Bruis Maastricht (Dag 3): Alles komt altijd goed

Voor de derde en laatste keer dit jaar zakten we gisteren af naar Maastricht, waar Bruis aan zijn slotdag toe was. De afgelopen dagen zagen we met onder andere dEUS, Balthazar, High Hi en Sylvie Kreusch al heel wat mooie Belgische namen op de affiche, maar op zondag was het eindelijk de beurt aan een Nederlandse headliner. De Staat maakte die status helemaal waar en brak de boel af, maar ook GOOSE zorgde voor een gigantisch feestje en knalde de laatste stukjes Main Stage nog tegen de vlakte. Daarnaast zagen we ook sterke shows van Intergalactic Lovers, Personal Trainer, The Haunted Youth en DIRK., wat er in zijn totaliteit voor zorgde dat dag drie van Bruis een ware topdag werd!

Madoux

De derde en laatste dag van Bruis werd op gang getrapt door de Nederlandse Madoux. Met haar dromerige, licht elektronische indiepop liet ze Maastricht voorzichtig wakker worden terwijl het publiek toestroomde. Muzikaal zaten haar liedjes wel goed in elkaar, maar drie kwartier vullen bleek net iets te veel gevraagd. Na verloop van tijd sloop de verveling er een beetje in, waardoor het keuvelen weer wat belangrijker werd dan de muziek. Madoux bracht onlangs nochtans haar debuut-ep uit, waardoor je wel vooruitgang hoorde. Hier en daar bloeide een track wel mooi open in iets grootser klinkende pop, maar echt helemaal overtuigen deed de zangeres zelden.

Personal Trainer

Dan was Peronal Trainer van een heel ander kaliber. De Amsterdammers stonden met zeven op het podium, waardoor we haast niet wisten waar eerst te kijken. Doordat de band in de volle zon stond te spelen, vlogen de T-shirts op het podium vlotjes uit. Met een fluitje spoorden de Nederlanders iedereen aan om mee uit de bol te gaan, wat voorzichtig ook lukte. Op een klein uurtje werden we meegenomen in hun rammelkar vol leuke, nonchalante rockliedjes, waarbij de frontman zijn gekste dansmoves bovenhaalde. Een geregelde chaos, die ervoor zorgde dat er een glimlach op ieders gezicht stond. Van trombones tot speelgoedsynths, alles werd uit de kast gehaald om het publiek te laten genieten, en dat lukte prima. De frontman schopte zelfs zijn schoenen uit door de warmte, maar de grond bleek nog warmer dan de lucht, waardoor hij zichzelf naar eigen zeggen zag als een dansende beer op hete kolen. Mooier hadden we het niet kunnen omschrijven.

Meskerem Mees

Meskerem Mees had met één nummer op haar palmares al een hele fanbase achter zich geschaard. Ze won Humo’s Rock Rally, coverde met regelmaat op Studio Brussel en schuimt nu de alternatieven en festivalletjes af om haar muziek ook effectief aan het publiek voor te stellen. Je hoort ons helemaal niet zeggen dat al die media-aandacht onterecht is of dat de jongedame geen goeie artieste is, maar live stelt de set toch telkens weer wat teleur. Dat komt vooral door het gebrek aan enthousiasme en pit. ‘We zijn een half uur te laat toegekomen, maar dat is rock-‘n-roll’, zei ze, om dan zelfs nog een paar minuutjes eerder dan gepland te beginnen met “Astronaut”. Dat is eigenlijk de perfecte samenvatting van haar set, met als duidelijkste moment haar cover van Nirvana’s “Smells Like Teen Spirit”. Radiohitje “Joe” zat ergens achteraan de set verstopt en dat werd wel op wat enthousiasme onthaald, maar Meskerem Mees verdronk helaas een beetje in het achtergrondlawaai.

DIRK.

‘Dat is hier niet Bruis, het is eerder Kook’, zei Jelle Denturck net voordat hij zijn T-shirt uittrok. Met “Toulouse” knalde DIRK. de temperatuur nog wat hoger de lucht in, waardoor de weide terug wakker werd gebruld na het rustige intermezzo van Meskerem Mees. We kunnen eigenlijk een recensie schrijven met enkel en alleen de bindteksten van de frontman, want ook ‘ons favoriete drankje bij dit lekkere weer’ “Milk” joeg het tempo nog wat meer de hoogte in. Het viertal heeft de afgelopen maanden natuurlijk alweer een aantal shows op de teller staan, waardoor het er redelijk gemoedelijk aan toe ging op het podium. Jelle durfde al eens op de grond gaan liggen en ook de gitaristen jutten het publiek op alsof het niets was. “Hit” werd even later ook effectief onthaald als een hit en zo bleek het slotoffensief ingezet. “Sick ‘n Tired” speelde de boel nog eens aan flarden, waarna DIRK. met “Fuckup” – ook dit keer hoe valser, hoe liever – en “Artline” afsloot met een knal. De jongens hebben de laatste paar weken dus genoeg ervaring opgedaan, waardoor de clubtour dit najaar wel goed lijkt te komen.

