Onze planeet lijkt steeds meer signalen te sturen dat we niet goed bezig zijn. Extreme weersomstandigheden volgen elkaar sneller dan ooit op en elk jaar verbruiken we de voorraden die de aarde in één jaar kan produceren sneller dan het jaar voorheen. Kortom, tijd om in actie te schieten en onze blauwe bol een beetje gezonder te maken. Die boodschap is ook de Nederlands-Turkse formatie Altın Gün niet ontgaan. Met Âlem brengen ze hun tweede album van het jaar uit, al is dat wel alleen maar op Bandcamp te beluisteren; milieuvriendelijk! De inkomsten van die plaat gaan integraal naar Earth Today en zo bescherm je bij aankoop van slechts één song minstens één vierkante meter van onze planeet. Een mooi gebaar van de band die zelf ook graag zijn steentje bijdraagt aan het welzijn van onze planeet. Zo valt er geen vlees te bespeuren op hun rider en willen ze geen plastic op en achter het podium.
Bij heel wat artiesten zouden we zo’n verkoopspraatje al gauw bestempelen als een manier om de matige kwaliteit van hun product te verstoppen, maar deze band heeft in het verleden al meermaals bewezen altijd kwaliteit op de eerste plaats te zetten. Daarvan getuige hun plekje op de line-up van Coachella 2020 dat door bekende omstandigheden helaas niet kon doorgaan en de Grammy-nominatie in 2019 voor hun tweede langspeler Gece. Op Âlem trekt de band de lijn van Yol sterk door en horen we nog meer elektronische klanken die, in tegenstelling tot wat je zou verwachten, niet afdoen aan het organisch klinkende eindresultaat. Daarin merken we ook meteen een glansrol voor het Belgische producersduo Asa Moto dat duidelijk zijn stempel drukte op die laatste twee langspelers.
Vorige week kregen we plots twee nieuwe singles cadeau van Altın Gün en dat terwijl Yol naar ons gevoel nog niet echt afgekoeld was. Kwaad waren we er echter niet om, want al gauw waanden we ons in een universum waar vrijuit gedanst kan worden en waar het mysterie moet wijken voor licht en kleur. Je hoort het goed, nadat het zestal voor hun derde langspeler koos voor een nieuw geluid, lijkt het nu ook thematisch andere horizonten te verkennen. Zo zingt zangeres Merve Daşdemir op de single “Kisasa Kisas” over de overbevolking van onze planeet, maar dat is misschien nog niet het interessantste van dit album. Op Âlem krijgen we voor het eerst ook zelfgeschreven nummers te horen. Een behoorlijk statement, want in het verleden hoorden we uitsluitend herwerkingen van oude Turkse muziek. Die delfde frontman Jasper Verhulst op uit vergeten, stoffige kratten met Turkse platen of obscure YouTube-filmpjes van nummers die een hit hadden kunnen zijn, maar dat uiteraard nooit geworden zijn.
Zo met het blote oog zou je niet kunnen zeggen welke nummers volledig of slechts gedeeltelijk van de hand van Altın Gün zijn. Een beetje onderzoek wijst uit dat niet alleen die bijzonder aanstekelijke single, maar ook “Cips Kola Kilit” een creatie is van de band. Het misstaat alvast niet tussen de herinterpretaties en daarmee bewijst de Nederlands-Turkse band als geen ander dat het niet alleen echt een eigen sound heeft, maar ook verdomd goed weet hoe die oude nummers in elkaar zitten. Het hoge synthgehalte in de song doet ons denken aan een huwelijk tussen de Turkse psychedelica en de eurodance van de jaren 90. Als we zeggen dat deze vierde langspeler dansbaarder dan ooit klinkt, dan is deze song daar het beste voorbeeld van. We zijn vast niet de enigen die het beeld van een kleurrijke dansvloer niet van ons netvlies krijgen bij het horen van “Cips Kola Kilit”.
Wie nu een inwendige angst voelt opborrelen voor alle geluiden die door een computer geproduceerd worden, hoeft niet te vrezen. Ondanks de nieuwe weg van de band, horen we nog steeds heel veel dromerige Oosterse toonladders en instrumenten die we niet meteen kunnen thuisbrengen. Zo vormt “Malatya” echt een brug tussen Gece, Yol en Âlem. Het Oosten weet ons alweer te verleiden en hoewel we er geen woord van begrijpen, is de taal der muziek en haar nauwe verwante de dans universeel. Het mag dan al even geleden zijn dat we onze, inmiddels vastgeroeste, heupen aan het werk zetten, maar op de tonen van deze nieuwe songs oefenen we alvast onze beste moves. De grotendeels instrumentale tracks vormen de perfecte soundtrack voor een dansante avond waarbij de temperaturen gerust een beetje de hoogte in gaan.
Dat de band duidelijk plezier had tijdens het maken van hun plaat voor het goede doel, weerklinkt op alle mogelijke manieren. Ietwat verrassende keuzes van de muzikanten zorgen voor een fris geluid dat kleurrijker en lichter klinkt dan voorheen. Of de band de lijn die ingezet werd op Yol en met een dikke stift doorgetrokken werd op Âlem nog verder gaat exploiteren in de toekomst, is ook voor ons nog een mysterie. We zijn alvast benieuwd naar wat ze nog in petto hebben.
Wie Altın Gün live aan het werk wil zien in de nabije toekomst zal een of meerdere grenzen moeten oversteken, want momenteel staan er geen Belgische optredens meer in de agenda van de band.
