Parov Stelar @ Koninklijk Circus (Cirque Royal): Glitter en glamour

Het afgelopen decennium bracht Parov Stelar Belgische festivalweides en tenten in beweging met zijn elektronische interpretatie van balkanswing. Het album Live @ Pukkelpop uit 2016 bevestigde dit fenomeen. De Oostenrijkse DJ en producer had destijds het monopolie op electroswing, maar zoals vaak gebeurt met innovatieve ideeën, wordt alles na verloop van tijd het nieuwe normaal. Deze vicieuze cirkel weerhield Parov Stelar er niet van om muziek te blijven componeren met gelijkgestemden. Vorig jaar bracht hij de single “Future” uit, samen met James Deacon. Ondanks zijn productiviteit in de studio nam hij voor de aankomende indoorshows een stapje terug. In plaats van Vorst Nationaal of de ING Arena koos hij deze keer het Koninklijk Circus als locatie voor zijn theatertournee.

Voordat Parov Stelar het Koninklijk Circus zou laten swingen, kreeg El Siciliano, alias Toni Galfo, de kans om de eerste aanwezigen in de juiste stemming te brengen. Zijn commerciële houseset was dan ook perfect geschikt als opwarmertje na een afterworkborrel of om ontspannen met een gin tonic in de hand van het avondeten te verteren. De Duitse dj met Siciliaanse roots voelde zich helemaal in zijn element terwijl hij de toestromende concertgangers verwelkomde op zijn privé-eiland. De paarse neonverlichting en LED-schermen zorgden ervoor dat je bijna vergat dat je in een concertzaal stond. De rode koepel bovenaan was bewust niet verlicht, waardoor het plafond nauwelijks zichtbaar was. De klassieke “Seven Nation Army” danceversie gaf de set tegen het einde een iets stevigere touch. Dat de set iets uitliep, zorgde voor een spontaan element en betekende geen vertraging voor de hoofdact.

Direct daarna werd Parov Stelars beslissing om uit te wijken naar intieme clubs volledig gerechtvaardigd. De Matrix-achtige intro van “Dystopia” was nogal bombastisch en zorgde voor een overweldigend gevoel. Aanvankelijk dachten we een andere kant van Marcus Fueder te zien, maar de naadloze overgang naar “Oh Boy” en “The Heat Is On” maakte van deze drievoudige uitvoering een krachtige medley. Jazzzangeres Elena Karafizi en soulzanger Anduze fungeerden als het feestelijke ontvangstcomité en openden de dansvloer in een oogwenk. De vijfkoppige begeleidingsband, bestaande uit een ritme- en blazerssectie, vormde een geoliede machine die ook synchrone danspassen uitvoerde om het publiek extra op te zwepen. Vanachter zijn dj-booth had de meester de touwtjes strak in handen en kon hij met een zonnebril op zijn neus blindelings vertrouwen op zijn muzikanten, terwijl hij af en toe aan zijn vape trok.

Al snel veranderden alle aanwezigen in sardienen in een blok waarbij huid op huid continu schuurde. Zelfs vanaf de zitplaatsen zagen we steeds meer lichamen rechtveren. De onuitgebrachte track “Acid Blues” vatte mooi samen welke muzikale richting Parov Stelar in de toekomst zou inslaan. De zware beats vormden een mooi contrast met de zwoele soulstem van Anduze. De bijhorende azuurblauwe verlichting deed zijn ster nog feller schitteren. Het enige nummer in de set waar de Oostenrijker compleet de bal missloeg, was “In Between”. De flauwe melodieën en de poging om er een duet van te maken tussen Anduze en Karafizi boeide letterlijk niemand. Dit was echt een moment waarop het gewauwel toenam en mensen richting de bar gingen. Zonder enige hooks of een climax kabbelde het nummer voort. Zonder te weten dat we naar Parov Stelar keken, zou het onmogelijk zijn geweest te raden dat het nummer van hem was.

Los van deze bizarre songkeuze bleef het energiepeil op hetzelfde exotische niveau. Elk bandlid kreeg zonder pardon zijn gloriemomenten om de feestvierders in de zaal helemaal gek te maken met hun instrumenten. Het hoogtepunt werd bereikt toen de parterre op commando gewillig door de knieën zakte en wild omhoog sprong. Een komisch (en hoogstwaarschijnlijk ingestudeerd) backstageverhaal over Diego Maradona was een leuke knipoog naar de gemiddelde leeftijd van de fans. Fueder maakte echter geen spel van zijn vijftienjarige carrière. Deze show was dan ook niet bedoeld als een nostalgisch evenement, maar eerder om na al die jaren het menselijk contact tussen hem en het publiek te herontdekken. Daarin slaagde hij vlekkeloos, en als het aan hem lag, zouden we blijven puffen en zweten totdat de Argentijnse zon opkwam.

Toen Karafizi aankondigde dat alleen nog de oldschool Parov Stelar-nummers over waren, was niemand meer te houden. De bonte mix van Balkan en dance was vooral bij “Mambo Rap” niets van zijn glans verloren. Anduze’s freestyle en bravoure gaven de track namelijk heel wat cachet, waarbij alleen het knallen van de champagneflessen ontbrak. De vergelijking met de Roaring Twenties van de vorige eeuw werd snel gemaakt, maar die decadente tijdsgeest werd het best weerspiegeld tijdens de gestripte versies van “Clap Your Hands” en vervolgens “Jimmys Gang”. Na eerst uitvoerig te hebben gejamd bij “Toy Boy” verzamelde de voltallige groep zich rond Karafizi om als een chique balorkest het feest stijlvol af te sluiten. Deze setting was nogmaals een subtiele hint waarom de huidige tournee een theatrale inslag had. Het maakte van “Catgroove” een dubbel vet slotakkoord om te genieten van alle overvloed des levens en terwijl de pedalen niet te verliezen. Parov Stelar zorgde voor twee uur lang zowel geestelijke als fysieke prikkelingen en liet het weekend zo 24 uur eerder beginnen.

Parov Stelar’s theatertournee maakt volgende week (19/03) een stop in Paradiso in Amsterdam.

Facebook / Instagram / Website

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!