AlbumsRecensies

Kylie Minogue – Disco (★★★): Weinig diverse ode aan Studio 54

Toen ze op zestienjarige leeftijd voor het eerst in Neighbours verscheen, had niemand gedacht dat bijna veertig jaar later er nog steeds honderdduizenden fans uitkeken nieuwe muziek van Kylie Minogue. Ondanks dat ze in die soap eerder stoer overkwam, is de ‘Princes of Pop’ voornamelijk bekend voor haar dansbare popmuziek en optredens vol glitter and glamour. Ondanks dat de grote hits de laatste tijd elkaar minder snel opvolgden dan twintig of dertig jaar geleden heeft de ondertussen 52-jarige superster nog steeds een grote aanhang. In 2019 zorgde ze voor een van de meest sfeervolle optredens van Rock Werchter en later dat jaar was ze headliner op Glastonbury. Naar goeie gewoonte zond BBC dat jaar veel optredens uit van op dat festival en die van Kylie was de meest bekeken show ooit.

Er gebeurden al heel wat slechte zaken in 2020, maar toen Kylie Minogue haar terugkeer naar discomuziek aankondigde, sprong menig fan een gat in de lucht. Na een slippertje richting countrymuziek krijgen we op Disco terug een Kylie te horen die wat bekender aanvoelt. Voor haar vijftiende langspeler nam Minogue bovendien het recht wat meer in eigen handen en schreef ze tijdens de lockdown niet alleen mee aan alle nummers, maar stuurde ze haar project ook aan de technische kant bij.

Bij disco denken we vrijwel meteen aan dansen en dat gaat vlot op dit album. Ondanks dat het ene lied meer dansbaar is dan het ander, kan je je benen zeker goed losgooien tijdens een luisterbeurt van Disco. Openen gebeurt met “Magic” en na een mysterieuze intro krijgen we een eerste leuke beat te horen. Eens Kylies herkenbare stem te horen is, zijn we echt vertrokken voor een veertig minuten durende reis naar een moderne versie van de jaren zeventig. Het is er een zonder echte hoogtepunten, maar ze bevat ook geen dieptepunten.

Ondanks dat bepaalde liedjes wat meer in de smaak vallen dan andere, zijn er niet echt nummers die eruit springen. Disco is niet eentonig, maar het is wel allemaal wat gelijkaardig aan elkaar waardoor het album zeker als één geheel overkomt. In dat opzicht slaagt Kylie waar ze vroeger faalde, maar een uitschieter naar een ander genre had misschien geen kwaad gekund. Een rustig pianoliedje of iets met akoestische gitaren zou een aangename afwisseling zijn geweest. De elektrische gitaar op “Where Does The DJ Go?” zorgt dan ook niet alleen voor een funky element, maar is op een niet al te duidelijk manier eens iets anders.

Kylie Minogue liet zich inspireren door de legendarische Studio 54. Naast een letterlijke vermelding van die discoclub op “Dance Floor Darling” hangt er doorheen Disco ook een gelijkaardige sfeer dan degene die we ons inbeelden wanneer we aan Studio 54 denken. Zo gaan onder meer “Real Groove” en “I Love It” over dansen, maar ook doorheen een hoop andere nummers wordt ernaar verwezen. Ondanks dat Minogue reeds vorig jaar aan haar vijftiende album begon te werken, wou de Australische dat Disco kon fungeren als een ontsnapping uit het hele corona gebeuren.

Kylie Minogue zou Kylie Minogue niet zijn als ze niet over de liefde zong en dat is ook op Disco een belangrijk thema. Onder andere “Monday Blues”, “Celebrate You” en “Say Something” gaan over romantische gevoelens. De ene keer gaat de tekst letterlijk over liefde, maar op bijvoorbeeld “Supernova” gebeurt dat aan de hand van metaforen. De Princes Of Pop is nooit de artieste geweest die bekend stond om haar teksten en ook op Disco lijkt de focus niet op het tekstgedeelte te liggen. Ondanks dat hetgeen dat uit Kylies mond voorkomt niet vernieuwend is, is de manier daarop wel wat opgefrist. Op onder meer “Supernova” maakt Minogue gebruik van een stemfilter waar ze het ene moment in dialoog mee lijkt te gaan, maar wat later wordt die eerder een tweede stem.

Waar voorganger Golden niet al te samenhangend was, is Disco dat zeker en vast wel. De nummers op het vijftiende album van Kylie Minogue zitten telkens vrij goed in elkaar, maar zijn zowel muzikaal als tekstueel gezien allemaal vrij gelijkaardig. Er wordt gezongen over liefde en over dansen, twee thema’s die ook in het verleden al aan bod kwamen in haar muziek. Doordat de thema’s regelmatig op andere manieren worden belicht, wordt het niet eentonig. Toch waren de jaren zeventig meer dan alleen dansen met je geliefde in Studio 54, dus andere thema’s waren ook welkom geweest. Een sfeervolle langspeler is Disco in ieder geval wel, maar iets meer diversiteit had geen kwaad gekund.

Facebook / Instagram / Website

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

1268 posts

About author
braaf zijn hé
Articles
Related posts
LiveRecensies

L'Impératrice @ Ancienne Belgique (AB): Pulserende discotheek

Wie bij onze zuiderburen de term ‘nu-disco’ in de mond neemt, noemt eigenlijk in dezelfde adem L’Impératrice. De Franse electropopgroep uit Parijs…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Kylie Minogue - Tension II (★★½): Op de hype surfen

Sinds eind jaren tachtig is Kylie Minogue een vaste waarde in de muziekwereld. Dat wordt vandaag verdergezet met ondertussen een zeventiende langspeler….
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single The Blessed Madonna & Kylie Minogue - "Edge of Saturday Night"

Vorig jaar loste Kylie Minogue haar recentste album Tension met revivalhit “Padam Padam“. Ondertussen heeft de Australische zangeres dit jaar ook al…

2 Comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.