Wat is muziek? Dat vraagt Hendrik Willemyns zich af in een nieuwe Canvasreeks. De Belgische muziekliefhebber kent hem ondertussen al zo een twintig jaar als de helft van Arsenal. Samen met John Roan heeft Willemyns al verschillende radiohits op zijn naam staan, gaande van “Estupendo” en “Longee” tot “Melvin” en “Amplify”. Sinds dag één waagt het duo zich regelmatig aan liedjesteksten in zuiderse talen en werden beats gecombineerd met ritmes uit Latijns-Amerika en Afrika. In 2018 bracht Arsenal met In the Rush of Shaking Shoulders hun zesde album uit, nadat Willemyns enkele jaren ervoor zei dat hij niet wist of de groep nog nieuwe muziek zou maken.
De identiteitscrisis was niet opgelost met die zesde plaat, want zowel John als Hendrik verloren hun liefde voor muziek. Willemyns voelde de passie niet meer en beluisterde geen muziek meer. Roan kon alleen nog geplezierd worden met metal. Begin 2020 trokken de twee naar China om zich daar enkele vragen te stellen. De gesprekken rond vragen als ‘Wat is muziek?’ vormde de fundering voor de Canvasreeks met dezelfde naam als het nieuwe Arsenal-album: The Rhythm of the Band. De reis naar China zorgde voor hoop en leek een einde te maken aan een existentiële crisis tot er plots een virus uitbrak. Nog net op tijd was Hendrik Willemyns naar Nigeria getrokken om via lokale muzikanten zijn muzikale passie te herontdekken. Gelukkig.
Het kwam niet als een verrassing dat Arsenal opnieuw met Afrikaanse ritmes en leuke elektronica naar buiten kwam op “Animal”, de single waarmee het muziekproject terugkeerde. Het lied voelde vanaf de eerste luisterbeurt vertrouwd aan, ondanks dat we Franse teksten niet meteen gewoon zijn van Arsenal. “Animal” wordt op de nieuwe plaat opgevolgd door “The Rise & Fall”. Op dat lied krijgen we naast een zanger ook een vrouwelijke stem te horen. Het lied voelt daardoor lichter aan en had evengoed op een oudere plaat van de groep kunnen staan. De opbouw is leuk en dat het lied zomers aanvoelt is mooi meegenomen, maar verrassend is het niet echt.
Op nummers als “Wanderer” of “Dugbe or Mokola” schemeren de Afrikaanse ritmes minder door. Het eerste is een elektronisch en dansbaar lied dat ons met zijn repetitiviteit zowaar in een trance lijkt te brengen. “Dugbe or Mokola” is dan weer een ambientstuk, niet het enige op The Rhythm of the Band. Het dansbare, de vreugde, het zomerse waarvoor Arsenal staat, lijkt plaats te maken voor spanning en mysterie. Dat mysterieuze keert terug tijdens “Nightfalls”, een lied waarin er op het eerste zicht niet veel gebeurt. Zachte, melancholische synths nemen hier de bovenhand, vergezeld door een rustige piano. “Tensión” is een gelijkaardig deuntje, maar hier slaat de muziek onverwachts om naar de Afrikaanse ritmes die we gewoon zijn van Arsenal. Zo nu en dan heeft de groep toch nog een verrassing in petto.
Arsenal ging door een identiteitscrisis en heeft die nog niet overwonnen. Wie is de groep en waar staat ze voor? De dansbare, zomerse muziek die we gewoon zijn van Arsenal krijgen we nog steeds te horen op The Rhythm of the Band, net als de Afrikaanse ritmes (die de elektronische beats aanvullen) en minder voor de hand liggende talen. Ook is er ruimte voor verrassend veel ambient. Vreugde moet regelmatig plaatsmaken voor melancholie, wat de muziek op het album erg uiteenlopend maakt. Samenhang ligt niet binnen handbereik, maar het nieuwe materiaal doet ons wel met een frisse blik naar Arsenal kijken.
Zondag 2 mei begint op Canvas de driedelige serie The Rhythm of the Band. Op 9 december staat Arsenal in de Lotto Arena.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
