Anderhalf miljard streams op Spotify en 1,7 miljard views op YouTube. Deze astronomische getallen wist Daya samen met The Chainsmokers en hun gezamenlijke monsterhit “Don’t Let Me Down” te halen. In 2016 wist ze aansluitend nog een redelijk succesvol debuutalbum uit te brengen en scoorde ze ook met “Hide Away” nog eens een hit. Sindsdien werd het echter moeilijker voor de zangeres om aan die successen te kunnen aansluiten en viel ze in een creatieve put die met de release van The Difference een einde lijkt te kennen.
Haar eerste volwaardige project in vijf jaar tijd mag dan wel The Difference heten, een groot verschil met haar popcollega’s valt er niet meteen op te merken aangezien de 22-jarige resoluut voor een brave, radiovriendelijke sound gaat. De leadsingle “Bad Girl” had wat ons betreft zeker een grotere hit kunnen worden, want het is meteen ook een van de sterkhouders van deze vijf nummers tellende ep. Iets wereldschokkends horen we niet, maar toch bevat het nummer een fijne aura en blijft het refrein snel hangen.
Zowel de titeltrack van haar comebackproject “The Difference” als de opener “First Time” hebben een lichtjes ondeugende dancesfeer, die Daya zeer goed af gaat en wat doen herinneren aan haar eerdere hits. Misschien had de Amerikaanse tienerster deze sfeer wat meer kunnen doortrekken voor de rest van de ep, want op die nummers lijkt ze zich het meest op haar gemak te voelen. “Tokyo Drifting” en “Montana” zijn namelijk iets te veel doorsnee popnummers, die op zich best wel goed klinken, maar in talrijke gelijkaardige vormen al bestaan.
Wellicht schept de ep-titel The Difference de foute verwachtingen, want de vijf nummers maken uiteindelijk ook niet meteen heel veel verschil in het poplandschap. Daya is echter terug op weg naar zichzelf als artieste en vond na vijf jaar terug het zelfvertrouwen om met een groter geheel aan land te komen. Nu nog een beetje meer durven qua muzikale keuzes en de voormalige superster is weer volledig de oude.
