RM en J-hope brachten al een soloplaat uit, V en Jimin elk een ep. Vandaag is het de beurt aan het jongste lid van BTS: Jung Kook. Zijn langverwachte album is er en dat is er direct eentje met heel wat features. De Zuid-Koreaan kende net zoals alle andere leden zijn debuut in 2013, maar brak samen met hen pas internationaal door rond 2017. Ondertussen zijn ze een van de meest begeerde groepen ter wereld, al is een deel ervan momenteel bezig met zijn dienstplicht te vervullen. Jung Kook zelf heeft nog even de tijd en werkte daardoor aan zijn solodebuut. Eerder kregen we daaruit al enkele singles te horen, waaronder “Seven” met Latto. Vandaag is er de volledige debuutplaat in de vorm van GOLDEN.
Als lid van een groep is een debuutplaat het moment om jezelf als artiest op zich uit te drukken. RM deed dat iets beter dan J-hope, maar bij Jung Kook wisten we niet goed wat te verwachten. Want hoewel “Seven” direct aansloeg, hadden we bij “3D” onze twijfels. Die laatste gevoelens gooit Jung Kook helemaal weg door elk nummer een verdiende plaats te geven op GOLDEN.
“3D” vonden we als single niet top, maar door de opeenvolgende tracks op GOLDEN – “Closer to You” (feat. Major Lazer) en “Seven” (feat. Latto) – krijgt het nummer wel meer betekenis. De plaat zit vol emoties, al ligt de nadruk vooral op het romantische. Het is een rit doorheen een relatie, met alle hoogte- en laagtepunten dat daarbij komen kijken. In de openingsnummers horen we een zwoele, sensuele Jung Kook die haast in ons oor fluistert hoe sterk zijn liefde voor iemand is. Binnen BTS had hij lang de reputatie van ‘onschuldige jongste’, een titel die hij met gemak van zich afschudt met GOLDEN. Vooral op de samenwerking met Major Lazer, waar de Zuid-Koreaan letterlijk fluisterend zingt, komt hij heel uitdagend over en lijkt het alsof hij iemand probeert te verleiden.
De rode draad van GOLDEN is een relatie, al moeten we ons niet verwachten aan liefdesliedjes vol clichés. Terwijl de eerste helft van de plaat de mooie zijde van een relatie laat zien – het gevoel wanneer je verliefd wordt, alle dagen intiem zijn en het zelfs warm krijgen van gewoon naast die persoon te staan – horen we in de tweede helft een minder gelukkige Jung Kook. Zijn relatie zwakt af en de nadruk ligt hierbij op de negatievere gedeeltes. Dat doet hij niet plots; zoals een rollercoaster stijgen we eerst langzaam op met verleiding, bereiken we een hoogtepunt, om daarna naar beneden te vallen en enkele keren in een looping terechtkomen. De afdaling begint bij “Please Don’t Change”, een titel die we letterlijk mogen nemen, waarna “Hate You” en “Somebody” als zware, emotionele mokerslagen binnenkomen. De relatie is niet meer en zinnen als ‘We both know / … / It’s time to let go’ maken dat nog pijnlijker, want het klinkt alsof de zanger tegen zijn zin afscheid neemt.
Een andere reden waarom die laatste twee tracks eruit springen, is vanwege hun sound. De ommekeer van de plaat begint met zachte ballades, de ene met een emotionele piano en de ander met een rustige beat. Dit staat in stevig contrast met wat we voorheen te horen kregen: dansbare en vrolijke muziek. Hoewel zo’n tegengestelden heel vreemd zou klinken op een gewone plaat, vullen de twee tegenpolen elkaar hier perfect aan: de mooie en de slechte kanten van een relatie. Toch moeten we niet enkel emotionele liedjes verwachten. “Please Don’t Change” is bijvoorbeeld inhoudelijk zwaar, maar steekt Jung Kook mede dankzij DJ Snake in een energiek en haast vrolijk jasje. “Standing Next to You” klinkt dan weer behoorlijk groovy en op het randje van discopop.
Inhoudelijk hebben alle liedjes op GOLDEN iets gemeen, maar qua muziek toont Jung Kook dat hij van alle markten thuis is. Toch klinkt het als een goed geheel omdat hij langzaam afwisselt. Hij opent sterk, schakelt subtiel over naar enorm dansbaar, last een zachte intermezzo in en eindigt met subtiele melancholie. Het dansbare is bijna overal aanwezig, maar in verschillende maten. Bij de discopop van “Standing Next to You” was dat bijvoorbeeld sterker dan pakweg “Somebody”. Verschillende invloeden dus, maar bijna altijd met een gevoel van ritme. Het zorgt voor variatie met een punt van herkenning.
De opbouw van zijn verhaal zorgt ervoor dat slotnummer “Shot Glass of Tears” nog harder binnenkomt. De relatie is over en Jung Kook richt zich naar alcohol om zijn pijn weg te drinken. Het klinkt melancholisch en doet terugdenken aan vrolijkere momenten, namelijk de nummers die we aan het begin hoorden. Zijn conclusie hierbij is ook dat alles tot een eind komt, zo ook dit geniaal pijnlijke album.
Jung Kook slaagt erin op GOLDEN om niet enkel zijn reputatie als brave jongen uit BTS van zich af te schudden, maar creëert een volledig verhaal dat ons van begin tot einde meeneemt. We horen invloeden uit verschillende genres, wat toont dat hij solo wel graag experimenteert, al doet hij het subtiel genoeg zodat de plaat nog steeds als een samenhangend geheel aanvoelt. GOLDEN is een gouden plaat en daar zullen we nog even naar luisteren, met de nodige gevoelens die we onderweg tegenkomen.
Facebook / Twitter (X) / Website
Ontdek “Standing Next to You”, ons favoriete nummer van GOLDEN, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
