© Lore Steveninck
Met NIET OM TE ZIEN brengt curator en muzikaal spring-in-het-veld Willy Organ een avond om niet te vergeten. In een poging het Angelsaksische verderf van onze mediamaatschappij tegen te gaan, nodigt hij een eigen gekozen top tien aan Nederlandstalige muzikanten uit, waarover de besnorde man ons meer vertelde. Iedere artiest bracht één nummer. NIET OM TE HOREN mag bekoren, en is zeker en vast een avond die met genot mag worden gehoord en gezien. We lijsten Willy’s tien Nederlandstalige hits nog even op:
11 (net buiten de top tien). Willy Organ – “Niets meer aan te doen”
Als trotse vader van deze grootse bedoening steelt Willy nog vlug de show voor deze echt mag gaan beginnen. Hij brengt zijn hit “Niets meer aan te doen” en danst met twee al even dansgrage vrouwen het publiek wakker. Een soortgelijk zelfvertrouwen zien we niet vaak. De echte ster van de avond zien we zo ook nu al schitteren. Schitteren van blijdschap, weliswaar. Duidelijk is te zien hoeveel de curator zelf van dit optreden geniet. En ja, ook wij willen meer van deze raaskalderij, en die zullen we krijgen ook. Net zoals de overmatige verengelsing van de media, is er niets meer aan te doen: we zullen de avond ondergaan.
10. Benjamin Abel Meirhaeghe x Alien Observer – “Chérie”
Onwetend zit het publiek te turen naar de eerste act. Na de energie van Willy gaat de top tien van start met de hoempapa crooner die zichzelf Benjamin Abel Meirhaeghe mag noemen. Niet voor lang, want producer Alien Observer besluit om de haverklap een nieuwe planeet te ontdekken. Meerdere malen wordt het nummer zo over een andere boeg gegooid, telkens feilloos gevolgd door stemmeester Benjamin. Verstomd zitten we aan onze zeteltjes genageld wanneer hij ons letterlijk en figuurlijk omver weet te blazen met zijn fenomenale stemgeluid.
9. Gerard Herman x Milan Warmoeskerken – “Vrij vanavond”
Het meest clichématige binnen het Nederlandstalige lied krijgen we bij de Antwerpse Gerard Herman te horen. Samen met gitarist Milan Warmoeskerken brengt hij een nummer dat tekstueel gezien interessant is, maar muzikaal niet veel nieuws biedt. Ook de droge performance voelde ietwat onwennig. Bij momenten voelt het aan alsof iemand op een karaokeavond zichzelf echt aan het geven is, maar dat past gelukkig in de sfeer van de avond, waarbij alles op het randje tussen serieus en onserieus balanceert.
© Lore Steveninck
8. Prutser – “Netels”
Prutser brengt ons hun singletje “Netels.” Tekstueel vormt het een absurdistisch spel tussen lovesong en grollerige proza. Met twee sieren ze keurig de linkerzijde van het podium, om er ietwat ingetogener dan op de opname hun liedje te brengen. De mix of het zachte gezang maakt het wat onduidelijk en zo verstaan we moeizaam de tekst. Desalniettemin is de new wave-achtige beat in combinatie met de introverte droogheid doeltreffend. Wanneer de jongens zachtjes weer wegschuifelen, maken we ons klaar voor een van de hoogtepunten van de avond.
7. Tante Tofu – “Nee, tegen jou zeg ik geen nee”
Als eerste vrouwelijke act verschijnt Tante Tofu, gepaard met een halve discobal als hoed en volledig in het wit. Ze siert helemaal alleen het podium, maar zelfs alleen lijkt er plaatst tekort voor haar almachtig aanwezige energie. Wanneer naar het einde van haar lied toe een vrouw op de eerste rij met baksteentelefoon mikt op de melkwitte tante, lijkt ze voorspel te initiëren met de camera. Het ontbreekt ons geen seconde aan genot wanneer we haar al te vroeg vaarwel mogen wuiven.
6. Stippenlift – “Een eigen huis”
Vervolgens verwelkomen we Stippenlift. Zoals zijn naam doet vermoeden zijn taalspelletjes de Amsterdammer niet onbekend. Zo bekent hij dat de hele Nederlandstalige bevolking het nummer “Een eigen huis” fout interpreteert. Met de meezinger kogelde René Froger zich wel naar de top tien, maar bij Stippenlift bracht het enkel tristesse op. Zo brengt hij ons een deprimerende versie van het lied. ‘Een eigen huis,’ zingt hij, ‘een plek onder de zon.’ Allemaal goed en wel, maar toch wenst hij klaarblijkelijk wat meer dan dat. ‘Vaker simpelweg gelukkig zijn.’ Hij strompelt het podium af en laat ons daarbovenop gratuit met een existentiële crisis de nacht in trekken.
