InstagramInterviewsUitgelicht

Interview Groove Armada: ‘Geen tributeband die hits komt aframmelen’

Begin oktober presenteerden de heren van Groove Armada hun nieuwe langspeler: Edge Of The Horizon. Het was ondertussen al tien jaar geleden dat dit legendarische duo, dat vaak in éen adem genoemd wordt met internationale topacts zoals Basement Jaxx, The Chemical Brothers of The Prodigy, nog eens album uitbracht. In de tussentijd keerden de Britten terug naar hun underground-roots. Hun focus verschoof van liveconcerten naar dj-sets en ze brachten terug housemuziek uit op kleinere labels. Dat ze nog eens in de studio doken voor een volwaardige langspeler, kan dus makkelijk als ‘groot nieuws’ bestempeld worden, én vormde voor ons het ideale excuus voor een interview met de helft van dit iconische duo: Andy Cato!

Het is ondertussen tien jaar geleden dat jullie nog eens een album uitbrachten, was het een bewuste keuze om dit na tien jaar te doen of was dit eerder een toevalstreffer?

Eigenlijk is dit puur toevallig, alles is namelijk heel natuurlijk verlopen. Het zit zo: na ons vorige album, tien jaar geleden, merkten we dat bij onze liveshows het dak er niet meer af ging zoals voorheen. We zaten toen in EDM-hoogdagen en vaak speelden we na dj’s die van in het begin op maximum volume draaiden, vuurwerkshows hadden, noem maar op. Dit alles gaf ons het gevoel dat onze live-hoogdagen voorbij waren, we amuseerden ons gewoon minder. Daarom zijn we ons terug gaan focussen op onze dj-sets. We draaien al housesets sinds de jaren ’90 en een tijd lang draaiden we meer op underground-evenementen. We zijn echter nooit het contact met onze liveband verloren en zijn elkaar als vrienden blijven zien. Op zo’n avond samen ontstond het idee om terug een aantal kleine liveconcerten te doen en dit bleek ons zo’n voldoening te geven dat we besloten een nieuw album te maken. Maar een echt plan is er dus nooit geweest.

De trip-hop-, hip-hop- en dub-invloeden vanop jullie eerste albums zijn minder en minder te vinden in jullie recenter werk. Kiezen jullie bewust voor een volledig andere benadering?

Dat klopt! Dit komt denk ik vooral omdat we tegenwoordig meer vanuit een band-mentaliteit werken. We vertrekken vanuit de optiek dat onze songs ook live gebracht zullen worden. Daarnaast zijn we ook grotendeels afgestapt van het samplen omdat dit na verloop van tijd niet meer uitdagend genoeg is. Samplen kan ook behoorlijk beperkend werken, want je kan nog ergens naartoe willen met een track, je hangt nu eenmaal vast aan de sound van je sample, op een gegeven moment werkt het remmend op je creativiteit.

Het is geen geheim dat jullie grote houseliefhebbers zijn, en de afgelopen jaren waren jullie met releases op bijvoorbeeld Moda Black ook meer present in de underground. Toch is er op dit album geen housemuziek te vinden, hoe komt dit?

Het klopt inderdaad dat wij grote housefans zijn, maar house had voor ons geen plaats op dit album. Een album is voor ons iets dat je van begin tot einde moet kunnen luisteren, waar een logica en gevoel in zit. House paste gewoon niet bij de stemming die we wilden creëren. Maar wees gerust, uiteraard zijn er uit onze probeersels ook housetracks voortgevloeid, en we zijn van plan deze in de nabije toekomst te releasen.

Welke stemming wilden jullie dan wel scheppen op dit album?

Dit album kan je zien als een grote ode aan de eighties muziek. We draaien al lang mee en hebben een pak goede feestjes gehad op onze tourbus. Daarop was er één constante: de sound van de eighties. Voor dit album hebben we gebruik gemaakt van de vier grote klassieke synths uit die periode en hebben we van deze sound iets uniek proberen maken.

Productie-gewijs zitten jullie tracks altijd sterk in elkaar. Naar welke producers kijken jullie zelf op?

Er was ooit een tijd waarin muziekproducers écht experts waren, bijna laboranten. Het is pas als je zelf muziek in de studio opneemt, dat je gaat beseffen hoe moeilijk het is om bepaalde sounds zodanig op te nemen dat ze echt klinken zoals je wil; ik denk bijvoorbeeld aan drums. Ik kan mij echt verbazen over hoe geweldig albums van artiesten als pakweg The Beatles opgenomen zijn, maar hetzelfde geldt evengoed voor veel seventies disco. Een voorbeeld van een hedendaagse band die hier ongelofelijk sterk in is, is LCD Soundsystem. Zij vormen zeker een bron van inspiratie voor ons. Een ander voorbeeld is recentere Amerikaanse hiphop, mijn dochter luistert er constant naar en het valt mij toch wel op hoe goed het allemaal geproducet is. De balans tussen kick en bas zit bijvoorbeeld heel strak in die tracks.

Jullie krijgen weleens het etiket van ‘big-room’. De groten als Underworld, The Chemical Brothers of The Prodigy draaien nog steeds mee, maar het valt wel op dat er niet echt een nieuwe generatie klaarstaat. Denken jullie dat dit genre aan zijn einde toe is?

