© James Brown
Mush bracht dit jaar een onvervalste parel van een album uit met Lines Redacted. De band uit Leeds wist zich desondanks het verzadigde landschap van postpunkbands scherp en krachtig naar de voorgrond te werken met een urgente, zwalpende en best wel unieke sound. Nummers als “Drink The Bleach” en “Blunt Instruments” bleken naast verschroeiende stukjes kritiek op de politieke en sociale elite ook enorm pakkende streepjes kronkelige dansmuziek te zijn, om je innerlijke demonen op los te laten. Een eerste kennismaking met de band gebeurde echter een volledig jaar eerder, bij het uitkomen van 3D Routine, wat op zichzelf al een indrukwekkend debuut was.
Wie Mush zegt, zegt vingervlugge, weirde postpunkriffjes die vaak erg bol staan van bas en onvoorspelbaar slagwerk. Op haar nieuwe single “FTA” lijkt de band dan ook een karikaturale versie van zichzelf opgenomen te hebben. Amper anderhalve minuut duurt het nummer, maar je komt buiten adem aan aan de meet. Vanaf de eerste seconde ratelt een meerstemmige riff je volledige voorgevel aan gort als een smeulende M60, om dan met een gigantische ‘oempf’ van een basdrum doorheen de voordeur naar binnen te walsen. Stokstijf van de energie spuwt frontman Dan zijn teksten doorheen de massieve muur aan gitaargeweld, al klinken zijn uithalen een beetje als de woeste tirade van een zwalpende alcoholieker. Ze zetten de impulsieve en destructieve toon van het nummer alleen maar kracht bij. “FTA” is duwen, trekken, springen, landen, drinken en knallen tot het magazijn van je Kalasjnikov leeg is, om dan vrolijk de repeatknop in te drukken. We horen het graag.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
