In Nederland stroomt het de laatste jaren terug vol met gepassioneerde artiesten die veelbelovende muziek maken. Daartoe behoort ook het surfy garagepunk viertal van Cloudsurfers, die begin dit jaar nog enkele prestigieuze prijzen binnensleepte. Met die geweldige pronkstukken onder de arm, brengen ze vandaag debuutalbum Don’t Know What Hit Me uit, waarop we tien snedige nummers kunnen terugvinden met elk een stevig refrein en enkele furieuze leads op.
Wat Cloudsurfers nog specialer maakt dan een andere doordeweekse band, is dat ze nog meer uitgaan van hun eigen gevoel. Ze voelen aan wat ze op muzikaal vlak in hun nummers moeten stoppen en halen de onderwerpen voor deze plaat vooral uit hun eigen leven. Door dat gegeven ondervinden ook wij dat de band sterk naar voren komt en dat ze op die manier een indrukwekkende eigen touch geven aan hun muziek. Dat merken we meteen bij het surfy openingsnummer “Surf The Cloud”, dat ons goed warm kreeg voor de volgende negen beukers.
Dat Cloudsurfers hun inspiratie uit de Californische garagerock haalt, mag je in de eerste helft van Don’t Know What Hit Me niet verbazen. Daar vinden we bijvoorbeeld het poppy “Prices”, dat aangestuurd wordt door de magnifieke ruwe stem van frontzanger Thom Liesting, en het grungy “Sweet Tooth”, waar we de groep op een bruisende, maar strakke manier aan het werk horen, op terug. Ook de titelsong mogen we op dat gedeelte ontdekken, en dat deden we met volle teugen. Enkele spitse gitaren nemen daar een indrukwekkende hoofdrol op zich, die op hun beurt dan weer subliem worden voortgetrokken door doordringende lyrics. Door deze eerste knallers op het album, lijkt ons niets leuker dan een lekker biertje te drinken op een liveconcert van deze Nederlanders.
Al snel krijgen we door dat het viertal het album steeds een kleine metamorfose geeft vooraleer we doorgaan naar het volgende nummer. Zo horen we allerhande gedaantes steeds op verschillende momenten terug keren; de ene keer krijgen we een luchtigere single (“My Body Is Weak”) op ons bord en drie minuten later kunnen we al terug hard gaan op knoertharde meebrulmuziek (“Samples”). Don’t Know What Hit Me heeft daardoor iets unieks, maar toch knelt daar ook net het schoentje. De volgorde van de tracklist mocht wat beter aan elkaar worden gelijnd en mocht iets beter worden onderzocht.
Toch weet Cloudsurfers onze aandacht niet te verliezen en houdt het ons stevig bij het nekvel vast. Dat doen ze het best op de rechttoe rechtaan single “Shrink” en op het door King Gizzard & The Lizard Wizard geïnspireerde “Pancreas Infection”. Vooral van die laatste gaan onze ogen iets verder openstaan, want daar combineert de band felle Australische psychrock op een prachtige wijze met de rauwe vocale capaciteit van zanger Thom Liesting. Die combinatie zorgt voor een laatste hoogtepunt, want daarna daalt de groep iets verder af van hun geluid en verliezen ze met hun slottrack een klein beetje grip. Op het vreedzame “Sincere” laat het viertal zich dan ook van een heel andere en rustigere kant zien. Desondanks past het nummer niet echt in het rijtje en wordt het al snel in de vergeetput geschoven, al kunnen we niet ontkennen dat de prachtige samenzang ons heeft stil gemaakt.
Met debuutalbum Don’t Know What Hit Me brengen de jonge Nederlanders uiteindelijk toch een verrassend geheel op de markt, dat we de komende maanden nog een aantal keer terug gaan opzetten. De gepeperde gitaarmuziek van Cloudsurfers zit dan ook op een amusante manier in elkaar en zit vol met pure passie van de bandleden. Daarnaast kunnen we nog één ding zonder twijfel vaststellen; hun snedige en boeiende surfpunk zal pas honderd procent zeker in zijn plooi vallen tijdens een liveconcert. Daarmee de volgende vraag: ‘Willen jullie binnenkort alstublieft een concert plannen in België?’. Hopelijk tot binnenkort!
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
