Het leven is simpelweg niet eerlijk. Iedereen voelt zich wel eens Nobi, de muis uit The Lion King die door Scar wordt toegesproken: ‘Life’s not fair, is it? I shall never be king and you… shall never see the light of another day.’ Zo is het vaak: waarom de ene band wel en de andere niet? Heeft het altijd met kwaliteit te maken? Om echt door te breken heb je veel nodig: een dosis geluk, timing, sterke songs, promotie en vooral keihard werken. Vaak is het net het ontbreken van een van deze factoren dat een groep tegenhoudt om bij de groten der aarde te mogen horen. Het kan erg moeilijk zijn om de pleister op de juiste wonde te leggen en om te zeggen waar precies het schoentje knelt. Daar is niet altijd een oplossing voor.
Moments is een band uit Tessenderlo die al een tijdje meedraait in de erg grote vijver van de melodische hardcore en metal. Het genre was initieel vooral bekend in de Verenigde Staten, maar vond later ook een weg naar Europa. Ook hier ontstond een broeihaard van soortgelijke bands: While She Sleeps, Bury Tomorrow en ga zo maar door. Moments is inmiddels geen onbekende meer in de Benelux en omstreken en wist al te overtuigen op festivals die niet de minste waren: Groezrock, Jera on Air, Graspop Metal Meeting en Summerblast. Na debuutplaat Hopes and Dreams uit 2015 volgde nog een ep, Outlast, maar daarna bleef het toch even stil.
Eind 2020 heeft Moments de wereld warm gemaakt voor Is There a Cure? De vier reeds geloste nummers beslaan de helft van deze ep, waardoor al duidelijk was wat we zouden kunnen verwachten. “Nemesis” kwam als eerste en bleek meteen een schot in de roos. De combinatie van de melodieuze hardcore met de nodige breakdowns zorgde hier meteen voor ware euforie. Het is deze combinatie die Moments altijd heeft beheerst, maar nu net iets anders laat klinken. Het kan ook wat aan het geluid liggen, dat net iets minder hoekig is dan vroeger. “These Walls” klinkt snediger dan de vorige singles en zal ongetwijfeld zorgen voor de nodige moshpits en meezingmomenten. “Out of Sight” is veruit het meest hardcoregeoriënteerd, terwijl “Empathy” ons deed verlangen naar Groezock. Nu nog dat pilsje en een Jägermeister.
We vroegen ons initieel af hoeveel inhoud nog over zou blijven na vier nummers, maar we kunnen je geruststellen: op Is There a Cure? staan acht kwalitatieve nummers, en er zit genoeg kracht in de onuitgebrachte helft om ons op het puntje van onze stoel te houden. Het compacte “Grey” mag de plaat op een fantastische manier openen; het explodeert letterlijk na tien seconden in je gezicht en laat geen moment los. “The Remedy” functioneert als een overgang naar “Strung Out”, waarin ongetwijfeld het meeste ruimte gelaten is voor de fans om tijdens optredens los te gaan. Afsluiter “The Suffering” verdient een speciale vermelding door het over een iets andere boeg te gooien; het klinkt een stuk radiovriendelijker dan we gewoon zijn. Net door die hitgevoeligheid in combinatie met het uitgesponnen einde is het een mooie afsluiter geworden.
Moments stelt nooit teleur, en deze keer gaan de Limburgers zelfs een stapje verder. Er zit meer lef en variatie in deze ep en het geluid klinkt een stuk minder artificieel en hoekig dan voorheen. Met teksten die gaan over geestelijke gezondheid, gerechtigheid, mensenrechten, vrijheid van meningsuiting en klimaatverandering zijn het ook niet zomaar wat holle woorden verpakt in liedjes. We twijfelen er niet aan dat deze acht nummers de groep nieuwe kansen zullen opleveren.
