AlbumsFeatured albumsRecensies

Damon Albarn – The Nearer The Fountain, More Pure The Stream Flows (★★★½): Een kabbelend beekje

Vorig jaar bracht Damon Albarn met Gorillaz zijn meest ambitieuze (en beste) album in een hele tijd uit. Ondertussen bracht hij met die virtuele band nog een ep’tje uit en komende zomer zal Gorillaz te zien zijn op onder meer Werchter Boutique. Voor het zover is zal Albarn eerst nog neerstrijken in de Bozar. Niet met Gorillaz, en ook niet met Blur of The Good, The Bad & The Ugly, maar gewoon solo. Het Britse multitalent zal er The Nearer The Fountain, More Pure The Stream Flows voorstellen en dat is zijn tweede solo-album. De opvolger van Everyday Robots (2014) zou oorspronkelijk een orkestraal muziekstuk worden geïnspireerd door IJsland, maar dankzij de lockdowns werd het een rustige en persoonlijke plaat.

Die rust is vanaf de eerste seconde terug te vinden. Op opener “The Nearer The Fountain, More Pure The Stream Flows” is Damon Albarn meteen zuinig met instrumentatie, en dat is een constante doorheen het gelijknamige album. Weinig begeleiding, trage zang en met teksten als ‘In the beautiful past, left so desolate now’ durven we de langspeler al gauw melancholisch te noemen. Via een kabelend beekje worden we naar “The Cormonant” geleidt, dat dankzij een regenachtig percussiespel toch al wat meer om het lijf heeft. Er wordt gezongen (haast gepraat) over vastzitten op een eiland (of binnen tijdens de lockdown?) en teruggeblikt op betere tijden, terwijl er op de achtergrond ge-experimenteert wordt met diverse instrumenten. Het klinkt zo triest, maar triestheid was zelden zo schoon en zo puur.

Het melancholische zit al langer dan vandaag in het DNA van Damon Albarn en zijn uiteenlopende muziekprojecten. Enkele jaren geleden bracht hij met The Now Now het rustigste en meest melancholische Gorillaz album tot op de dag van vandaag. The Nearer The Fountain, More Pure The Stream Flows sluit er een beetje bij aan, al is het vaak nog net iets rustiger en krijgen we wat minder elektronica te horen. Op The Now Now stonden er toch enkele uptempo uitspattingen en op Albarn’s nieuwe soloplaat is dat niet anders. “Royal Morning Blue” komt op eerste gehoor opvallend vrolijk over en valt zo misschien wat uit de boot. Het intieme van de meeste andere liedjes is hier compleet zoek, terwijl de Brit op “Polaris” bewijst dat hij uptempo en intiem toch met elkaar kan combineren. Het jazzy lied over de poolster behoort tot de hoogtepunten van het album, deels door de repetitieve beat en zwoele saxofoon.

“Daft Wader” laat zich sieren door prachtig pianospel, maar valt dan deels in het water door een reeks ongemakkelijke geluiden die er aan het einde worden aangebreid. Gelukkig is het prachtige “Esja” niet in hetzelfde bedje ziek. “Esja” voelt aan als een spannende ontdekkingstocht doorheen een wonderbaarlijk (IJslands) natuurlandschap waarbij je een heuvel opwandelt, benieuwd naar naar wat er achter ligt. Het is zenuwslopend en zweverig tegelijkertijd, alsof je tijdens je wandeling elke seconde kunt sterven. Als “Esja” het laatste lied is dat je te horen krijgt, dan ga je een schone dood tegemoet. Of nee, wacht tot je het volgende nummer ook nog hebt gehoord! De jazzinvloeden (met opnieuw een zwoele saxofoon) op “The Tower of Montevideo” zorgen voor nog een prachtige creatie op deze plaat, waarin je jezelf makkelijk helemaal verliest.

De fans van de solomuziek van Damon Albarn hebben lang moeten wachten op tweede soloplaat, maar The Nearer The Fountain, More Pure The Stream Flows was het wachten wel waard. De soberheid siert en we krijgen hier echt een blik in de ziel en diepste gedachten van de Brit. Gelijkenissen met andere projecten van Albarn zijn er zeker, maar de intimiteit die we hier horen is nieuw. IJsland schimmert hier en daar nogal letterlijk door dankzij het geluid van kabbelede beekjes en dergelijke. Die beekjes vallen eigenlijk te vergelijken met The Nearer The Fountain, More Pure The Stream Flows; het album gaat lekker rustig zijn gangetje, de ene keer iets sneller en dan weer wat trager, maar altijd op het dooie gemak en zo puur als het maar kan.

Op 28 februari en 1 maart speelt Damon Albarn in de BOZAR in Brussel en op 19 juni zal Gorillaz Werchter Boutique onveilig maken.

Facebook / Instagram / Twitter

Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify!

1203 posts

About author
braaf zijn hé
Articles
Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Blur - The Ballad Of Darren (★★★½): Een aantal prachtnummers, te veel slepers

‘We have lost the feeling that we thought we’d never lose’, zingt Blur op “Barbaric”. Het slaat gelukkig niet op de groep…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Gorillaz - Cracker Island (★★★½): Tussen voorspelbaar en verrassend

Ooit was het een groot mysterie wie het muzikale brein achter de virtuele band Gorillaz was, maar ondertussen is Blur-frontman Damon Albarn…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Fatoumata Diawara - "Nsera" (feat. Damon Albarn)

Eerder deze week raakte het nieuws bekend dat Blur volgende zomer met een reünieshow naar Wembley trekt. Het ideale moment voor Fatoumata…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.