Big Red Machine, het zijproject van Aaron Dessner en Justin Vernon, is terug met een nieuw album. Dessner kreeg oorspronkelijk vooral een cultstatus in het indierockcircuit als de gitarist en producer van The National, terwijl Vernon als frontman en bezieler van Bon Iver lange tijd een bekender profiel had. Die verhoudingen wijzigden vorig jaar, wat zich vertaalt in de creatieve keuzes op dit album.
De band is dan wel vernoemd naar het baseballteam uit Cincinnati waar Desnner opgroeide, de twee verdeelden op het zelfgetitelde debuutalbum uit 2018 toch netjes de creatieve taken tussen zich. Dat lijkt op deze opvolger verleden tijd. Dessner schreef en produceerde tijdens de coronacrisis namelijk een groot deel van de laatste twee Taylor Swiftplaten, won een Grammy en promoveerde tot veelgevraagd producer.
De man heeft daardoor een adresboek vol alternatieve en bekendere artiesten die met hem willen samenwerken en How Long Do You Think It’s Gonna Last? komt bij momenten bijna over als muzikaal spierballenrol. Vernon zet een stapje opzij voor de vele nieuwkomers op deze plaat, die creatieve bijdrages bevat van onder meer Anaïs Mitchell, Sharon Van Etten, Ben Howard, Fleet Foxes én Taylor Swift. (En er zijn er meer.) Ook Dessner zelf neemt voor het eerst op enkele nummers de hoofdzang voor zijn rekening.
Dat heeft zo zijn gevolgen. De elektronische elementen waar Vernon zich de laatste jaren in verdiepte, verdwijnen naar de achtergrond en Dessners’ vertrouwde pianodeuntjes en gitaarlicks maken een terugkeer. Instrumentaal klinkt het album dus warmer en organischer dan de vorige van Big Red Machine, maar ook minder experimenteel. Tegelijkertijd zorgen de zangbijdrages ervoor dat de groep wat aan eigen smoel inlevert. Conclusies die ook opgingen voor I Am Easy To Find van The National uit 2019.
Goede albumopener “Latter Days” had zo op dat National-album kunnen staan, ware het niet voor de stemmen van Mitchell en Vernon. Ook vooruitgeschoven single “Renegade” klinkt door de gastbijdrage van Swift als een outtake van een van haar Folklore en Evermore-platen. Het doet ons beseffen dat How Long Do You Think It’s Gonna Last? de vierde plaat van Dessner is in drie jaar tijd. En dat na een carrière van twee decennia.
Die creatieve opstoot bevalt de man niet altijd, aldus “The Ghost of Cincinatti”: ‘I’m overspent / Overworked / Overlooked / I’m over the Rhine / For the millionth time’. De vloek van een workaholic, maar het klinkt catchy. Dessner zingt ook op het mooie “Magnolia”, al valt het op dat zijn stem zwakker is dan die van zijn medemuzikanten. Waarschijnlijk daarom dat hij zichzelf de nummers met de meest eenvoudige, maar aanstekelijkere, melodieën geeft.
How Long Do You Think It’s Gonna Last? blijkt na enkele luisterbeurten een goed plaatje met knappe nummers, maar was zonder twijfel sterker geweest met meer knipwerk. Dessners’ output is consistent goed, maar begint inwisselbaar te klinken, wat verholpen had kunnen worden door wat liedjes van deze plaat te kieperen. Het album duurt nu meer dan een uur en was beter met veertig minuten. Toch weer een zeer degelijk resultaat van een muzikant met een dwangmatige creatiedrang.
1 Comment