AlbumsRecensies

Matt Berninger – Serpentine Prison (★★★★): Binnenkijken bij brombeer Berninger

Over een artiest als Matt Berninger hoeven we wellicht geen al te lange inleiding te schrijven. Met zijn bariton geeft de inmiddels 49-jarige Amerikaan The National eigenhandig een groot deel van zijn identiteit mee. Live gaat de man daarnaast altijd steevast op zoek naar een evenwicht tussen de gin-tonic te veel, toonvastheid en een genadig evenwichtsorgaan. Met Brent Knopf vormde hij een vijftal jaar geleden het duo EL VY, om met Return to the Moon een compilatie van uitspattinkjes de wereld in te sturen. Vandaag horen we een hele andere Berninger, die dit keer helemaal zijn eigen (herkenbare) ding doet.

In tegenstelling tot de opener en titeltrack op EL VY’s Return to the Moon, krijgen we met “My Eyes Are T-Shirts” instrumentatie te horen die Berningers stem veel beter vergezelt. Zachte pianotonen en slaapdronken gitaargeluid begeleiden de Amerikaanse brombeer doorheen een dagelijkse, best gevoelige mijmering. We horen een herkenbare Berninger die danst op een slappe koord tussen zingen en vertellen, en jammert over een amoureuze relatie die het spoor van hoogdagen even bijster lijkt te zijn. De romantische troosteloosheid van eerder uitgebrachte single “Distant Axis” wordt ons met de binnenkomer bevestigd.

De combo van huiskamermuziek, een warm verwoorde smeekbede en een refrein dat tussen de oren blijft kleven maakt ook van “One More Second” een bijzonder fijn nummer om luisteren. The National kan met zijn betere songs je hartkamers in een mum van tijd verwarmen, en daar slaagt Matt Berninger solo zo mogelijk nog beter in. De intro van “One More Second” verraadt een muzikale hint naar “About Today”, maar krijgt met een orgeltje en zacht drumwerk toch wat meer instrumentale aankleding. Voorzichtig baant Berninger zich een weg naar en door je gehoorgang, en in dat ingetogen geduld schuilt toch een magisch meesterschap dat ’s mans modus operandi zo typeert.

Serpentine Prison is een album dat je beluistert op een regenachtige lockdowndag, om binnenshuis de miezerigheid van de nummers op te nemen en er je op een bepaalde manier aan te verwarmen. ‘Intimiteit’ is een van de sleutelwoorden die de plaat definiëren, maar de engheid van dat begrip maakt dat verveling bij de luisteraar altijd om de hoek loert. Dat heeft Berninger begrepen door, helemaal binnen de sfeerschepping van de plaat, toch met een zekere afwisseling voor de dag te komen. Het wondermooie, soulvolle duet met Gail Ann Dorsey tijdens “Silver Springs” bijvoorbeeld, is een welgekomen afwisseling die je melancholische ziel aanport, zij het vanuit een iets andere hoek.

Met “Collar of Your T-Shirt” horen we een van de meest openbloeiende songs die Serpentine Prison ook op die manier een zekere afwisseling meegeven. Berninger verlaat zijn crooner-comfortzone door hogere noten op de toonladder te gaan opzoeken, en in combinatie met dramatisch strijkergeluid pakt ook die voorzichtige afwijking wonderwel uit. Afsluiten doet de Amerikaan met de titelsong van de plaat: het prachtige “Serpentine Prison”. De meeslepende leadsingle doet zijn naam en die van de artiest alle eer aan. De zwaarmoedige tekst meelippen stuurt tegelijk een warme gloed en een koude rilling door heel je lijf, nog zo’n kunstje dat van The National en zijn frontman meer dan terecht lievelingen bij het indiepubliek heeft gemaakt.

Voor je het goed en wel beseft zit het huiskamerconcert er na zo’n drie kwartier op. Op Serpentine Prison horen we Matt Berninger op zijn best. Een hopeloos romantische ziel schreeuwt zijn melancholie uit op zeer ingetogen en elegante wijze, en doet dat met meesterlijke muzikale begeleiding. De eerste soloplaat van de man sleept je mee van begin tot einde, en veel hoef je daar als luisteraar niet voor te doen. Wie fan is van The National wordt op zijn wenken bediend, want deze plaat wijkt heus niet zo veel af van het werk dat de frontman met zijn makkers in elkaar steekt. Na de slipper met EL VY hopen we dan ook dat Matt Berninger beseft dat in intieme, zwaarmoedige songs schrijven zijn absolute sterkte ligt. We kijken dan ook nu al uit naar wat deze crooner in de toekomst nog te brommen heeft, met of zonder band.

Volg ons op Spotify voor meer nieuwe muziek.

Related posts
InstagramLiveRecensies

Down The Rabbit Hole 2024 (Festivaldag 3): Muzikale en meteorologische verrassingen

Koud, nat, warm, droog, motregen, gewone regen, brandende zon, alles passeerde de revue. Behalve een regenboog natuurlijk. Godverdomme. Gelukkig waren de meeste…
InstagramLiveRecensies

Live /s Live (Festivaldag 1): Bakken en braden

Wie het einde van juni zegt, zegt intussen in dezelfde adem ‘Live /s Live’. Het festival is ondertussen toe aan zijn derde…
InstagramLiveRecensies

Primavera Sound Barcelona 2024 (Festivaldag 2): De lente in het haar

Slechts op de tweede festivaldag mocht Primavera het bordje ‘uitverkocht’ ophangen, en dat was voornamelijk te danken aan Lana Del Rey. Het…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.