Dat rockbands in Engeland als paddenstoelen uit de grond schieten is geen geheim meer. Sinds 2012 staat ook Nothing But Thieves in dat rijtje van beloftevolle bands. Na twee succesvolle platen zouden de Britten het dit jaar rustiger aan doen, maar hun derde langspeler Moral Panic ligt sinds vrijdag alweer in de rekken. Lang hebben ze dus niet stilgezeten. Ondanks dat het album vorig jaar reeds geschreven was, zijn veel nummers een weerspiegeling van de huidige maatschappij.
Gefeliciteerd met het nieuwe album! Wat is de betekenis achter de titel Moral Panic?
Conor: We hadden reeds enkele nummers geschreven waaronder “Moral Panic” en we voelden toen, en nu nog steeds, dat het nummer alles samenvat waar we over schreven. Het geeft een beeld van onze ideologie en gevoelens als band over dingen die ons momenteel op grote schaal bezig houden. Zeker nu we in een maatschappij leven waarin we op een overdreven manier met elkaar verbonden zijn door sociale media.
Na het beluisteren van het album horen we dat jullie gebruik maken van verschillende stijlen doorheen de nummers. Is dat iets waar jullie bewust mee aan de slag gingen of kwamen die geluiden spontaan tijdens het proces?
Conor: Onze producer Dom (Dominic Craik, gitarist) is zeer creatief. Hij werkt met zowel hiphop- als popartiesten, dus hij is steeds op de hoogte van wat leeft, aanspreekt en nieuw is in de muziekwereld. Zijn kennis is een grote meerwaarde in onze band. Hoe Dom ermee aan de slag gaat, is zeer vernieuwend. Hij is een van de personen die rock op een moderne manier naar voor schuift en daar kan ik hem alleen maar voor bewonderen. Ik ben van jongs af aan ook steeds beïnvloed door r&b, hiphop en soul en dat merkte ik tijdens het schrijven van de nummers. We proberen als band ook steeds onze grenzen te verleggen. Het is niet aangenaam om te luisteren naar een rockband waarvan heel het album hetzelfde klinkt, dat is gewoon saai. Elke persoon binnen onze band heeft een andere persoonlijkheid, dus wanneer we samenkomen, vloeien al deze persoonlijkheden samen en voel je dingen ook anders aan. Ik denk dat dat de reden is waarom Nothing But Thieves zo elastisch klinkt.
Het nummer “Unperson” gaat over het feit dat we gelimiteerd zijn in onze vrijheden. Is dat een verwijzing naar de tijd waar we vandaag in leven?
Conor: Het gaat meer over de digitale karikatuur waarin we ons bevinden. Over hoe we het internet voeden en het internet ons voedt. We worden deel van de online wereld omdat het verslavend is. Je krijgt notificaties op je computer en gaat er meteen op in, we betalen voor advertenties en noem maar op. Je merkt het wanneer je thuis zit en je trekt je even weg van het scherm waaraan je gekluisterd zit. Dan zie je alle personen rondom jou hetzelfde doen als wat jij net deed. Iedereen rondom jou krijgt dezelfde informatie, maar niet via elkaar, wel via dat scherm. Dat maakt je gewoon hetzelfde als iemand anders. Je lijkt wel gek als je geen deel wil uitmaken van dat systeem. Dat voelt vreemd aan. Laatst was ik in een hotel en besloot ik mijn gsm niet mee te nemen naar het ontbijt. Er zaten ongeveer dertig personen samen met hun familie, te scrollen op het internet. Ik voelde me raar omdat ik dat niet deed. Voor mij is het album een soort spiegel voor dat soort dingen. Het stelt de vraag: ‘Ga je hier mee akkoord? Wil je echt hetzelfde zijn als elke andere persoon? Wil je deze grote bedrijven blijven voeden?’ Dat klopt gewoon niet.
Heeft het jaar 2020 nog op een andere manier invloed gehad op het schrijven van het album?
Conor: Rechtstreeks niet, aangezien het album vorig jaar al af was. Het is echter interessant, want het album past nog beter in deze tijd dan in de tijd dat we het schreven. In de beginperiode van dit jaar voelden we het water al warm worden, nu is het aan het overkoken. Hoewel we toen al dachten dat het er erg aan toe ging, denk ik dat er binnenkort in november nog iets erger op ons staat te wachten in Amerika. Dat is ook waarom het album zo goed in deze tijdsgeest past, omdat het geschreven is over dezelfde dingen waar we toen ook al mee zaten. Alleen waren we toen in ontkenning, maar zoals je ziet is er nog steeds niets veranderd.
