Net 28 jaar is hij, en toch bewoont hij al een tijdje een van de interessantere hoeken van de hiphopwereld. Kwaliteit en persoonlijkheid, zo kan je Vince Staples wel omschrijven. Met Summertime ’06 als openingsstatement ga je ongetwijfeld een mooie toekomst tegemoet. Vince Staples is gewoon uniek. Hij drinkt niet, rookt ook niet omdat hij astma heeft, durft zich wel eens terug te trekken, maar weet ook wel altijd wat te zeggen als het er op aankomt. Je zou hem gerust ‘Danny Brown, maar dan aan de andere kant van het intensiteitsspectrum’ kunnen noemen.
De rapper uit Long Beach brengt met Vince Staples zijn eerste plaat in bijna drie jaar. Iets dat in de huidige hiphopwereld op uitsterven staat, of je moet Kendrick Lamar heten. Hoewel, ‘plaat’ is wat bij het haar getrokken, want ook deze Vince Staples haalt, net als het vorige ‘album’ FM, maar net de twintig minuten. Het laatste volledige project dateert al van 2017, zowat de prehistorie in het tijdperk van snelle singles en Spotify-playlists. In een kort interview met Pitchfork had Staples wel een interessante take op deze veredelde ep: ‘It really gives much more information about me that wasn’t out there before… As you go on in life, your point of view changes. This is another take on myself that I might not have had before.’
Tussen Big Fish Theory uit 2017 en nu was Staples natuurlijk nu ook niet van de aardbol verdwenen. Hij stond op soundtracks van kaskrakers als Black Panther en Spiderman: Into the Spiderverse, maar ook Queen & Slim, al is het ook wel leuk dat Staples ons nog eens een ‘mij-momentje’ gunt. Vince Staples start met het eerder uitgebrachte “ARE YOU WITH THAT?” vanuit zijn zetel, en laat de Detroit-techno, maar ook grotendeels zijn West Coast-hiphop stijl achter. “ARE YOU WITH THAT?” is veel meer laidback, kent een sterke beat en uitstekende flow van Staples. Ook “SUNDOWN TOWN” brengt alles wat tot rust. De achtergrond is uiterst soulvol, de bouncy bas is bevrijdend en Staples gaat er vlotjes door met zijn stem als een warm mes door boter.
Op dit kort albumpje zijn er maar weinig features te bespeuren, maar die van Fousheé op “TAKE ME HOME”, die TikTok opblies met haar hit “Deep End”, is er wel eentje om te onthouden. Misschien ook wat in lijn met het soort muziek dat vaak viraal gaat op TikTok, kent “TAKE ME HOME” een serieuze lo-fi hiphop-vibe, en zelfs een mandoline daarbovenop. Met afsluiter “MHM” eindigt Vince Staples dan toch op een iets sneller tempo. Het is het soort zomerse banger dat je zou verwachten van een rapper uit het zonnige Long Beach.
Vooral Kenny Beats, die heel dit album producete, maakt hier een sterke beurt. De producer toont hier een heel andere kant dan op zijn samenwerking met Denzel Curry. Beats ontpopt zich alsmaar meer tot een Zwitsers zakmes van een producer, want ook hier spitst hij zijn beats toe aan de rapper, niet omgekeerd, zonder zijn eigen stijl te vergeten. De nadrukkelijke bouncy bas dat zowat elk nummer beheerst, is perfect voor Staples die daar met zijn ietwat droge maar onverzettelijke stem op ronddanst.
Vince Staples is misschien wat meer voor de hand liggend dan je zou verwachten, maar al die futuristische en buitenaardse hiphop van Staples mag af en toe ook wel eens terug ter aarde komen met iets voorspelbaars. Op Vince Staples trekt de man zich even terug. Terug naar de basics, maar ook terug naar een simpelere versie van zichzelf, vol eerlijkheid blootgelegd. Staples is compleet zen, doet geen ondoordachte uitspraken en maakt geen onverwachte bewegingen. Niet dat hij daar ooit heel gevoelig voor was, maar je krijgt het gevoel dat Staples nood had aan een moment van bezinning, op zijn manier.
Instagram / Twitter / Facebook
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.rz
