AlbumsRecensies

Hot Mulligan – I Won’t Reach Out to You (★★): De titels klinken, de songs wat minder

Hot Mulligan verraste ons vorig jaar nog met een van de meest frisse poppunkplaten van het laatste decennium. you’ll be fine bulkte van de levenslust, met tal van uitnodigingen tot meebrullen of tot het ter hand nemen van de luchtgitaar. Een plaat die schreeuwt om zwoele zomers en zweterige festivaltenten, maar toen moesten we de naam van een Mexicaanse bierparodie iets meer in de mond nemen dan ons lief was. Amper een jaar later blijken de heren nog niet uitgeschreven, en na zo’n fijne laatste indruk luisteren we graag naar wat ze dit jaar te vertellen hebben.

“Feal Like Crab”, “OG Bule Sky” en “Dirty Office Bongos” leerden ons dat Hot Mulligan op een bijzonder fijne manier de bal der passende songtitels mis kon slaan. “Featuring Mark Hoppus” kon dan ook enkel een vergelijkbaar niveau van joligheid meekrijgen als de boomerpunker in velden nog wegen te bespeuren was, en zo geschiedde. De Amerikanen kwamen onlangs tot de constatatie dat hun bassist aan vervanging toe was, en vonden dat de tijd rijp was om de geruchtenmolen, waarvan ze zelf het voorwerp uitmaken, wat te voeden.

Behalve de titel is “Featuring Mark Hoppus” ook best een fijn poppunkwijsje geworden, dat wel iets sneller vervliegt dan de singles op de vorige plaat. De gitaar is opnieuw iets aanweziger dan bij de doorsnee emorock- of poppunkband, maar speelt wat ons betreft te weinig een hoofdrol om de identiteit van de groep ten volle uit te dragen. Ook de eerst gereleasete single “Pop Shuvit (Hall of Meat, Duh)” moet wellicht uit de lade ‘die ene te veel in dat dozijn’ zijn gevist. Op zich best te pruimen wanneer de zon schijnt en het gerstenat vloeit, maar die context hadden de singles op you’ll be fine niet nodig.

Ook voor wat de rest van de ep betreft, worden we meer geëntertaind door de songtitels dan door de geluidsgolven die ermee benoemd worden. Op “Please Don’t Cry, You Have Swag” vrezen we dat de pandemie de guitigheid van de heren wat heeft afgeroomd, met een minimalistische aanloop naar een uitbarsting die er na de derde noot al zat aan te komen. We gunnen Hot Mulligan zweterige zalen en opgezweept festivalgepeupel, en dan zullen de Amerikanen wel snel terug weten waarmee ze een plaat op een leuke manier kunnen volkrassen.

Volg ons op Spotify voor meer nieuwe muziek.

Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Rock Werchter maakt affiche compleet met 22 nieuwe namen!

Al bekomen van de dertien nieuwe namen die Pukkelpop vanochtend op je los liet? Goed, want er volgt nóg meer festivalnieuws! Dat…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Jera on Air viert dertigste verjaardag met o.a. Dropkick Murphys en Electric Callboy

Ondanks dat het aanvoelt alsof het festivalseizoen pas net afgelopen is, stromen de aankondigingen voor 2024 binnen als een zilvervloot. Er gaat…
LiveRecensies

Hot Mulligan @ Trix (Café): Warmte met een accent

Hot Mulligan is een band die langzaam, maar zeker het emopubliek voor zich weet te winnen. Voor hun eerste show op het…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.