Jullie benaderen in jullie nummers soms zware thema’s zoals eenzaamheid en geestelijke gezondheid. Zijn dat thema’s waar jullie zelf veel mee te maken krijgen?
Conor: Zeker en vast. Vooral het schrijfproces van Broken Machine, ons vorige album, ging zeer vlot omdat we letterlijk schreven vanuit onze eigen ervaringen. Veel dingen vielen toen uiteen, zowel als band als op persoonlijk vlak. Het ging mentaal alles behalve goed. We vonden de eigen versie van onszelf niet aangenaam en hadden ook geen goede relatie meer met de mensen om ons heen. Daarom was het makkelijk om het album te schrijven, omdat we veel van onze ervaringen konden beschrijven in onze muziek. Dus ja, het is zeker belangrijk om als band zo’n thema’s aan te kaarten. Het album Moral Panic is meer uitgaand. Het gaat niet echt over politiek, het gaat over hoe wij als mensen erop reageren en hoe wij het zien. Dus alles wat we schrijven is op een of andere manier wel een reflectie van wat we voelen. We proberen het gewoon herkenbaar te maken voor andere mensen die hetzelfde voelen. Aan de andere kant vind ik het ook wel interessant om iets te schrijven over iets actueel, maar dan heb je het nadeel dat het na verloop van tijd niet meer relevant is. De ideale nummers die je als band kan schrijven, zijn de nummers die herkenbaar zijn voor elke generatie.
Even iets anders. Jullie namen een alternatieve versie op van “Impossible”, samen met een groot orkest. Hoe verliep die samenwerking?
Conor: Ongelofelijk! We stonden al een tijdje in contact met Amazon Music en ze vonden het nummer “Impossible” geweldig. Ze vroegen ons om het nummer op te nemen in de Abbey Road Studio’s in Londen. Dat was voor ons een hele grote eer en prestatie als je ziet wat voor grote bands ons dat al voordeden. Je kent ook de geschiedenis van de studio, al de foto’s van verschillende artiesten aan de muur voelden heel intimiderend aan. Eenmaal we daar binnen waren met al dat ongelofelijk opnamemateriaal, voelde het heel goed om deel uit de maken van die omgeving en geschiedenis, ook al was het maar een klein deel. We werkten samen met Rosie Danvers, een geweldige componiste die al veel van mijn favoriete nummers dirigeerde, onder andere enkele op het album van Michael Kiwanuka. Dus om haar in de studio te hebben, werkend aan ons nummer, was een droom.
Is er een kans dat er in de toekomst nog meer zo’n samenwerkingen komen?
Conor: We hebben nog niets concreet gepland, maar aangezien het zo goed klonk met ons geluid en mijn stem is het sowieso wel iets om in het achterhoofd te houden. Het zou interessant zijn om ooit eens een concert te geven met orkestrale begeleiding, maar dat is voorlopig nog een vage droom.
Heb je een favoriet nummer op het album?
Conor: Er zijn er een paar, maar vooral “Free If We Want It”. Ik denk dat je doel als songwriter in een band is om mooie en simpele nummers te schrijven, hoewel dat heel moeilijk is. Je kan soms heel hard overdrijven en iets veel te ingewikkeld maken. Wanneer je een nummer schrijft dat geweldig is, maar heel simpel geschreven zoals bijvoorbeeld Fleetwood Mac; enkele akkoorden en een goede songtekst, dan krijg je een hit. Ik denk dat “Free If We Want It” op een of andere manier ook zo’n nummer is. Slechts enkele akkoorden, repetitieve deuntjes en geen al te ingewikkelde gitaarlijnen. Toch komt het nummer goed binnen omdat het zo’n overtuigende tekst heeft. Ik heb ook een deel van mezelf in dat nummer achtergelaten dat ik niet meer terug hoef te hebben. Dat voelt zeer goed om naar de luisteren, maar het voelde voor mij ook therapeutisch aan om het te schrijven. Mijn hart en ziel zit in dat nummer dus daar ben ik zeer trots op.
Dan heb je ook nog “Can You Afford To Be An Individual?” wat totaal het tegenovergestelde is. Het bevat alles waar ik van hou in een rocknummer. Het is een mix van Rage Against the Machine, Jeff Buckley en Queens of the Stone Age. Het is een heel cool nummer waar we zeer trots op zijn. Als iemand anders het zou uitbrengen zou ik er ook fan van zijn.
Bedankt, we hopen jullie snel weer te verwelkomen in België!
Conor: Dat hoop ik ook!
Op 28 en 29 oktober doet Nothing But Thieves een aantal streams, waarin ze Moral Panic aan je voorstellen. Op zondag 4 juli staan de mannen (hopelijk) op Rock Werchter 2021!
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.