AlbumsFeatured albumsRecensies

John Mayer – Sob Rock (★★): Sob Recensie

Album acht is gearriveerd. Doorheen zijn carrière heeft John Mayer ons al zowat iedere emotie bezorgd zoals een tactische schrijver voor Thuis of Familie het zou aanraden. De rasmuzikant heeft ons al verbaasd, laten blozen, teleurgesteld, verveeld, doen huilen, aan het dansen gezet, Ultimate Guitar doen frequenteren voor afkooksels van zijn creaties en ga zo maar voort. Van alle markten thuis dus, zij het niet steeds op de positieve manier. Toevallig parallel aan zijn aantal tattoos is onze hoeveelheid argwaan gegroeid, maar zijn vorige album The Search for Everything uit 2017 was een volwaardig herstel van de Mayer zoals de OG’s hem graag hebben. Samen met de rest van de oude en nieuwe fanbase waren we oprecht benieuwd naar wat de Amerikaanse muzikant nu voor ons in petto heeft, en dat blijkt een ode aan knusheid te zijn.

Mayer stelt dat het kersverse Sob Rock niet tot stand had kunnen komen zonder het afgelopen pandemiejaar. Een hart onder de riem in de vorm van zachtjes wiegende rock is een mooie geste die we geenszins afslaan. Hoewel een deel van het album inderdaad voor een melancholische vloed zorgt, is het spelen op vertrouwd en safe niet noodzakelijk een constante garantie voor kwaliteit.

Laten we beginnen met het goede nieuws. Levendig worden we geïntroduceerd op het nieuwe album met “Last Train Home” en “New Light”. Een vingerknip tijd heeft de gemiddelde luisteraar nodig om de sterke producing gewaar te worden. John Mayer is heer en meester van zijn studio en speelt dat hier fantastisch uit. Hij laat er geen gras over groeien door de luisteraar instant te betrekken in het verhaal met een catchy basis. Ook de balans tussen slepend en spits is er werkelijk los op.

Zelfs de humor van “New Light” is nog steeds niet oud, ondanks dat die singlerelease wel degelijk al van 2018 dateert. Als dat niet genoeg zegt, dan weten we het ook niet meer. In een andere toonaard, maar even enthousiast zijn we over “I Guess I Just Feel Like” en “Shouldn’t Matter But It Does”. Deze twee trage tapijtjes van klank doen de naam Sob Rock alle smartelijke eer aan. Ze zijn charmant, pretentieloos en kunnen je makkelijk van de kaart brengen. Koptelefoonmuziek voor regenachtige herfstavonden; wie had gedacht dat dat van toepassing ging zijn halfweg juli?

Klaarblijkelijk konden we die “Last Train Home” vrijwel letterlijk nemen. Hierna kwam Mayer thuis en wentelde zich in een warm, vertrouwd dekentje met zijn muziek. Een hartverwarmende sfeer willen creëren is allemaal goed en wel, maar zoals Xander De Rycke het kernachtig wist te verwoorden (weliswaar over tv en film) in zijn laatste Houdt Het Voor Bekeken: comfort is geen excuus voor luiheid. Daar knelt het schoentje op Sob Rock. Wat producing betreft, kan John Mayer zeker nog tig masterclasses organiseren, maar het is niet omdat het klopt dat je het ook binnenkopt. Daarnaast veegt de gitaarvirtuoos zijn voeten aan die titel door krenterig om te springen met zijn gitaartalent. ‘Hij kan het wel, maar het komt er niet uit’, is de allesomvattende rapportcommentaar voor zijn dagelijks werk van deze editie. Let wel, uiteraard ligt de lat hoog voor de man die ooit Continuum (2006) uit zijn mouw heeft geschud. Blijven vergelijken met die mijlpaal heeft weinig zin, maar hierbij hebben we het toch nog maar eens benoemd, hé.

Afsluiter “All I Want Is To Be With You” en “Til The Right One Comes” zijn misschien nog het duidelijkst gebouwd aan de hand van een stappenplan. De meerwaardezoeker hecht nochtans belang aan het onderscheid tussen een eigenzinnig recept van het huis en een Big Mac die in ieder te fel belicht filiaal exact hetzelfde kan smaken. Dat neemt niet weg dat het hele album productioneel gezien klopt als een bus. Daarenboven kan De Lijn nog iets leren van deze spreekwoordelijke bus, want steeds arriveert Mayer daar stipt om ons op sleeptouw te nemen met een klein gitaarlijntje, een gestage opbouw of een backing vocal die er pal op is en waarvoor je het lied alleen al zou willen herhalen. Zo kunnen “Why You No Love Me” of “Wild Blue” gerust als aangenaam kabbelende achtergrondnummertjes fungeren. Niets meer en niets minder, exact wat ze pretenderen te zijn dus.

Na deze sob recensie zal Sob Rock het niet schoppen tot onze eindejaarslijstjes, tenzij we de categorie ‘meeste fade-outs’ in het leven zouden roepen. Met acht fade-outs op tien nummers — inderdaad, comfort versus luiheid — moet Mayer misschien toch gaan oppassen of hij vervaagt zelf. Te vaak gaat Mayer de mechanische kant op en missen we een portie bloed, zweet en tranen. Toegegeven, coronaproof zou het niet geweest zijn, maar met een extra stok in de neus kan er veel tegenwoordig.

Facebook / Instagram / Twitter

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify!

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Jacob Collier - “Never Gonna Be Alone” (feat. Lizzy McAlpine & John Mayer)

Wanneer Jacob Collier weer met iets nieuws komt dan zitten wij op onze punt van de stoel want de muzikale duizendpoot weet…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single John Mayer - "Last Train Home"

Na anderhalf jaar radiostilte is onze geliefde singer-songwriter John Clayton Mayer terug met nieuw materiaal. Vorig jaar was zijn voortreffelijk gitaarspel nog…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Leon Bridges feat. John Mayer - "Inside Friend"

Grote soulstemmen zijn er niet meer zoveel en daarom doet het ons veel plezier dat met Leon Bridges een nieuwe generatie het…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.