Jimmy Diamond

De naam Jimmy Diamond mocht dan wel een van de minst bekend klinkende namen op de affiche zijn op zondag, maar wie wat dieper in de biografie van de mannen had gegraven, snapte waarom ze op Bruis stonden. Zet er een Amerikaan met een microfoon bij op het podium en je krijgt Strand of Oaks. Timothy Showalter was helaas niet van de partij, maar zijn begeleidingsband kon het duidelijk ook zonder hem. Zo zagen we dat gitarist en basgitarist graag met elkaar in duel gingen, wat voor leuke taferelen zorgde. De muziek van de Nederlanders ligt een beetje in dezelfde lijn als die van Strand of Oaks, maar zocht vaker het instrumentale op. Daardoor bleef het geheel misschien niet altijd even boeiend, maar muzikaal stond de set wel als een huis. Zeker doordat de liedjes alsmaar mooier openbloeiden, waren we getuige van een knap staaltje muziek.

Intergalactic Lovers

Sinds kort is Intergalactic Lovers helemaal terug van weggeweest en dat mocht nu ook Nederland aan den lijven ondervinden. Lara Chedraoui en haar band hadden er duidelijk zin in, want aan het begin van de set kregen we al meteen “Shewolf” voorgeschoteld. Het publiek kwam voorzichtig los, maar bij “Islands” leek het merendeel van de weide over de streep. Iedereen zong, ondanks de plotse technische storing, vrolijk het refrein mee, waardoor je het plezier van de frontvrouw haar gezicht kon aflezen. Net als in het Pukkelpopkwartier een paar weken geleden, had de band een aantal nieuwe liedjes meegebracht. Single “Bobbi” kenden we natuurlijk al, maar ook “In Limbo” en “Two to One” wisten al een aardig plekje in de set te veroveren. Perfect voor het avondzonnetje dus, die Lovers.

Lara had voor de gelegenheid rode fluwelen handschoenen aangetrokken, waardoor “No Regrets” nog wat zwoeler overkwam dan we al gewoon waren. Je voelde haar zelfzekerheid groeien naarmate de set vorderde, aangezien ze steeds zorgelozer over het podium dartelde. Zo werd “Fade Away” opgedragen aan het feit dat de coronasituatie voorzichtig wegebt en bleek in afsluiter “Delay” zelfs de samenvattende boodschap van de avond verscholen te zitten: alles komt altijd goed. Intergalactic Lovers wervelde misschien niet zo hard als enkele weken geleden, het vijftal zette wederom een dijk van een show neer. We zijn dus al gigantisch benieuwd naar die volgende plaat en kijken er nu al naar uit om de band in een volgepropte AB aan het werk te zien.

Keep Dancing Inc.

Zelfs mochten we het niet geweten hebben, was duidelijk dat de drie hipsters die Keep Dancing Inc. moesten voorstellen uit Parijs kwamen. Met hoedjes, baretten en petjes stonden ze er vrolijk bij, waardoor hun muziek nog leuker overkwam. Het drietal heeft zijn naam met andere woorden niet gestolen, want het liet ons wiegen op droompop met hier en daar wat disco- en surfrockinvloeden. Met andere woorden hele leuke muziek, al had Maastricht het wat moeilijk om mee te geraken in het verhaal. De jongens hadden nochtans leuke liedjes, zoals “No Milkshakes in Hell”, waarop er zeker gedanst kon worden. Met de ondergaande zon als setting klopte het plaatje perfect, maar het overgrote deel van het publiek draaide na verloop van tijd helaas zijn rug naar het podium, want op de Main Stage zou niemand minder dan De Staat de boel in vuur en vlam komen steken.

De Staat

Het was de Muziekgieterij gelukt om een van de grootste bands op Nederlands grondgebied te laten headlinen op Bruis, dus het was geen wonder dat we al de hele dag T-shirts met daarop ‘De Staat’ konden spotten op de weide. Frontman Torre Florim werd met luid applaus onthaald toen hij strak in het pak het podium opwandelde en meteen “Input Source Project” op Bruis afvuurde. Het werd snel duidelijk dat de Nederlandse band in goede doen was, want muzikaal konden we niets aanmerken op de set. Het publiek had daarentegen wat moeite om op gang te komen, want waar De Staat normaal garant staat voor moshpits bij de vleet, bleef het nu vooral bij wat geklap en gejuich. Op zich geen probleem, want de band bleef in zijn schoenen staan.

