussen worden gesmeten zijn haast als roet op een witte trouwjurk. We zouden die liedjes niet perse als slecht omschrijven, toch hadden ze eerder thuis gehoord op 21 of 25. 30 is een ietwat onsamenhangende verzameling van pure pracht en poppy deuntjes die die eerste categorie oneer aandoen. Desondanks laat Adele nog maar eens haar talent zien en haar krachtige stem horen.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify!
Voor de juistheid van de tekst: “Lekker op het gemak begint Adele aan 25 met “Strangers By Nature”, moet toch zijn: “begint Adele aan 30 met …”, maar dat doet niets af van de interessante recensie, waarvoor dank.