Na zes jaar op het toneel, evenveel mixtapes en 23 omwentelingen van de zon is Maria Kelly, beter gekend als Rico Nasty, klaar voor het echte werk. Op haar eerdere platen liet ze ons al vele gedaantes zien en wist ze steeds te vernieuwen. Meer nog, ze boetseerde traag maar gestaag aan twee persona’s die samen het leeuwendeel van haar discografie vertolken. De suikerzoete Tacobella kwamen we voor het eerst tegen op Tales of Tacobella, en heeft de ruige punker Trap Lavigne (geïnspireerd door Avril) als schreeuwerige tegenhanger. Voor het ontwikkelen van deze alter ego’s spiegelde Rico zich aan poplegendes David Bowie, Tyler, the Creator en Nicki Minaj. Nightmare Vacation mag dan wel Rico’s studiodebuut zijn, eigenlijk is ze al jaren een gerespecteerd figuur in de rapwereld. Ze wist alvast onze interesse te wekken met het loeiharde “OHFR”, maar vooral de meer poppy singles “Don’t Like Me” en “IPHONE” sprongen in het oog door hun unieke stijl en vernieuwend geluid.
Rico Nasty laat ook op Nightmare Vacation zien dat ze een absolute hekel heeft aan alle hokjes in de muziekindustrie. Ze bruist van de energie, neemt nooit een blad voor de mond, en slaagt er nog maar eens in om haar ruige, prettig gestoorde stijl in een nieuw jasje te steken. De rapster is in staat om het kot helemaal af te breken, en heeft daarvoor van niemand hulp nodig. Dit alles ligt evenwel mee aan de basis van de slecht afgestemde samenwerkingen, waardoor het project toch enkele dipjes kent.
Van alle artiesten die het waagden om op een van de tracks Nightmare Vaction te springen, kunnen enkel Don Toliver en Gucci Mane zeggen dat ze het er redelijk van afbrachten. Op het honingzoete “Don’t Like Me” helpen ze Tacobella aan een dromerige pophit. De drie rappers verweven hun teksten op een waterdichte manier in het refrein, wat zorgt voor een catchy hook en een coherent geheel. Daarmee is het beste over de gastbijdrages echter gezegd. Vooral de samenwerking met Aminé is er eentje om snel te vergeten. Producer CashMoneyAP had niet meer dan een oersaaie grootstegemenedelerbeat in de aanbieding. Het tweetal kreeg het er schijnbaar ook niet al te warm van en mompelt er op los zonder al te veel overtuigingskracht of animo.
Wanneer ze op haar eentje helemaal los kan gaan zien we evenwel een Rico in topvorm. Niet toevallig werd de productie op onze favorieten verzorgd door 100 gecs-helft Dylan Brady. Hij werkte al vaak samen met Nasty en levert instrumentatie waarop ze nog net dat beetje extra kan geven. We horen beats met een hoek af, die compleet over the top zijn, en trap, pop en metal op een heerlijke manier in de smeltkroes gooien. Het beste voorbeeld en een hoogtepunt van Nightmare Vacation is leadsingle “IPHONE”. Dat de titel volledig in hoofdletters geschreven staat, is absoluut geen toeval. Op een loeiharde beat met kapotgeblazen bassen schreeuwt Rico haast de longen uit haar lijf, met een uitgelaten hyperpopknaller als gevolg. Het is het eerste nummer waarin elementen van zowel Tacobella als Trap Lavigne prominent aanwezig zijn en de twee personages elkaar naar een hoger niveau tillen.
Naarmate het album vordert krijgt Ruige Rico de bovenhand op popster Tacobella. Trap Lavigne kan op haar gekende brutale wijze alle frustraties op ons uitstorten, op staalharde beats van Take a Day Trip en 100 gecs. “If you wanna rage, let it out!”, rapt ze. Aan die gouden regel heeft ze zich duidelijk gehouden, want het gelijknamige nummer is mede dankzij de grauwe beat met uniek gitaarwerk een ideaal decor voor iedereen die nog eens robbertje wil vechten. Zelfs iemand als Rico Nasty heeft echter een gelimiteerde voorraad razernij om ons te serveren. Tegen het einde merken we dat het vat toch wat af is, en dat Nasty niet dezelfde hoeveelheid energie op tafel kan brengen als in het begin van de plaat.
Rico Nasty legt met Nightmare Vacation een al bij al geslaagde studiovuurdoop af. Ze blijft haar bijtende, rauwe geluid verfijnen en toont dat ze ook als Tacobella iets in haar mars heeft. Door de mislukte gastbijdragen en het afzakkende niveau vragen we ons evenwel af of er niet gesnoeid had kunnen worden om een project te bekomen waar we van start tot einde van zouden kunnen genieten. Gelukkig zal Rico zelf wel weten welke nummers ze live best links laat liggen, en heeft ze nu een nieuwe lading tracks met genoeg energie om tjokvolle festivalweides plat te spelen!
