In een uitverkocht Koninklijk Circus mocht Clara Luciani eindelijk haar tweede langspeler komen voorstellen. Na de monumentale inslag van “La grenade” in 2018 – het nummer was toen al enige tijd online te vinden – nam de carrière van de Française een enorme vaart. Ze bracht in de tussentijd dan ook twee deluxe versies van debuutplaat Sainte-Victoire uit, maar uiteindelijk duurde het tot juni van 2020 voor we enig signaal kregen van een nieuw muzikaal tijdperk. Op Cœur toonde Luciani zich veelzijdiger dan ooit met disco-invloeden in haar Franse popliedjes. Tijdens haar enige Belgische show van de Respire Encore-tour toont ze zich dan ook als een veelzijdige artieste die samen met haar muzikanten moeiteloos een hele show kan dragen.
Een afgeladen Koninklijk Circus maakt zich klaar voor een feestelijke avond en wanneer om kwart over acht de lichten van de zaal doven is het hek helemaal van de dam. Titeltrack “Cœur” heeft de eer de avond in gang te zetten en doet dat dan ook met verve. Clara beweegt zich over het podium alsof ze in haar slaapkamer voor de spiegel staat te dansen – volgende keer misschien een draadloze microfoon? – en ook het publiek zet al vanaf de eerste minuten zijn beste beentje voor. Anderhalf jaar binnenzitten was overduidelijk veel te veel voor iedereen in de zaal en dat kunnen wij alleen maar beamen. Een blik op de geluidsmeter leert ons dat er uit volle borst meegezongen wordt en dat hebben wij duidelijk niet alleen gemist.
Wanneer tijdens “Amour toujours” een hoop blauwe hartjesballonnen de lucht in gaan, lijkt dat de band nog een extra impuls te geven om hun allerbeste beentje voor te zetten. Niet dat we daaraan twijfelden, want we zien muzikanten die boven alles vooral heel veel plezier beleven aan het samen op podium staan. Een glansrol is daarin weggelegd voor de drie zangeressen die de liedjes van Luciani een extra dimensie geven. Een duidelijk geëmotioneerde zangeres bedankt het Brusselse publiek talloze keren voor het warme onthaal. Dat ze een speciale band heeft met ons land dient nog eens extra in de verf gezet te worden. Het was namelijk een Belgische radiozender die “La grenade” op de radio bracht, lang voor het in Frankrijk een monsterhit werd.
Dit bericht op Instagram bekijken
Ook de videoclip voor “Nue” werd in onze hoofdstad opgenomen, meer bepaald zelfs gedeeltelijk in het Koninklijk Circus. Wanneer de zangeres de hulp van het publiek wil inschakelen bij datzelfde nummer, wordt er meteen gevraagd of we met z’n allen naakt in de zaal moeten staan. Een brede lach tovert zich op het gezicht van de Française waarna ze verklaart dat dat vooral in het tweede deel van de show het plan was. Er is duidelijk een comédienne verloren gegaan aan de artieste die met het grootste gemak haar publiek toespreekt.
Er is ook ruimte voor liedjes van die eerste plaat, zo krijgen we een prachtig drieluik met onder meer “Comme Toi”, waarbij de rode lichtshow voor een zwoele sfeer zorgt terwijl Clara zelf gitaar speelt. Een indrukwekkende gitaarsolo van Benjamin Porraz zorgt ervoor dat we ons even op een rock concert bevinden. Waar “Monstre d’amour” een eerste rustmoment in de set vormt, wordt het vuur weer aangewakkerd tijdens “Les Fleurs” dat voor de gelegenheid voorzien wordt van een bloemetjesprojectie.
Met de woorden ‘thuis, dat is hier’ wordt “La place” ingezet waarna het publiek indien mogelijk nog extatischer is dan voorheen. De feestelijke sfeer slaat snel om wanneer de duistere klanken van “Mon ombre” op de aanwezigen afgevuurd worden. De song, waarin de stevige bas bijgestaan wordt door een lichtshow met stroboscoop lampen, creëert wederom een moment voor de muzikanten om te stralen. Het siert de zangeres dan ook dat ze de ruimte geeft aan de mensen waarmee ze op podium staat, een band waarvoor ze talloze keren haar waardering laat blijken. Om de ongemakkelijke stilte tijdens het nuttigen van wat water te omzeilen, zet Luciani de menigte aan om zelf wat te zingen. ‘Chef, un p’tit verre on a soif’ vult even later de Brusselse concertzaal. Van onverwachte gebeurtenissen gesproken!
