© CPU – Maxim Meyer-Horn
Van vermoeidheid was er op de derde festivaldag van DOUR nog geen sprake. Ook al kwam het grootste deel van het publiek weer pas bij zonsondergang uit hun tenten, het voelde voor het eerst tijdens deze editie wat drukker aan. Muzikaal had de dag ook wat meer te bieden dan de eerste twee dagen met hoofdrollen die weggelegd waren voor landgenoten The Haunted Youth en de parallel spelende headliner Laylow.
Yung Mavu @ La Chaufferie
© Pukkelpop – Seppe Germaux – archieffoto
DOUR is deze zomer een van de weinige festivals die Yung Mavu aandoet. De twintiger uit het Antwerpse heeft zich de laatste jaren op de kaart gezet en is zelfs uitgegroeid tot een van de succesvolste Engelstalige rappers van de Lage Landen. De tent stond voor het uur van de dag goed gevuld en met opener “Declined” kreeg hij de aanwezigen snel enthousiast. Naast een dj had hij overigens ook weer Dejavu aan zijn zijde, die hier en daar kleine accenten kon zetten met zijn piano en elektrische gitaar. Er zat wel energie in het optreden, maar Yung Mavu bouwde met “Clear This Sometime” en “Nobody Like You” wel twee strategische rustmomenten in. Daarna ging het tempo weer de hoogte in en kreeg Mavu ook de energie terug waar hij op hoopte. Dat hij wat over tijd ging, frustreerde alleen de stagemanager. De rest was blij om nog wat langer van de geboren entertainer in Mavu te mogen genieten.
Erika De Casier @ La Petite Maison
© CPU – Leni Sonck – archieffoto
De festivalgangers bleken gisteren weinig zin te hebben in de Nordic pop van Erika De Casier aan de magere opkomst te zien. Nochtans is de Deense toch wel aan een opmars bezig en bracht ze recent nog een redelijk sterk album uit op het 4AD-label. Beginnen deed ze meer dan behoorlijk, maar een technisch probleem haalde haar en haar band al vroeg uit de concentratie. Ze stopte er zelfs even het concert voor om de kabel te kunnen vervangen en die stilte vulde ze met wat ongemakkelijk gebabbel met het publiek. Gelukkig konden ze zich daarna nog herpakken en kregen we de Erika De Casier te horen waar we zo naar uitkeken. Speels, eclectisch en toch nog dat tikkeltje uitdagend. Zonder materiaalpech had dit zomaar het beste optreden van de dag geweest kunnen zijn.
Rico Nasty @ The Last Arena
The Last Arena was vrijdag een hiphopbastion. Nadat het Amerikaanse duo City Morgue een klein uur eerder met hun metalrap het meer dan behoorlijk deden ondanks een voetkwetsuur, waren onze verwachtingen voor Rico Nasty er niet minder op geworden. Jammer dat ze zich in eerste instantie van haar vuile kant liet zien door ruim vijfentwintig minuten te laat te komen. Ze moest dus gretig haar best doen om dat weer goed te maken, maar dat deed ze gelukkig ook. In het begin was het nog wat zoeken om zelf in de juiste sfeer te komen, maar dat veranderde gelukkig snel. De loeiharde rappunk knalde onverwoestbaar door de luidsprekers en ook Rico Nasty deed aardig haar best. Haar stem mag dan wel wat hees geweest zijn door een intense zomertour door Europa, dat gaf de performance wel een rauwer kantje. De duizend mensen gingen helemaal uit hun dak bij nummers als “Smack A Bitch” en “OHFR”. Rico Nasty kwam (vijfentwintig minuten te laat), zag en overwon dan ook nog. Dat maak je ook niet vaak mee.
