Yello ‘Yong Yello’ Staelens begon zijn carrière even geleden bij het Antwerpse hiphop-label Eigen Makelij. Vanaf hun eerste album in 2009 stond Yello zijn naam mee tussen de rappers. Maar na het zesde album van Eigen Makelij zagen we Yello niet meer terug bij het label. In 2015 kwam zijn ep met het nummer “Sukkeltje” op nog uit, maar daarna was het weer stil. De volgende keer dat hij weer boven water kwam, was als producer van onder andere Tourist LeMC en Glints, waarmee hij nu, samen met Faisal, een collectief Abattoir Anvers heeft opgericht.
Begin 2020 loste Yong Yello zijn eerste nummer “Als Ge Slaapt” met de aankondiging dat er in het najaar van dat jaar een debuutalbum kwam. Dat album moest nog even wachten, maar als tegenprestatie bracht hij nog een aantal singles uit, waaronder “Cirkels“, “Waanzin” en eerder deze week “Luchtkasteel“. Dat laatste nummer kwam als een donder bij klare hemel, zo sterk was de tekst en de boodschap die het nummer met zich meebracht. Na die losse singles is het nu tijd voor Marcel & Het Magnetisme Van De Goot.
Marcel & Het Magnetisme Van De Goot gaat, zoals de titel verklapt, over Marcel. Wat voor een persoon Marcel is, krijg je te horen op het nummer “Marcel”. ‘Onze Marcel’ lijkt nogal een arme stakker die niet veel goed kan doen. De manier waarop Yello zijn verhalen kan vertellen komt niet veel voor. Hij doet het echt alsof hij een verhaaltje voorleest voor een groep. Waar de tekst op “Luchtkasteel” zeer hard is en de luisteraars doet slikken, is “Super Mario” toch wat luchtiger en tovert dit nummer bij het refrein een lach op de gezichten.
De rode draad doorheen dit album is wel de negativiteit in Yong Yello zijn teksten. Soms is het wel iets té negatief, het wordt lastig om dit album in één keer uit te luisteren. Op “De Smet” gaat het bijvoorbeeld over alcoholisme, maar de manier waarop de Antwerpse rapper het hier brengt, zorgt ervoor dat dat onderwerp wel dragelijk wordt om naar te luisteren. Vooral het refrein is hier van de bovenste plank, zeer rauw en echt! De twee interludes die terug te vinden zijn in dit album, zorgen voor een korte pauze in de stevige verhalen. Die interludes zorgen dan wel voor een pauze, maar dat wil niet zeggen dat ze over niks gaan. “Maandagmiddag” gaat over een dealer die ‘pusht’ en “Hotel Mama” gaat, zoals de titel het zegt, over de goede zorg die een zoon altijd kan gebruiken.
Naarmate het album vordert, komt de luisteraar dichter bij het einde van het verhaal van Marcel. Of is het toch Yong Yello? De echtheid die in dit album zit, doet haast denken dat het allemaal non-fictie is. “Londenbrug” zou je kunnen beschrijven als het begin van het einde. Ook hier doet Yello wat hij goed kan, zeer melodieus een verhaal brengen en een sterk stukje refrein naar voren brengen. De twee laatste nummers van het album hangen zeer hard samen. Waar Yello in “Londenbrug” rapt over Marcel en zijn afscheid, gaat “Het Magnetisme Van De Goot” meer over dat niet alles in het leven slecht is en dat je zelf je toekomst en pad kan kiezen. Een mooie boodschap op het einde!
Het verschil tussen Yong Yello van vroeger en nu is heel groot, het is duidelijk dat hij een verhaal te vertellen had en dat is er nu uit gekomen in de vorm van een album. Een stevig album, dat zeker, maar ook een zeer sterk album. Het neemt je vanaf het eerste nummer mee in het verhaal van Marcel, dat soms zelf doet vergeten dat het fictief is.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
