LiveRecensies

Ichiko Aoba @ Botanique (Rotonde): Verhaal van bochten en adembenemende uitzichten

© CPU – Mathias Verschueren

Ichiko Aoba: misschien een onbekende naam voor het gros van de bevolking, maar voor ware muziekfanaten is ze het auditieve equivalent van de hemel. De Japanse muzikante mocht onlangs de soundtrack maken voor Zelda op Nintendo Switch en via de magie van het wereldwijde web sijpelt haar experimentele folkmuziek stilaan door in heel wat landen. België is dan wel alles behalve het land van de rijzende zon, maar in de Rotonde van de Botanique vindt de muziek een plek om het publiek onder te dompelen in een wereld die het beste van Disney en Studio Ghibli, de Japanse filmstudio die verantwoordelijk is voor heel wat anime-films, samenbrengt.

Iets over acht doven de lichten van de Rotonde, waarna Ichiko Aoba in alle stilte plaatsneemt op de stoel midden op het podium. De enkelingen die de gewaagde keuze maken om te blijven staan, worden nog voor er een noot gespeeld werd door de rest van het publiek vriendelijk, doch licht dwingend, verzocht om ook te gaan zitten. Dat is echter niet het enige verzoek van de avond, want op vraag van de artieste blijven vele mondmaskers neus en mond van het publiek bedekken. Zo ziet de zaal er opeens helemaal anders uit dan we gewend zijn van de immer overvolle middelgrote zaal van de oude kruidtuin. Het lijkt wel alsof we in de huiskamer van de muzikante uitgenodigd zijn om even naar haar creaties te luisteren.

We zijn getuige van een exclusieve vertoning van een film die voor iedereen net een tikkeltje anders was. Zelfs wie geen synesthesie of extreem rijke fantasie heeft, kan zich wel een beeld vormen bij de klanken die Aoba produceerde. Met slechts een gitaar en haar stem weet de Japanse het publiek bij de keel te grijpen en na meer dan een uur pas weer los te laten. Een heldere lucht en bloeiende kersenbomen verschijnen op ons netvlies tijdens het eerste liedje die de artieste ten gehore brengt. Het geheel is kwetsbaar en ingetogen, maar wint aan kracht door de toewijding waarmee ze haar gitaar tot het uiterste benut. Terwijl we een staat van complete ontspanning bereiken, vloeien de nummers in elkaar over, slechts onderbroken door een kort, maar welgemeend applaus.

© CPU – Mathias Verschueren

Het verhaal dat Ichiko in de Botanique schrijft, is er een met heel wat bochten en obstakels, maar ook met prachtige kleuren en adembenemende uitzichten. Met een stem als het kristalheldere water dat zich een weg baant doorheen de bergen, weet de artieste een ontwapenend gevoel op de zaal te doen neerdalen. Stilaan verandert het landschap en verkent Aoba de grenzen van haar gitaar. De intieme, kleine muziek weet zo behoorlijk wat indruk te maken. Hoorde jij ooit al de vloer kraken tijdens een concert? Het is die ijzige, maar comfortabele stilte die ervoor zorgt dat ook de schaarse bindteksten niet echt een probleem vormen. De Japanse had een paar woorden Frans geleerd voor de gelegenheid, maar doet het verder vooral met een combinatie van Engels voor beginners en een soort taalbarrière overbruggende gebarentaal.

Wie niet vanaf het begin mee is in het verhaal dat opgevoerd wordt, dreigt verloren te lopen en zoekt hopeloos naar aanknopingspunten. Ook wij dreigden even in die val te trappen, nadat het gevoel ons overviel dat we elke mogelijke klank die Aoba met haar gitaar en stem kon produceren eerder op de avond al hadden gehoord. Af en toe verlangen we naar een rijkere instrumentatie, wat meer variatie, maar even later bewijst de muzikante gelukkig weer dat ze het ook allemaal prima in haar eentje kan. Zo gauw kan het keren en voor we het goed en wel beseffen heeft ze ons op majestueuze wijze weer helemaal in haar macht. Tot kippenvel aan toe genieten we van het zachte gitaarspel en engelachtige vocalen die de Rotonde vullen, want afzonderlijk zijn de liedjes aangenaam, maar samen vormt het een soort buitenaardse beleving.

© CPU – Mathias Verschueren

Wanneer Aoba in een nummer kort naar de Botanique verwijst, zien enkele fans dit als het uitgelezen moment om de bloemen die ze al de hele avond krampachtig vasthouden op het podium te werpen. ‘Merci. Merci. Merci’, klinkt het waarna de muzikante de bloemen stevig tegen zich aan drukt. Het daaropvolgende laatste nummer is een stuk dynamischer en werpt zich als een frisse lentebries over het publiek. Het einde is binnen handbereik, maar eerst huppelen we nog even vrolijk door kleurrijke bloemenvelden. Toch is dit nooit zonder enige vorm van dualiteit, als een soort roofvogel met twijfelachtige bedoelingen die boven het veld cirkelt. Uiteindelijk overwint de positiviteit; zoals het hoort in de beste Disneyfilms. Eind goed, al goed. Toch werd er nog een kort vervolg aan de avond gebreid met een hemels liedje dat klonk alsof we vanop een pastelkleurige wolk naar de wereld onder ons kijken en een onversterkt stukje waarvan we ondanks de stilte in de zaal niet bijzonder veel van opgevangen hebben.

In een bijna uitverkochte Rotonde wist de Japanse Ichiko Aoba ons te betoveren en mee te voeren naar plekken waarvan we niet wisten dat ze bestonden. Het was een intieme avond, waarna we het liefst van al zo snel mogelijk onder een dik deken kruipen om de warmte die we voelden zo lang mogelijk vast te houden. Na haar passage in Brussel kunnen we alleen maar vaststellen dat Aoba mogelijk aan de vooravond staat van een grotere doorbraak, want wie dit alleen neer kan zetten, bezit bakken vol talent en toewijding.

Facebook / Instagram

640 posts

About author
Dansende Beer met een hart voor Scandinavische popmuziek, sad girl music (lees: Phoebe Bridgers) en Franstalige dingen.
Articles
Related posts
LiveRecensies

Ways Around Festival 2024 (dag 3): Noise voor iedereen

De derde en laatste dag van het Ways Around Festival was opnieuw een groot succes. Ditmaal diende de museumzaal van de Botanique…
LiveRecensies

Griff @ Botanique (Orangerie): Voorzichtige popshow

Griff mag dan wel net naast de titel BBC Sound of 2021 gegrepen hebben, toch lijkt het al een tijdje de goede…
LiveRecensies

S. Carey @ Botanique (Grand Salon): Allesbehalve beangstigend

De naam S. Carey zegt misschien niet iedereen veel, maar als we er de naam Justin Vernon of Bon Iver bijhalen, dan…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.