Wel, tegenwoordig is dancemuziek enorm populair. Het is bijvoorbeeld niet ongewoon dat dance-acts en dj’s grote festivals afsluiten. Bovendien leven we in tijden waarin alles hypersnel kan gaan en je met één hit van de ene op de andere dag wereldberoemd kan worden, waardoor jonge artiesten soms in een mum van tijd aan de top staan. Probleem is dat een liveshow nu eenmaal veel tijd en voorbereiding vergt, en het allemaal gewoon zo snel gaat dat die tijd er niet is. Carrières worden zo snel gelanceerd dat jonge mensen simpelweg de tijd niet hebben om een liveshow in elkaar te steken.

Iets wat wel meer ouwe rotten doen, is een label starten. Wat maakt dat jullie dit niet doen?

Het idee heeft zeker op tafel gelegen, maar uiteindelijk zagen we het onszelf gewoon niet doen, om meerdere redenen. Eerst en vooral hadden we er gewoon de tijd niet voor en ten tweede willen we doen wat we graag doen. Promo maken en bezig zijn met social media behoren niet tot die zaken die ons energie geven. We hebben wél ons eigen festival gelanceerd: Lovebox. Dat was behoorlijk gestoord want op een gegeven moment kwam er 75.000 man naar Londen voor iets dat wij georganiseerd hadden.

Een eigen festival, een Grammy-nominatie, een Fabric- en Late Night Tales-compilatie, … Heb je soms het gevoel dat er niet meer veel te bereiken valt in de muziekwereld?

Het draait voor ons niet echt om zaken bereiken, maar gewoon om doen wat we graag doen en waar we goed in zijn. Live spelen kan zoveel voldoening geven. Vorig jaar speelden we bijvoorbeeld op Boomtown op een stage voor 40.000 man, en dat voelde gewoon geweldig. Zolang hetgeen we doen relevant en fris blijft, willen we voort blijven doen. We willen geen tributeband worden die haar grootste hits komt aframmelen.

Betekent dit dat jullie oude klassiekers skippen tijdens concerten?

Klopt, we skippen ze of spelen er volledig nieuwe versies van. Op internet kan je een concert van ons in Brixton Academy vinden, als je dat bekijkt zal je merken dat veel van onze oudere tracks in een ander jasje gestoken werden.

Een tijd geleden uitten verschillende Britse artiesten, waaronder ook Fatboy Slim, hun ongenoegen over het gebrek aan steunmaatregelen voor de muziekwereld in deze tijden. Sluiten jullie je aan bij hun standpunt?

Ik heb inderdaad het gevoel dat de muziekwereld weinig tot geen steun krijgt. Ik heb ook al een pak schrijnende verhalen gehoord, mensen die hun huis hebben moeten verkopen bijvoorbeeld. Het gaat hierbij trouwens niet alleen over artiesten, maar ook over iedereen die betrokken is bij de organisatie en opbouw van evenementen. Nu, ik besef ook dat de muziekwereld absoluut niet de enige getroffen sector is, en ik vermoed dat een simplistische oplossing als drukken en uitdelen van geld ons er ook niet zal brengen. Het is gewoon een heel complexe situatie.

Hoe zit het in Groot-Brittannië met de houding tegenover dancemuziek in het algemeen? Ik denk aan de tijdelijke sluiting van nachtclub Fabric een tijd geleden, omwille van een drugs-gerelateerd overlijden.

Dat er echt een anti-gevoel heerst in de politiek ga ik niet beweren, maar ik denk wel dat er veel onbegrip is. Naar aanleiding van verschillende lockdownfeestjes werden er door politici bijvoorbeeld weleens uitspraken gedaan over hoe alle niet-essentiële zaken stilgelegd moeten worden. Daar zit het hem volgens mij. Ik denk dat evenementen wél essentieel zijn. Het is een van die zaken die de maatschappij samenbrengt en samenhoudt. En helaas zitten er in politiek denk ik veel mensen die in hun leven een ander pad bewandeld hebben en weinig tot nooit in aanraking kwamen met het uitgaansleven en de muziekwereld. Dat resulteert volgens mij in veel onbegrip.

Laatste vraagje: wat zijn de plannen nu de releaseconcerten gecanceld zijn?

Alle concerten worden verplaatst naar volgend jaar!

 

Edge Of The Horizon verscheen op 2 oktober, hieronder kan je het volledige album streamen.

Related posts
FeaturesInterviewsUitgelicht

Interview Murdock: 'Door de keihard evoluerende techniek kunnen we de Rampage-bezoekers elk jaar opnieuw omverblazen'

Het jaar is nog niet eens zo ver gevorderd, maar voor dj-producer en Rampage-oprichter Murdock moet er al heel wat mislopen opdat…
FeaturesInterviewsUitgelicht

Interview Reinel Bakole: 'Ik ben nog op zoek naar mijn publiek'

Zangeres, danseres, kunstenares… de Belgisch-Congolese Reinel Bakole laat zich niet in hokjes plaatsen. De voorbije jaren werkte ze aan het bouwen van…
FeaturesInterviewsUitgelicht

Interview ELOI: 'Spelletjesavonden zijn het nieuwe uitgaan'

De autodidactische producer ELOI stak in 2020 haar kop boven het muzikale water. Zwevend tussen rock, hyperpop en rave bouwde de Franse…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.