Benny The Butcher @ Boombox
Voor DOUR zakten Benny The Butcher en zijn entourage helemaal af vanuit Buffalo in de Verenigde Staten om er als vertegenwoordiger van de old school hiphop van de East Coast te tonen hoe je een echte hiphopshow geeft. Op het podium bracht hij, omringd door zijn entourage, aanvankelijk ook een boeiende show waarbij hij een paar keer scherp uit de hoek wist te komen, alleen zorgde de aanpalende Balzaal weer voor dermate veel geluidsoverlast dat de teksten van Benny weinig tot niet verstaanbaar waren. En laat net dat de primerende factor zijn waarmee de hiphopper wou scoren. Regelmatig freestylde hij tussen de nummers door, maar echt gefocust luisteren was onbegonnen werk. Ook zijn dj wou een iets te grote rol innemen door vaak net iets te aanwezig te zijn op de momenten dat Benny iets aan het doen was. Het einde kwam redelijk abrupt een kleine tien minuten voor het oorspronkelijke einde, maar echt rouwig waren we daar niet om. De klasse van The Butcher kwam er gisteren niet door zoals we hadden gehoopt, al lag dat minder aan hemzelf.
K.ZIA @ Le Labo
© CPU – Bert Savels – archieffoto
Terwijl TRYM in de Balzaal voor euforie zorgde met harde beats, verkozen wij toch voor het zachtere werk van K.ZIA om de avond in te gaan. Met een eerder dunbezaaide opkomst (zoals bijna in elke tent gisteren) was het niet meteen een grote trekpleister en ook de twintig minuten vertraging speelden niet meteen in haar voordeel. Het volk droop doorheen de show dan ook geleidelijk aan af, want ook de geluidsmix liet het afweten en zorgde ervoor dat haar stem helemaal verdween onder de instrumentatie. Zelfs de twee achtergrondzangeressen konden ons niet over de streep trekken, want het gevoel dat we van haar debuutalbum Genesis overhielden, was positiever dan onze indruk op DOUR. Het zat gisteren niet mee voor K.ZIA, want ook de afwisseling tussen trager en sneller werk was niet meteen bevorderend voor de sfeer. De halflege Labo was meer een struikelblok, dan de verdiende opstap naar iets groter.
Laylow @ The Last Arena
Eigenlijk stond Gunna geprogrammeerd als headliner van de DOUR-vrijdag, maar door verschillende juridische klachten zit hij nog zeker tot en met 2023 in de gevangenis. De Franse rapper Laylow werd dan maar tot headliner gepromoveerd en die status maakte hij ook nog eens waar. Voor het eerst was er echt eens sprake van een drukte voor The Last Arena en ook op productioneel vlak had hij aardig wat meegenomen om een flitsende show te geven. Beginnen deed hij opvallend donker met een arsenaal nummers uit zijn vijfde album L’Étrange Histoire de Mr. Anderson. Vanaf het moment dat hij door andere rappers/mc’s werd bijgestaan en ook zijn bivakmuts van zijn hoofd deed, werd het al iets opbeurender. Al is dat laatste bij Laylow natuurlijk relatief. Het publiek ging hoe dan ook helemaal wild en zong nummers als “R9R-LINE” en “SPECIAL” met volle overgave mee. Een geslaagd debuut op DOUR van Laylow die zonder enige twijfel met deze productie arena’s kan uitverkopen.
The Haunted Youth @ Le Labo
© CPU – Ine Van Baelen – archieffoto
Nadat The Haunted Youth zijn doorbraak kende tijdens putje pandemie, mag de band nu eindelijk de hype waarmaken die sindsdien rond hen hangt op verschillende festivals. Na onder andere Best Kept Secret en Rock Werchter, was gisteren DOUR aan de beurt. In Le Labo trokken de Limburgers alvast verrassend veel volk. Hun melancholische en lichtjes psychedelische indierock werd net voor middernacht weer impressionant strak gebracht met heel wat uitgerekte outro’s. Nummers als “Teen Rebel” of “Coming Home” zijn inmiddels al potentiële kanshebbers om het binnen een tiental jaren tot echte belpopklassiekers uit te groeien en met hun aankomende debuutalbum in november zal de bal met zekerheid nog wat sneller rollen.