Dit bericht op Instagram bekijken
We weten niet of er een overtreffende trap van feest bestaat, maar die werd ongetwijfeld uitgevonden toen de eerste noten van het nummer dat zijn naam aan deze tour leent weerklonken. “Respire encore” werd een collectieve uiting van knaldrang in zijn puurste vorm en een snelle blik in de zaal leert ons dat zelfs op de hoogste regionen van het balkon uitbundig gedanst wordt. Het vormt dan ook een absoluut hoogtepunt in de show en bewijst nog maar eens dat het publiek als hongerige wolven uit de hand van de Française eet.
Vooraleer “Sad & Slow” ingezet wordt, doet de artieste even een dienstmededeling. Hoewel het liedje op het album een duet is met Julien Doré, zal ze het ditmaal alleen moeten doen. In Marseille werd bassist Julien in het vage licht echter herkend als Doré waarna een grote ontgoocheling volgde. Om dat te vermijden, wil Luciani alvast even heel duidelijk maken dat Julien Doré niet aanwezig is, waarna ze vervolgens haar microfoon in de richting van haar bassist richt om de afwezige te vervangen. Doorheen de song wint de ballad steeds meer aan kracht om te eindigen als een bijzonder groots nummer dat zich verhuld achter een soort lichtwand die Clara van haar fans scheidt.
Wie vanavond zijn of haar crush meegenomen heeft, wordt aangemaand om tijdens “Tout le monde (sauf toi)” toch even de volgende stap te zetten. Om daarbij een handje te helpen, wordt het licht gedoofd en weerklinken de aanstekelijke, dansbare klanken van het nummer. We lijken in een gigantische stroomversnelling van de set aangekomen te zijn en voor we het weten staan duizenden mensen de longen uit hun lijf te zingen tijdens “Le reste” en “La grenade”. Dat zou het eind van de avond zijn, maar Clara Luciani zou zichzelf niet zijn, mocht er niet nog een addertje onder het gras zitten.
Dit bericht op Instagram bekijken
In het donker keren de muzikanten terug naar het podium waarna we vanuit de coulissen toegesproken worden door de zangeres. Het is tijd voor de ‘Claraoké’! Enkele seconden later wordt de tekst van “La baie”, een hertaling van Metronomy, geprojecteerd waardoor niemand nog een excuus heeft om niet mee te zingen. Dat zingen blijkt toch af en toe niet helemaal volgens plan te verlopen. Zo zien we een duidelijk geëmotioneerde Luciani vragen of ze het laatste nummer nog wel moet zingen. De zangeres heeft namelijk last gekregen van een hese stem en vreest niet meer de kwaliteit te kunnen leveren die ze wil. Ze belooft echter haar hele hart in het nummer te leggen en even later weerklinkt “Au revoir”, dat tevens in z’n imperfectie het perfecte moment wordt om de avond af te ronden.
Bijna 1 uur en 45 minuten wist Clara Luciani ons in het Koninklijk Circus in haar greep te houden en dat deed ze moeiteloos. We zagen een artieste die duidelijk nog steeds geniet van alle kleine en grote dingen en daardoor heel oprecht overkomt. Wie genoot van haar muziek op cd of via streaming, ontdekt dat de Française live en in het gezelschap van een bijzonder sterke band nog veel meer in haar mars heeft.
Wie geen kaartje kon bemachtigen voor Clara Luciani in het Koninklijk Circus krijgt op 9 maart een herkansing. Dan staat ze samen met haar band in Vorst Nationaal en ook die tickets blijken de deur uit te vliegen.
Setlist:
Cœur
Amour toujours
Nue
Bandit
Comme toi
Monstre d’amour
Les fleurs
La place
Mon ombre
Respire encore
Je sais pas plaire
Sad & Slow
Tout le monde (sauf toi)
Le chanteur
Le reste
La grenade
La baie
Ma sœur
Au revoir
