AlbumsRecensies

Injury Reserve – By the Time I Get to Phoenix (★★★★★): Ongezien verwerkingsproces

Stepa J. Groggs is niet meer. Het was een zware klap voor de overige leden van het experimentele en vaak humoristische Injury Reserve en hun steeds verder uitbreidende aanhang. De dood van Groggs, op slechts 32-jarige leeftijd, leek even ook de dood van het hiphoptrio. Samplemanipulator Parker Corey en woordenwaterval Ritchie With a T begonnen de opnames van hun tweede langspeler nog met hun derde metgezel, maar het was lange tijd niet duidelijk of By the Time I Get to Phoenix ooit afgewerkt zou raken. Plots waren er dan “Knees” en “Superman That”, twee eigenzinnige singles die klonken als nooit voorheen. Achter de schermen blijkt het project nu een metamorfose te hebben ondergaan, met als resultaat een album waarop Groggs voortdurend ronddoolt in de vertroebelde gedachten van zijn goede vrienden.

Injury Reserve nestelt zich in vele muzikale vriendschappen. De leden zijn sterk verbonden met de zelfbewuste internetmuziek van de brede 100 gecs-familie, waar ook diverse artiesten als Charli XCX, JPEGMAFIA en Kero Kero Bonito toe behoren. Ook met Jockstrap, het zijproject van Black Country, New Road-violiste Georgia Ellery, onderhouden ze een goede band. Op Wicked City, de jongstleden (én steengoede) ep van dat project, mocht Injury Reserve een feature inkleuren. Postpunksensatie black midi is eveneens van de partij: drummer Morgan Simpson levert op By the Time I Get to Phoenix enkele slagwerkbijdragen.

Zo. Genoeg gejongleerd met namen. Neem al deze invloeden, smijt ze op een hoop en je krijgt een volkomen uniek geluid. De productie is fenomenaal te noemen, te beginnen met de keuze van de samples. De twee singles, “Knees” en “Superman That”, haalden hun desoriënterend materiaal uit respectievelijk “Sweater” van black midi en “Athens, France” van Black Country, New Road. Deze samples werden zo gedeconstrueerd en vervormd dat ze constant de progressie van de plaat lijken tegen te houden, terwijl het album eigenlijk enkel voortstuwt. Je geraakt zo meteen verdwaald in tijd en kopzorgen.

By the Time I Get to Phoenix bestaat gevoelsmatig uit drie delen die genadeloos in elkaar overvloeien: een harde binnenkomer, een hallucinant tussenstuk en een beklijvend slot. “Outside”, dat zijn materiaal zocht in Venezolaanse experimentele rock uit de jaren zeventig, start met een bevreemdende intro, waarover Ritchie zijn hoofdkronkels uitstort. Het nummer barst volledig open in een bevredigende glitchy opwelling. Nadien volgt “Superman That”, waarin we hem ‘Ain’t no savin’ me / Ain’t no savin’ me or you’ horen zingen. Wetende dat de opnames nog van een tijd met Groggs aan zijn zijde stammen, vormen deze woorden, de uitgerekte sample en de harde noise een wel heel zwaarmoedige en claustrofobische collage.

“SS San Francisco”, met een vocale gastbijdrage van Zelooperz, is een overgangsfase naar het buitensporige middenstuk. Het ronddobberende einde mondt uit in “Footwork in a Forest Fire”, een hiphopnummer zoals we hiphop nog nooit hoorden. In het zwaar overstuurde stemgeluid van Ritchie with a T horen we echo’s van Death Grips (hetzij mét subtiliteit), begeleid door een zwaar door elkaar gehakte ophoping van drums en geluiden allerhande. De gehele luisterbeurt voelt exact aan zoals de buitenwereldlijke hoes oogt, al zien we de meeste parallellen met de desoriënterende duisternis van “Ground Zero” en “Smoke Don’t Clear”.

Na deze donkerte is er echter plots “Top Picks For You”, een nummer dat gaat over hoe Groggs in het Netflixalgoritme blijft ronddwalen. ‘Grab the remote / Pops up something you would’ve watched / I’m like ‘Classic’ / This some shit I would’ve seen you watch and then just laughed at / Your patterns are still in place and your algorithm is still in action / Just workin’ so that you can just, jump right back in’, klinkt het. De (digitale) wereld waarin we leven blijft verder tollen. De diepe pijn zal dan maar een plek moeten vinden. ‘But you ain’t jumping back here’, voegt Ritchie nog toe. Het langzame wegebben van de huilende gitaarsample zorgt voor een doodse stilte, waarin de afwezigheid van Groggs plots heel voelbaar wordt.

Na het tijdsbewuste “Wild Wild West” en het dystopische “Postpostpartum” volgen nog single “Knees” en finale “Bye Storm”, dat zijn basis vond in “Here Come the Warm Jets” van Brian Eno. Het beklijvende einde is een vaarwelsstoet om enerzijds Groggs en anderzijds de alle muzikale percepties overstijgende rouwtocht te herdenken. Het is het uitwuiven van een vriend en van een album dat je tot de laatste seconden de adem beneemt.

Een eerste luisterbeurt maakt sprakeloos. By the Time I Get to Phoenix is niet enkel een eerbetoon, maar ook een voortdurend ronddwalen van Groggs. Injury Reserve weet daarmee een ongezien verwerkingsproces neer te zetten dat buitenaardse klanken buitengewoon menselijk maakt. Een gezellige luisterbeurt is het niet: complexiteit en rouwen zegevieren in dit eerbetoon. Op het wereldwijde web wordt zelfs geworpen met termen als ‘post-rap’ en ‘post-hiphop’. Het is die samensmelting van uiterst unieke klanken en diep ingebedde emoties die het een ongeziene ervaring maakt, die moeilijk in woorden is te capteren.

Op 12 februari 2022 zal Injury Reserve een live eerbetoon brengen in de Botanique.

Related posts
2023FeaturesInstagramUitgelicht

De 101 beste singles van 2023

Voordat we het nieuwe jaar ingaan, hebben we nog enkele eindejaarslijstjes voor te stellen. Nadat we al de beste albums, ep’s, debuten…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single By Storm - "Double Trio"

Rapper Ritchie With a T en producer Parker Corey, 2/3 van het voormalige raptrio Injury Reserve, moesten in 2020 plotseling afscheid nemen…
LiveRecensies

Injury Reserve @ Botanique (Rotonde): Een meesterwerk integraal

De wereld van de hiphop werd vorig jaar met stomheid verslagen. Injury Reserve verbaasde het internet met By the Time I Get…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.