Met “Down Town” kreeg het vijftal de dansbenen al wat losser en ook het splinternieuwe “Head on the Block” knalde stevig door de boksen. Veel meer moeite kon De Staat bijna niet meer doen, maar het bleef wachten op die definitieve vonk die de boel in lichterlaaie zou zetten. Met “Help Yourself” zocht Torre het publiek nog wat meer op, waardoor je de elektriciteit in de lucht haast voelde toenemen. De set werd ook alsmaar intenser, dus de ontploffing zat er wel degelijk aan te komen.

En als er elektriciteit in de lucht hangt, dan is er maar één oplossing: “Pikachu”. Met niet al te spectaculaire, maar bijzonder leuke ingeoefende danspasjes gingen Torre en gitarist Vedran met elkaar in duel, wat het publiek zichtbaar deed genieten. Hier en daar ontstonden er al kleine moshpits, maar het zware geschut moest nog komen. Zo liep de track over in hun grootste hit “Witch Doctor”, dat de boel helemaal liet losgaan. Bruis werd plots omgetoverd tot een gigantische circlepit, wat voor fantastische taferelen zorgde. Plots knalde De Staat de boel helemaal aan flarden, want ook afsluiter “KITTY KITTY” kreeg de honger van Maastricht niet gestild. Het vijftal kwam, zag en overwon, en bewees vooral waarom het zo’n ijzersterke status heeft in Nederland. We hopen dat de populariteit van De Staat ook aan de andere kant van de grens snel een groeiinjectie krijgt, want de mannen verdienen het zeker en vast.

The Haunted Youth

Na Ramkot zaterdag, stond er zondagavond nog een winnaar van De Nieuwe Lichting op het programma. Joachim Liebens en zijn Haunted Youth hadden de eer om de maas! Stage af te sluiten en de band deed dat met verve. Met nog maar twee singles op de palmares zou je denken dat dat niet zo makkelijk is, maar de Limburgers kregen Bruis meteen mee. De frontman gaf zich zelfs zo hard over aan de muziek, dat zijn pet al bij het eerste nummer van zijn hoofd tuimelde. Het totaalplaatje klopte wonderwel, doordat de vele rook op het podium ervoor zorgde dat we enkel de silhouetten van de band te zien kregen. Op een klein uurtje tijd maakte The Haunted Youth duidelijk dat het niet per ongeluk staat waar het nu staat. Liebens beschikt over een krachtige stem en liet die meermaals tot uiting komen, terwijl ook de band nergens een steek liet vallen. Afsluiter “Coming Home” was de kers op een epische taart, die duidelijk maakte dat de band een mooie toekomst tegemoet gaat.

GOOSE

De stukjes Main Stage die De Staat in stukken had gespeeld waren in de tussentijd weer bij elkaar geraapt, maar het duurde niet lang voor de boel terug aan flarden werd gescheurd. GOOSE had nog geen halve minuut nodig om Maastricht een laatste keer te laten bruisen zoals het nog nooit gebruist had. “Control” was meteen een regelrecht schot in de roos, waarmee het tempo gigantisch hoog werd gelegd. Dat zou het daaropvolgende uur geen millimeter naar omlaag gaan, want nummers als “Something New” en “Call Me” werden gespeeld alsof ze de epische afsluiter waren van een fantastische set. Het zou ons ook niet verbazen als er tijdens “Bring It On” een kleine aardbeving werd gemeten ergens in het zuiden van Nederland, want Bruis ging vrolijk op en neer op de beats en gitaren van GOOSE.

Dat de Belgen het tegenwoordig niet meer doen in hun NON STOP-concept, maar live, heeft ook een duidelijke invloed op de set. Zo kregen we tijdens “Words” een geweldig duel tussen zowat iedereen op het podium. Gitaren, bassen, drums: ze vlogen in het rond alsof het niets was. Het publiek stond erbij en keek met open mond. GOOSE had natuurlijk met “Synrise” nog die fantastische afsluiter achter de hand, waardoor Bruis voor de allerlaatste keer volledig werd afgebroken. België en Nederland sloegen gisteren de handen in elkaar en zorgden samen voor een topdag in Maastricht.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram zijn er nog meer beelden te vinden. Volgen is de boodschap!