Daar is hij dan. Tien jaar hebben de échte fans van Jónsi moeten wachten. In al die jaren heeft de IJslander zich bezig gehouden met Sigur Rós, Dark Morph en enkele andere zijprojecten. Misschien zal hij zich in het vervolg daarmee moeten blijven bezighouden, want de toekomst van Sigur Rós ziet er allesbehalve rooskleurig uit. Het verlaten van de twee bandsleden Kjartan Sveinsson en Orri Páll Dýrason, om uiteenlopende redenen, lijkt een voorbode te zijn voor de ondergang van de IJslandse post-rockband. Die mooie jaren lijken achter ons te liggen, maar dit betekent ook dat Jónsi terug tijd heeft om zelf muziek te maken. Een vervolg breien aan het wonderlijke album Go is vanzelfsprekend zeer moeilijk. We laten ons dan ook zeer graag verrassen, maar meestal krijgen we van deze nachtegaal een positief resultaat te horen.
Afgelopen maanden kregen we beetje bij beetje voorsmaakjes van het nieuwe album Shiver. “Exhale“, “Swill” en “Cannibal” kunnen we alle drie over dezelfde kam scheren. Hierbij bedoelen we niet de hoge toppen, maar oppervlaktes die worden gescheerd. Geen deze nummers laat een noemenswaardige nadruk achter en blijven drijven op vlaktes die onwaarschijnlijk prachtig zijn, maar de IJslandse natuurfenomenen niet weerspiegelen. De laatste single “Salt Licorice” maakte het viertal compleet. We hadden nooit verwacht dat Jónsi deze tour op zijn gaan, want de popvibes die we als Jónsifan verafschuwden, zijn zeer duidelijk aanwezig. Als dit het voorgerecht is, hopen we dat we twee hoofdgerechten en drie desserts krijgen tegen het einde van het album. Maar helaas.
“Hold” lijkt uit hetzelfde bedje ziek te zijn. Geen verrassingen, geen mondopeners. Gewoon is ook maar gewoon, althans volgens ons toch. Het nummer dwarrelt richtingloos naar het einde en maakt nooit aanspraak op iets meer. Jammer en bizar; andere woorden kunnen we niet gebruiken. Nog nooit was een nummer van Jónsi zo doelloos en leeg.
Nummers als “Shiver”, “Wildeye”, “Grenade” en “Korall” lijken wel teken van leven te geven. De speelsheid van de IJslander drijft hier weer boven, maar hij doet het op een compleet andere manier dan we van hem gewend zijn. Geen fluiten of speelse drums, maar zware en overdreven elektronica staan centraal. Nogmaals, de echte fans zullen dit niet helemaal kunnen pruimen, maar we zien wel in dat hij zich met dit soort muziek tot een andere doelgroep richt. Toch kan hij het niet laten om soms eens helemaal uit de bocht te gaan. De harde drums op “Wildeye” en “Korall” in samenspel met het iets toegankelijkere middenstuk kloppen wel voor muziekliefhebbers die houden van nummers met een serieuze hoek af.
De lichtpunten van Shiver zijn te vinden op “Sumarið sem aldrei kom” en “Beautiful Boy”. Hier krijgen we de échte, pure stem te horen waar we te lang op hebben moeten wachten. De fragiele stem die op beide nummers te horen zijn, kunnen we vintage Jónsi noemen. “Beautiful Boy” is een herwerking van “TB8” dat hij twee jaar geleden uitbracht onder de naam Frakkur. Hier klopt het plaatje helemaal. De fans van de oude Jónsi kunnen hierin vinden waar ze naar zochten. Alternatief en hemels, met de nadruk op hemels. Als het goed is, zeggen we het ook.
Shiver is met vallen en opstaan. Hoe meer je er naar luistert, hoe beter het geheel wordt. Maar helemaal overtuigd zijn we toch ook weer niet. Daarvoor zit er net iets te veel afval tussen. De gloriejaren lijken achter hem te liggen, al hopen we natuurlijk dat hij ons in de toekomst nog kan verrassen. Niets moet nog in de carrière van Jónsi, maar dit kan ook een zwakte zijn.
Facebook / Instagram / Twitter
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