© Lore Steveninck
5. Sophie Straat – “Geluk”
Sophie Straat zoekt een straat. De Amsterdamse kaart namelijk aan dat er in haar zo geliefde stad een groots verval voortzet, namelijk dat van de gentrificatie. Een moeilijk woord, meent presentator Willy. Gelukkig weet Straat het ons uit te leggen. Huurprijzen stijgen, waardoor bijvoorbeeld de lokale Turkse bakker wordt vervangen door een kekke koffietent, waardoor de huurprijzen stijgen. ‘Het is uw schuld!’ Wijst ze het publiek aan. ‘En die van u! En van u! Maar de mijne ook’, zegt ze. Met een typisch Amsterdamse smartlap bezingt ze het fenomeen in haar prachtige Mokumse dialect. Daarmee zorgt Straat voor een muzikaal én emotioneel hoogtepunt.
4. Borokov Borokov x Tristan – “Ik wil je seks”
Als voorbode voor het volgende nummer worden we plotseling geconfronteerd met molenwiekend naakt wanneer een artiest in de achtergrond voorbijloopt. De Kraftwerkiaanse bliep bloep van de Antwerpenaren begint en eindigt als een orgie. Samen met de Gentse godin Tristan vertalen ze George Michaels “I Want Your Sex”. Willy waagt zijn kans om over het podium te kruipen, waarop Tristan hem als een wilde tijger temt én berijdt. Na alle sensuele escapades die zich tussen jardin en cour afspeelden, is zowat het hele publiek opgehitst. Borokov Borokov was vooral zichzelf in al zijn klungelige bestaan.
3. Goldband – “Ja ja nee nee”
Drie verstrooide en bekaterde jongemannen strompelen het podium op, al zoekend naar het verloren vierde bandlid Milo. Na meerdere malen zijn naam te hebben geroepen, lijkt het erop dat het dan maar zonder Milo zou moeten. Ach, dan komt Willy Organ himself maar een paar strofes meezingen en dat doet hij uitmuntend goed. Samen scanderen ze meermaals ‘nee’, gevolgd door een enkele ‘ja’s. Ondanks (of net dankzij?) het nonchalante karakter van de band uit Den Haag, verdient deze act volgens ons zeker en vast een dikke ‘ja’.
© Lore Steveninck
2. Shht x Mattias De Craene – “Alleen met twee”
Wanneer Willy Shht op het podium haalt, schrikt hij zich een hoedje. James, Shht-zanger van dienst, heeft zich namelijk vermomd als überman Willy, met identiek kalend hoofd en snor. Verder draagt de Gentse band niet hun gekende overalls, maar klungelige kostuumpakken. Speciaal voor NIET OM TE ZIEN schreef Shht een Nederlandstalig nummer en namen ze saxofoonmeester Mattias De Craene mee. Met veel charme brengen ze ons het voorlaatste nummer dat ons nog even een rustpauze geeft voor het theatrale slot. Dat nummer was allesbehalve typisch Shht, maar eerder een poprockanthem. De professionaliteit van de band spatte er van af en de expressie van James kende een waar hoogtepunt in de finale van hun act.
1. Willy Organ x Shht – “Zoeken naar mezelf”
We stellen onszelf de volgende vraag. Kan het nog beter? Het antwoord is ‘ja’; namelijk Willy Organ met Shht als begeleidingsband. Willy schudt zijn allergrootste meezinger, “Zoeken naar mezelf”, uit de mouw. Willy pakt het hele podium en het publiek in en staat vol zelfvertrouwen als een echte rockster te stralen. Net op het moment dat we denken dat raket Willy opstijgt naar zijn hoogsteigen zevende hemel, haakt hij zich vast aan een touw om effectief de lucht in te gaan om op de grote hoogten, waar hij thuishoort, te zingen als de ware ster.
Wanneer de doeken neerdalen wuiven de artiesten ons nog een laatste maal gedag door de nummer één van deze top tien a capella te blijven scanderen. Het publiek zingt met hen mee en geniet tot het laatste beetje van NIET OM TE ZIEN. Tijdens deze bijzondere avond kregen we veel verschillende genres over de vloer. Echter wist nagenoeg iedere muzikant zijn eigen verhaal te vertellen en het Nederlandstalige lied over een unieke boeg te gooien. Het geheel, door Willy aan elkaar gepraat, voelde aan als een hitparade uit 2008, maar dan met een post-ironisch randje. Wat ons betreft, mag Willy vaker zijn top tien voorstellen.
