BTS is een van de bekendste bands van het moment en zeker binnen k-pop staat het zevental aan de top. Jin, Jimin, V en Jungkook zingen terwijl Suga, J-Hope en RM rappen. Die laatste is eveneens de leider van de groep en net als de rest danst hij bij optredens over de hele wereld alsof zijn leven ervan afhang. BTS bracht voor het eerst een album uit in 2014 en zoals je zou verwachten van een Koreaanse groep, zongen ze daarop in het Koreaans. Enkele maanden later volgde er een Japanse variant op die plaat en ook de drie andere albums die ze sindsdien uitbrachten kregen een Japanse tegenhanger. Eerder dit jaar bracht BTS al MAP OF THE SOUL: 7 (in het Koreaans) en MAP OF THE SOUL: 7 – THE JOURNEY (in het Japans) uit. Vandaag is het alweer tijd voor een nieuw album. BE is zo het negende in zes jaar. Daarnaast bracht de band sinds 2014 nog eens vijf ep’s uit.
De laatste jaren is ’s werelds favoriete Koreaanse zevental dus druk bezig geweest, maar ook zij moesten het de afgelopen maanden wat rustiger aan doen nadat de wereldtournee in het teken van MAP OF THE SOUL: 7 werd uitgesteld. BTS vond er niets beter op dan in de vrijgekomen tijd een album op te nemen over hoe hard ze hun fans missen en over dat het terug beter zal worden, ondanks dat we nu in een rotte situatie leven. De boodschap mag dan wel wat melig zijn, de band focuste voor het eerst wel meer op het maken van de muziek zelf en op het visuele aspect van BE.
BE lijkt uit twee delen te bestaan die van elkaar worden gescheiden door “Skit”, een ‘lied’ waarop er zonder muziek een gesprek aan de gang is. Alle liedjes ervoor zijn eerder rustig; die erna wat energieker, waardoor samenhang niet binnen handbereik ligt. “Life goes On” opent het album. BTS heeft het hier over een toekomst waarin de wereld weer normaal zal zijn. Na de pandemie zullen we ons corona haast niet meer herinneren, maar voor het zover is moeten wij, de wereld en de fans in het bijzonder, herstellen. Die boodschap gaat gepaard met een leuk deuntje: we kunnen stellen dat BE goed begint.
Op “Blue & Grey” zingt BTS dat ze zich ‘heavier’ voelen en dat ze ‘happier’ willen zijn. De Zuid-Koreanen tonen onder andere op dit lied hun emotionele kant. De song gaat over een burn-out en als je weet hoe het er bij k-pop achter de schermen aan toegaat, zou het je niet mogen verbazen dat deze groep twintigjarigen over een (te) hoge werkdruk zingt. Ook op andere tracks hebben de leden van BTS het over hun gevoelens, zoals het missen van fans op “Stay” en “Telepathy”. In tegenstelling tot op de andere nummers, komt de emotie hier niet melig, maar oprecht over.
Het tweede deel van BE is minder rustig en sluit meer aan bij (westerse) popmuziek. Afsluiten doet BTS met “Dynamite” en zo wordt er met een van hun grootste hits op het einde een climax bereikt. Voor het zover is moeten we onder meer “Telepathy” doorploeteren. Of je nu iets verstond van de eerste reeks liedjes op BE of niet, de muziek bracht tenminste telkens een gevoel met zich mee. Op “Telepathy” is dit echter niet het geval. Een doordeweekse beat zorgt ervoor dat onze dansbenen nog iets langer stilstaan. Ook “Stay” is muzikaal geen al te bijzonder lied. Het lijkt op een samenwerking met een of andere dj die van voorspelbare muziek houdt, maar nee, ook hier is het BTS die gewoonweg niet verrassend uit de hoek komt.
Ondanks dat “Dis-ease” geen slecht nummer is, moet de tweede helft van BE het dus vooral van “Dynamite” hebben. De hit is een leuke popsong die, hoewel hij niet al te origineel is, wel zorgt voor een glimlach. Ook tekstueel is deze song geen misser, want met verwijzingen naar onder meer LeBron James, The Rolling Stones en King Kong resulteert hij in een toffe tekst. We vragen ons wel af wat er nog bijzonder is aan een Koreaanse groep wanneer ze een nummer volledig in het Engels uitbrengen. K-pop lijkt zo nu en dan gewone, westerse pop te worden. Zeker dan mist het iets dat de muziek speciaal maakt.
BE is geen fantastisch album, maar wanneer je weet dat dit een quarantaineproject is en er dit jaar al twee langspelers werden uitgebracht, is dat wel te begrijpen. Aan het begin van hun negende plaat komt BTS wat origineler uit de hoek dan op de tweede helft, waardoor die bijna te verwaarlozen is. Toch komen er doorheen het album zo nu en dan toffe teksten naar voren. BE is een langgerekte ep die met enkele nummers minder wellicht meer waard was geweest. BTS nam voor het eerst het heft wat meer in eigen handen en dat is uiteraard iets positief. We hopen dat ze zelf verder gaan experimenten met muziek en een eigen sound kunnen ontwikkelen, waardoor ze zich meer kunnen onderscheiden van andere popacts.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
